attention // chanlix

11

Felix sıkıntıyla şişirdiği yanaklarındaki havayı üflerken kulaklıklarını kulağına taktı. Kapalı havaları sevdiği için kendini okuldaki çimenlerin üstüne atarak biraz olsun düşüncelerle dolu kafasını boşaltmak istemişti.

Etrafında çok fazla insan vardı, bu insan fazlalılığı onu mutlu etse de yaşanan bir sürü olaydan haberdar olmak yoruyordu. Eğer tekrar okula başlama gibi bir ihtimali olsaydı, bu sefer farklı bir profil çizerdi ve kendini o şekilde tanıtırdı insanlara. Belki kendi halinde sessiz sedasız okula giden basit bir öğrenci olurdu, ya da yüzme takımında olan bir sporcu belki de kütüphaneden çıkmadan ders çalışan bir tip. Şimdiyse hepsi olmaya çalışmaktan çok yorulmuştu ama buna mecbur gibi hissediyordu.

Aslında değildi.

Telefonun sesini kısmayı unuttuğu için gelen bildirim sesi dinlediği müzikle arasına girmişti.

blxckchn:

uhm, ilk kez seni tek başına otururken görüyorum

şaşırdım

hak ettiğin yerdesin

bir de ağlarsan

gerçekten günümü gün edeceğim

(iletildi 13:27)

(okundu 13:27)

blxckchn:

hadi, fazla zamanım yok

bekliyorum

lixiethnk:

şu an gerçekten, zamanı değil

blxckchn:

siktir, gerçekten ağlıyorsun

başka bir şey istemeliydim

mesela ilgi??

(iletildi 13:36)