LoveBugs Co. [TaeKook] ShortStory

[LoveBugs] 8 - "Beni özledin mi?"

Bölümü  alışkanlıkla ilahi bakış açısıyla yazmışım... Komple değiştim umarım hata yoktur ashhdasd

-

"Yürüsene geri zekalı!"

Zaten yeterince geç kalmıştım ve hemen önümde duran sürücü oldukça sinirlerimi bozmaya başlamıştı. Gergin bir şekilde köy yoluna girdiğimde biraz olsun rahatlamıştım. Araçlar azalmış, gökyüzü turuncuya boyanmıştı. Huzurlu bir ortam olduğunu kabul edebilirdim. Kaçamak bakışlarla yanımdaki koltuğun üzerindeki kutuya baktım. Devrilmesinden endişe ettiğim için emniyet kemeri ile sarmıştım. Bunu yapmakla iyi mi ediyordum, emin değilim.  Sadece kalbimin sesini dinlemiştim fakat içimdeki başka bir ses 'bu geri zekalılıkların yüzünden her zaman acı çekiyorsun işte' diyordu.

Beynimin 'bu kadar samimiyete gerçekten gerek var mıydı' diye düşünmesine izin vermemeye çalıştım.

Bugün onun doğum günüydü ve her insan gibi biraz mutlu olmayı hak ediyordu. Ne olursa olsun, bu hakkını elinden almak istemiyordum. Kendine acı çektirmesi hoşuma gitmemişti.

Beni yanlış anlamasına izin vermek de istemiyordum. Kesinlikle yumuşamamıştım.

Kesinlikle.

Sonunda kulübenin önüne gelip açık alana aracı park ettiğimde, evin ışıklarının yanmadığını gördüm. İçeriden gelen loş ışığın titremesi ise, ışığın alevlerden geldiğini anlamama sebep olmuştu. Taehyung şömineyi yakmış olmalıydı.

İstemsizce dudaklarımı ısırdım. Bana yemek hazırlamamı söylemişti ama benim tek yaptığım gidip bir pasta almak olmuştu. 

'Keşke yemek de alsaydım' diye düşünürken gözlerimi acı ile kapattım.

Araçtan pasta kutusunu aldıktan sonra hızla kulübeye ilerlemiştim. Kapı kolunu tuttuğumda ise bir şey donup kalmama sebep olmuştu. İçeriden gelen keman sesi iliklerimi dondurmuştu. Zaten tüylerinizi diken diken yapan bir enstrümandı fakat tellerden gelen adeta acınası ses yüreğimi burkuyordu. Kalp atışlarım hızlandı ve içim ağlama isteği ile doldu. 

Bu tam da şey gibiydi... Yalnızlığının vücut bulmuş şekli.

Ben de öyle değil miydim? Söylemek istediklerimi fırçamla anlatır, tuvali gerekirse acıdan ağlatırdım. Bu bana farklı bir haz verir ve içimdekileri kusmama yardım ederdi.

Kapı kolunu yavaşça çevirdim. Hem hareket etmemek, hem de içeri girmek istiyordum. Kafam karmakarışıktı fakat içeri girdiğimde susan keman sesi ve şaşkın yaşlı bakışlar kaşlarımın havaya kalkmasına ve kanımın çekilmesine sebep olmuştu.

Ağlıyordu ve benim bu gözleri son görüşüm üç sene önceydi. Bana söylediği son şeyleri hatırladım.

'Senin arkandan ağlayacağımı sanıyorsan, yanılıyorsun.'