Chan, okuduğu mesajla beraber telefonunu cebine koydu ve oturduğu yerden hızla kalkarak okulun bahçesine ilerlemeye başladı. Sinirden gözü dönmüş bir şekilde, gözleri sadece Felix'i arıyordu. Bu kadar umursamaz ve sinir bozucu nasıl olabilirdi? Yüzünün tam ortasına yumruğunu geçirmek için sabırsızlanıyordu.
Sinirle soluduğunda çoktan bahçeye ulaşmış, bankların orada oturan Felix'le göz göze gelince adımlarını durdurmadan, aksine daha da hızlanarak devam etti.
Çirkindi.. Yazdığı mesaj aklına gelince sinirle ellerini saçlarının arasına daldırdı.
Bankta oturan çocuğu aniden gömleğinin yakalarında tutarak ayağa kaldırdı. Felix'in yüzünde bir mimik bile oynamamış, geleceğini bildiğini belli eder bir bakışla gözlerini Chan'ın gözlerine dikmişti.
Çattığı kaşlarından ne kadar sinirli olduğu herkes tarafından fark edilse de, Felix karşısındaki bedenin aksine bir o kadar rahattı.
"Bilerek yaptın değil mi?"
Felix, ellerini onu yakasından tutmuş ellerin üstüne koyarak kendini geri çekti. "Seni bulmak işte bu kadar kolay."
—
Okumadan yayınladım, hatam varsa üzgünüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
attention // chanlix
Fanfictionİkiyüzlüsün. :: chanlix @lixiethinker | Her hakkı saklıdır.