serseriler

1. bölüm

medya; hazal 
...........
"Baba yapamam ben orda lütfen gitmeyelim oraya" şuan yemek masasında babama yavru köpek bakışlarımı atıyordum

babam kravatını nefes almak istercesine çekiştirdi ve bana döndü

"bende istemiyorum senin orda olmanı! ama mecburuz şu işlerimi düzelttiğim anda en iyi okullarda okuyup en güzel evlerde büyüyeceksin!" babamın masadaki elini tutup sıktım ve gülümsedim, çok üstüne gitmiştim adamın

"özür dilerim baba ben sadece alışık olmadığım iç-" 

"biliyorum kızım biliyorum" gülümseyip bu evdeki son yemeğimi yemeye başladım.

babamın kağıt fabrikası vardı fakat 4 ay önce makinalarda ciddi sorunlar çıkmış ve yenileri için para lazımdı ama babamın o kadar parası yoktu, 4 ay boyunca dişimizi biraz sıktık elimizdeki parayı bitirmemek için ama bu para nereye kadar idare edecekti ki?

babam bir kaç bankaya borç yapmış ve ödeyemediği için eve haciz gelmişti bu gece gidicektik bu evden, istanbuldan...

halamların eski evlerine yerleşecektik bir süreliğine ve sanırım çok da güzel hir ev değildi, istemsizce yüzüm düştü eski lüks hayatım yoktu artık.

"hazalcım valizin hazır değil mi" annemin bağıran sesini duyunca bende karşılık verdim

"evet anne hazır her şey" mutfaktan kahvesiyle yemek masasına geldi ve oturdu

"hizmetçilere yeni işler bulup kovdum tüm koliler de hazır akşam kaç gibi yola çıkarız hayatım?" annem babama yöneldi kahvesini yudumlarken

babam pahalı saatine baktı ve anneme döndü

"9 gibi çıkarız yarım saatiniz var tüm valizleri hazırladığınızdan emin olun"

................

başım cama yaslı hızla geçen ağaçları ve arabaları izliyordum İstanbul'u son görüşümdü her şeyi geride bırakıyorduk

evimizi,arkadaşlarımızı,düzenimizi

4 saattir yoldaydık belim tutulmuştu, telefonumu çıkarıp kamerayı açıp selfie çektim ve instagramı açıp storye koydum

görüşmek üzere İstanbul... Yazıp attım.

çok arkadaşım yoktu hepsi ikiyüzlüydü sadece onlardan kurtulduğuma seviniyordum, arka koltuğa doğru uzandım ve gözlerimi kapattım, arabanın sallantısıyla birlikte uykuya teslim oldum.

"hazal kalk kızım geldik" yavaşça gözlerimi aralayıp etrafa anlamsız bakışlar attım anneme döndüğümde bana bakıyordu elimden tutup kaldırdı, arabadan çıkınca etrafa göz gezdirdim, cok tekin görünmeyen bir mahalledeydik, bir kaç keko bize bakıyordu daha doğrusu bana, korkuyla yutkundum annem farketmiş olacak ki omzumu kavrayıp sıktı ve yeni evimize doğru ilerletti, çok güzel bir apartman değildi hatta hiç güzel değil diyebilirim içeri girdiğimizde merdivenlerden çıkıp eve girdik, ev çok kirliydi güzel bir temizlik yapılması gerek hemde hemen! 

annemle bakıştık ve bir anda gülmeye başladık deliriyoruz sanırım

"anne evimiz süpermiş çok beğendim doğrusu" dedim alayla, annem güldü

"bende çok sevdim baksana her sey çok temiz temizlik yapmaya gerek kalmadı" sırıttım. Böyle bir annem olduğu için çok şanslıyım  

"anne ölüyorum galiba ambulansı çağırın cabuk!!" dedim belimi tutarak

"abartma kızım alt tarafı yerleri sildin" belim koptu belim!

4 saat sonunda evi adam etmiştik her şeyi silip süpürdük ve eşyaları güzelce temizledik, eski evimizde çok temizlik yapmazdım hatta hiç yapmazdım diyebilirim, şimdi ne güzel elif abladan kahve istemek vardı. Annem kendini koltuğa bıraktı