Chan elindeki telefonun ekranına son kez baktıktan sonra yatağın kenarına fırlattı. Telefonu gibi kendisini de yatağın sert zeminiyle buluşturdu. Karışık duygular içinde tavana bakıyordu.
Felix gerçekten de ilgi için bunları yapabilecek bir çocuk muydu? Yaptığına göre evet, öyle bir çocuktu.
Chan için Felix, uzaktan hep ilgi ve sevgi için arsızlaşan bir tip gibi dursa da Felix'i gerçekten tanımıyordu. Tanımadan bu kadar nefret besleyip kin tutabiliyorsa, tanısa her gün dövmek isteyeceği bir tip haline gelirdi muhtemelen.
Sevdiği rengi sorup mavi yapması da ayrı bir olaydı. Bu kadar senaryoyu başkası olsa düşünüp kuramazdı.
Titreyişiyle yatağı da titreten telefon bildirimiyle düşünceleri bölündü.
lixiethnk:
ne diyorsun?
gerçekten ilgi için yaşıyorum değil mi?
blxckchn:
bana bunu kanıtlamaya mı çalışıyordun?
hala senden nefret ediyorum
lixiethnk:
hayır, peşinden koştuğum bir çocuk var
belki bana üzülüp mesaj atar diye düşünmüştüm
(iletildi 02:13)
(görüldü 02:14)
lixiethnk:
ama yazmadı ve elimde patladı
arkadaşlarım seni arıyor bu arada
başına bir şey gelirse üzgünüm, kusura bakma
beni uzun zamandır taciz ettiğini falan da yazmıştım
belki görmüşsündür
(iletildi 02:20)
(görüldü 02:22)
Siktir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
attention // chanlix
Fanfictionİkiyüzlüsün. :: chanlix @lixiethinker | Her hakkı saklıdır.