Hayalperestlerin Gizli Dünyası : Gün Batımı

3🥀

I'm still holdin' on to everything that's dead and gone

I don't wanna say goodbye, 'cause this one means forever
                                                     Benson Boone ~ In the stars

Yeni bir varoluşun resmini çizmek istiyor zihnim , kendi varoluş resmini.  Varolduğuna inanan bir zihin  kendi  varoluş  resmini nasıl çizebilir bilmiyorum ama bildiğim bir şey var ki kendi  renklerimle hiçbir araç kullanmadan kendi uzuvlarımla kendi resmime ulaşmak kendi resmime bürünmek istiyorum .  Ama biz resim çizemeyiz ki artık dedi kurbağa , ellerimizden yalnızca kırmızlık bulaşabilir resmimize ve bunuda istemeyiz çünkü bu kırmızılık kirletir resmimizi .

Birkaç acılı mısra damladı zihnimin mürekkebinden , her cümlede  bir hayal dallarını göğe uzattı , her harfte bir kum tanesi  yuvarlanarak esas yerine ulaştı ...  Zihnimdeki anılarımın  daha farklı varoluşunu tamamlayabileceği gibi kahredici düşünceleri bir kenara yığmaya çalışırken Düşüncelerimiz ilerledikçe mi zaman akıyor ? dedi kurbağa . Bu yüzden mi yıllardır aynı yerdeyim ? Bu yüzden mi günler aylara , aylar yıllara dönüşsede aynı yerdeyim ? Aynı değişmez anı içerisinde , aynı sonun değişmesini dileyerek ?

Hayal et ! Hayal et ki başka bir sonun varolduğu bir dünyaya gidebil ! Kaybetmediğin , acı çekmediğin ve tekrar  o çocuk olabildiğin bir dünyaya !

Yapamam bu acıyı defalarca yaşadıktan sonra olmaz . Başka şeyler düşünebilirim başka ve tüm bunların sebebini açıklayacak bir şeyler . Mesela .... Ouroboros!  Üzerinde düşünürken  ezberlediğim o yazıyı tekrar  fısıldadım odamın karanlığına .

"Evrendeki ilk yaşayan şey kendi kendini yiyen sirküler bir varlıktır. Ölümsüz, mükemmel olarak oluşturulmuş bir hayvan… Yaşayan varlığın, onun dışında görülecek hiçbir şey kalmadığında göze ihtiyacı kalmamıştı ya da duyulacak hiçbir şey olmadığında kulağa…

Solunacak, etrafını çevreleyen bir hava yoktu; ya da besinini almasını ve sindirdiklerinden kurtulmasını sağlayabilecek olan organların bir kullanımı olamazdı, çünkü ondan çıkan veya içine giren bir şey yoktu bu yüzden onun dışında bir şey de yoktu. Yaratılışındaki tasarım nedeniyle, kendi artığı onun besinini sağlıyor, bütün yaptığı ya da çektiği acı kendi içinde, kendi tarafından meydana getiriliyordu.

Şunu anlamış olan yaratıcı için kendi kendine yeten bir varlık, hiçbir eksiği olmayandan çok daha mükemmel olacaktı, ve hiçbir şeyi almaya ya da kendini herhangi birine karşı savunmaya ihtiyacı olmayacağından, yaratıcı ona el vermenin gerekli olmadığını düşündü ya da ayak ya da tüm yürüme aparatını ama onun küresel formuna uyan hareket ona tahsis edilmişti, akla ve zekaya en çok uygun olan 7 tanenin hepsi olarak; aynı tarzda ve aynı nokta üzerinde, kendi limitleri dahilinde bir daire içinde dönerek hareket etmesi için yapılmıştı. Ama diğer altı hareket ondan alındı ve o sapmalarına dahil olamayacak şekilde yapılmıştı. Ve bu sirküler hareket ayağa ihtiyaç duymadığından, evren ayaksız ve elsiz yaratılmıştı.

Platon – Timaeus "

Üzerinde teoriler ürettiğim bu yazı zamanla sakinleşmek için sayı saymaktan daha etkili hale geldi. Sakinleştim . Sakinleşmem de gerekiyordu çünkü ağlamak artık bir çözüm yolu değil . Çözüm yolu bulmalıyım , bu acıdan kurtulmalıyım ve artık yaşamalıyım .

Neden varolduk ? Neden ölüyoruz ? Neden acı çekiyoruz ? Tüm bu insanlar neden varoldu ?

Her son bir başlangıçtır diyorlar, öyleyse son diye bir şey var mı ?

Hayatın hep yollara benzetildiğine şahit oldum ancak yeryüzünde yollar bize çizilenlerden ibaret olmadı hiçbir zaman . Adım atabildiğimiz ulaşabildiğimiz her yer bizim yolumuz oldu .  Çıkmaz sokak  zihinsel bir terimden ibaret ve sınırları zorladığınızda biraz farklı düşündüğünüzde üstesinden gelebileceğiniz bir kavram bence  . Beni ben yapan düşüncelerin en belirgini belkide bu , bir sonun olduğuna inanamıyorum ama ölümün varlığı bu konudaki düşüncelerimi tekrar tekrar sorgulamama neden oluyor .  Belirsizliği yüzyıllardır devam etmiş bir durum üzerinde kafa yormak ve sonuca ulaşmaya çalışmak ...