daha fazla dayanamayarak opüşüne karşılık verdiğimde boynumda ki elini sertleştirdi ve ağzımın içine inledi, pişman olacağıma adım kadar emindim fakat şuan anı yaşamak istiyordum, alt dudağımı ısırdığında ağzının içine inledim çok ama çok kısa bir s...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
hazalın üniversiteye giderken ki hali ve Hazal
..........
"baba beni sen bırakabilir misin" dedim mısır gevreğimi yerken
"her gün yapamam ama bugün bırakabilirim eşyalarını al da in aşağı bekliyorum ben seni" kafamı sallayıp telefonumu ve cüzdanımı alıp çıktım evden, babam arabada oturmuş beni bekliyordu hızla yanına oturdum ve arabayı çalıştırdı
"üniversiteyi gördüm çok güzel bir yerdi bayılacaksın" ya ya tabi
.......
"geldik" demesiyle gözümü telefondan alıp etrafa gezdirdim, çok şık ve modern duran bir üniversiteye gelmiştik "sana demiştim" dedi hayran bakışlarımı izleyerek. babamı öpüp çıktım arabadan ve el salladım babama o gidince tekrar döndüm okula gerçekten çok güzeldi, güvenlikten geçtikten sonra bir kaç bakış bana dönmüştü, düşündüğüm gibi çok keko yoktu bahçeye göz gezdirdiğimde bir yerde kalabalık görmüştüm film gibi izliyorlardı ne olduğuna bakmak için oraya doğru ilerledim ve insanlarin arasından özür dileye dileye geçtim en sonunda biri çocuğun üstüne çıkmış öldürmek istercesine yumrukluyordu niye kimse bir şey yapmıyor!
"yeter öldürüceksin çocuğu" diye bağırdım bağırmamla herkes suspus olmuş tedirgin bakışlarını ve 'bu kim be' fısıltılarını duymuştum. yumruklayan kişi yumruklarını kesmiş kafasını ağır ağır bana çevirince tanıdık bir sima görmüş olmamın korkusu üstüme sinmişti bu çetindi yavaş yavaş bana ilerlemeye başlayınca yanımdaki kalabalık dağılmış beni burda tek başıma bırakmışlardı
dövdüğü çocuk ise kendini zar zor toparlayıp ayağa kalkmış ve zor adımlarla çıkışa doğru ilerlemişti "küçük hanım" diyip tam önümde durdu, gözlerini açık omzumda ve belimde gezdirince istemsizce gerildim gözlerini benden alıp bizi izleyen kalabalığa çevirdi
"siktirip gidin hepiniz" herkes bahçeyi boşaltıp binaya girdi onunla yalnız kalma düşüncesi bile tüm bedenimi geriyordu gözlerini gözlerime çevirdiğinde burda kalmanın anlamsız olduğunu düşünmüştüm bende binaya girecekken belimden tutup kendine çekti elinin tenime değmesi sinirlerimi bozuyordu rahatsızca kıpırdandım
"ne işin var burda" dedi sakin bir tonda, ona ne ya? "burda okuyorum artık" dedim ve devam ettim "hem seni ilgilendirmez bırak beni" diyip belimdeki elini itmeye çalıştım ellerimi kavrayıp belimde birleştirdi
"demek burda okuyorsun" kaşlarımı çatarak ona baktım "sen de mi burda okuyorsun" dudaklarımdan çıkan kelimeler onu eğlendirdi umarım onu merak ettiğimi düşünmüyordur saçımın bir tutamını alıp kulağımın arkasına sıkıştırdı "evet sevindin mi?" çok sevindim gerizekalı gözlerimi devirip elinden kurtulmaya çalıştım kurtulduğumda daha doğrusu bıraktığında ona bakmadan binaya ilerledim
"kaç bakalım"
.......
insanların garip bakışları eşliğinde dersliğe doğru ilerledim elimdeki ders programı derslik 3 de dersimin olduğunu söylüyordu, dersliğe girdiğimde en öne oturmak istemiyordum fakat arkası da kapılmıştı orta sıralardan boş olanına geçip oturdum sonradan gelen öğrenci olmak çok kötüydü ya şimdi işin yoksa arkadaş bul.
