Vampires Surround Me [UNDER REVISION AND ADDING NEW CHAPTERS]

Chapter 2

EUPHEMIA QUERESHA HAISLEY POV

I can't believe na isa siya sa pumatay sa pamilya ko. Kaya pala napaka familiar niya sa akin dahil isa pala siya sa mga hayop na bampira na pumatay sa pamilya ko

Gustong gusto ko talaga mag higanti pero saan ako mag sisimula? Kahit naman siguro maghiganti ako walang mangyayari dahil hindi ko din naman siya mapapatay. Of course, hindi ako pumapatay ng tao lalo na ng bampira at isa pa kung makakapaghiganti ako ay hindi naman mababalik ang buhay ng pamilya ko.

So, ano na ba dapat ang gawin ko?

Habang nasa classroom ako ay yan lang ang nasa isip ko, ulit ulit yan pumapasok sa isip ko kahit ayaw ko na alalahanin pa. I need to focus on my studies but how? Lalo na nung simulang pumunta siya sa condo ko ay kapag nasa school ako ay lagi ko siyang nahuhuling tumitingin sa akin. He looks like a stalker, a creepy one and I don't like it.

Everytime I am wearing my Cheerdance Uniform ay masyadong malamig ang pakiramdam ko yung tipong tumataas ang maikling palda ko kahit wala namang hangin. Ganyan lagi ang nangyayari sa akin for almost 3 weeks. Mula school hanggang condo ramdam kong nandyan lang siya sa paligid at walang balak akong lubayan.

"Ms. Zafeirious answer Number 10, please"

Hindi ko lang alam kung ako lang pero parang may masamang balak yung lalaking yun sa akin.

"Ms Zafeirious are you there?"

"Euphemia, umayos ka nga tawag ka ni Maam"

Alam kong masyado akong assuming para sabihin yan pero yan lang talaga ang nasa isip ko kung bakit niya ako sinusundan

"EUPHEMIA!" biglang sigaw ng kung sino at napatayo ako ng wala sa oras

Shit! Tinatawag ako ni Maam Relias

"Are you okay?" Tanong nito at tumango ako

"Then answer No. 10" sabi niya kaya napatingin ako sa board at napakunot ang noo ko

"Hindi ko alam kung anong sagot maam" diretsong sabi ko at napatakip ako sa bibig ko. Shit bakit ko nasabi yun? Totoo naman na wala akong maisagot sa tanong eh

"Euphemia, Umayos ka nga ilang beses ko na ito tinuro sayo pero hindi mo pa rin gets" sabi ni Maam Relias at napatawa ang mga classmates ko kaya napaupo ako sa hiya

Pag katapos ng klase namin ay agad ako tumayo at hinila siya sa kanyang braso. Maraming nakatingin sa amin na may halong gulat pero di ko yun pinansin at itinuloy ko ang pag hila sa kanya hanggang sa makarating kami sa abandonadong building sa school namin

"Why are you bringing me here?" Nakangising tanong niya. Kahit natatakot ako ay lumingon ako sa kanya

"Bakit mo ito ginagawa?"

"Ginagawa ang alin?"

"Lagi mo akong sinusundan kahit saan ako mag punta, ano ba ang kasalanan ko? Pinatay mo na nga ang mga magulang ko pero ginugulo mo pa rin ako"

"I'm not the one who killed them, its my parents I guess" sabi nya pero sinamaan ko sya ng tingin

"Tell me the truth, W-Why did they kill them?" Naluluha kong tanong nang malaman ko na hindi siya isa sa pumatay sa kanila. I know nakita ko sila at aminado akong hindi siya ang pumatay sa kanila pero di ko maiwasan maibaling sa kanya ang galit na tinatago ko

"You want to know the truth?" He asked at tumango ako

"I'll tell you the truth in one condition" he said kaya napatingin ako sa kanya

"You must tell me the truth first bago mo sabihin ang condition mo" mabilis kong sabi at ngumisi siya

"Your mother is the President's secretary, marami syang nalalaman kaysa sa mismong Presidente ng bansang 'to, we need to shut her mouth so they killed her"