attention // chanlix

19

Chan, kulaklıkla dinlediği müziğin biraz daha sesini açarak telefonunu yerde duran spor çantasının içine atmıştı. Elinde tuttuğu basketbol topunu sektirerek potaya yaklaştı. Kafasını dağıtmak için antrenman yapmak istiyordu. Aslında birkaç gündür tam olarak düşünemiyordu. Felix'in adını anlaması gerçekten de pek iyi olmamıştı. Hiç rahat hissettirmiyordu.

Aslında kullanıcı adından da çok kolay tahmin edilebilirdi ismi. Felix haklıydı.

Kulaklarında yankılanan müziğin sesinden fark etmemiş olacak ki, top potaya çarpıp ondan uzaklaştığında başka birisi Chan'dan önce davranıp topu yakalamıştı. Gözlerini yerde yuvarlanan toptan kaldırdığında bunun aslında görmek isteyeceği en son kişi olduğunu fark ederek duraksadı.

Aceleyle kulaklıklarını çıkartıp, elini cebine atarak kutusunu aramaya başladı.

"Sana sesleniyordum ama duymadın sanırım." Felix topu elinde döndürüp potaya doğru gönderirken söylemişti.

Chan, elinde tuttuğu kulaklık kutusunu göstererek "Üzgünüm, kusura bakma." diye söylendi ve çantasına ilerleyerek kutuyu içine bıraktı. "Ne söylemiştin?"

"Hiç, seni daha önce pek görmemiştim," yakaladığı topu tekrar potaya gönderirken devam etti. "Genelde herkesi tanırım."

Chan, umursamaz bir tavırla başını salladı. Felix'ten önce topa yöneldiğinde ne söyleyeceğini düşünüyordu. Muhtemelen onun kim olduğunu anlamış ve hesap sormak için yanına gelmişti. Felix, kedinin fareyle oynadığı gibi onunla oynuyor olmalıydı.

"Anladım, üzgünüm ama ben de seni pek görmemiştim." topu potaya doğru gönderirken kıvrılan bilekleriyle beraber nefesini bıraktı. "Görülmeye değer biri olsaydın, etrafımda görmüş olurdum muhtemelen."

"Her neyse, Yongbok ben." Felix ellerini cebine yerleştirdikten sonra geriye doğru adımlayarak basketbol sahasının kapısına yaklaşırken devam etti. "Ama genelde Felix diyorlar, benim de tercihim o yönde."

Chan affallamıştı, kaşlarını kaldırmış şaşkın yüzünü artık saklamayı düşünmüyordu. "Ah, ben de-"

"Adını sorduğumu hatırlamıyorum."