Hayalperestlerin Gizli Dünyası : Gün Batımı

7💜

Bir gün bir kitapta şu cümleye denk gelmiştim " Söylediğimiz herşey bu evrende yankılanır ."  ve o günden beri hiçbir derdimi sesli bir şekilde dile getirmemiştim . Bu dünyaya yankılanan dertlerimi bile bırakmak gelmemişti içimden . Başka bir kitapta " İnsanların beyinleri birbirlerine sinyal gönderebilir ." sözüne denk gelmiştim . İşte o zaman ne yapacağımı bilememişim.  Düşündüğünüz ve başkalarının düşündükleri bir şekilde bilinçaltınıza yerleşebiliyor ve sizi etkileyebiliyor , aslında ne kadar korkunç değil mi ? Peki bu sizi ne kadar etkileyebilir ? Belkide birisi siz farkında olmadan hayatınız için çok önemli bir bilgiyi sizin zihninize yerleştirebiliyor . Tekrarladıkça dahada karmaşıklaşıyor sanki .

Sabaha kadar gerçekten çok az uyumuştum ve cidden kafamı boynumun üstünde taşıyacak halde bile değildim en son hatırladığım  merdivenlerdeyken çantamı taşıyamayıp yerde sürüye sürüye sınıfa getirdiğim ve sinirle sırama fırlatıp sıranın yarım metre kaymasına neden olmam ve kapşonlumu yastık yapıp okul üniformamım üzerinden giydiğim switi kafama geçirip ipliklerini çekip sırada saçma sapan bir şekilde uykuya dalmamdı . O mavi saçlı çocuk yüzünden penceredeki kişiyi de bulamamıştım zaten. Burnumun sıkılmasıyla uyanıp bir anda fırlarken dizimi sıraya çarpıp onun acısıyla çığlık atıp yeri boylamamla kafamı sinirle yukarı kaldırdığımda.  Akif hoca gülmesini tutar bir şekilde bana bakıyordu . Trip atmasının umrumda olmadığını anlamış olmalı ki benimle uğraşmaya çalışıyordu .

" Aaa prensin gelsin diye bekliyordun değil mi piremses? Onun için uyuyordun . Yoksa benim dersimde uyumazsın değil mi ? Kesin ben yanlış anlıyorum ! Yoksa babana bunu söyleyeceğimden değil yani ." dedi . Ne kadar sinir olsamda kendimi frenleyip sırıttım,  sınıftakiler umrumda bile değildi . " Bilirsiniz babam çok iyi ders anlatır ondan dinleyince size pek gerek kalmıyor . " dedim oltaya gelmesi ümidiyle .  Gıcık olduğu belliydi , yüzünü buruşturmuştu . Tahtaya doğru adımladı ve uzunca bir soru yazmaya başladı . Soru oldukça basit bir denklem gerektiriyordu . Soruyu yazdıktan sonra anladım ki olimpiyat sorularından birisiydi . Bana anlamlı anlamlı bakınca kalkıp tahtaya çıktım ve soruyu çözmeye başladım . Çözüm tahtayı baya bir kaplarken sonuç 1 çıktı . Gerçekten mi ? Neden herşey bana oynuyor . Sinirle kalemi sertçe öğretmenler masasına bıraktım . Akif hocaya döndüğümde bana garip garip bakıyordu . " Babam zaten beni olimpiyat sorularıyla sınava hazırlıyor hocam ." deyip göz kırptım ve sıraya geçtim .

Sıraya oturduğum sırada bir anda kendimi karanlığın içinde hissettim . Evet evet bir karanlığın içindeydim hatta dizlerime kadar suya gömülmüş olmalıydım . Bu karanlığın içinde yalnızca denizi algılayabiliyor dalgalarını avuçlarımda hissedebiliyordum.  Yıldız yoktu , gökyüzü yoktu belkide toprak bile yoktu . Algılamak cidden zordu . Birazcık ilerlediğimde  denizin daha fazla derinleştiğini ayaklarımın daha fazla derine gitmesinden  anlarken aslında katman katman olduğunu anlamak zor değildi .  Deniz derinliklerinde ufak tefek parıltılar barındırırken bu parıltılar gökyüzündeki yıldızlar gibiydi . Buradaki tek ışık onlardı ama onlarda burayı aydınlatmaya yetmiyordu . Yakamozu derinliklerinde saklı gece gibi bir  denizin içindeydim .

" Seda canım bir şey mi oldu ? Neden öylece kalıp Nur'a bakıyorsun sahi onunda senden bir farkı yok gerçi bir şey mi oldu ? " dedi .  Sahiden şu Nur denilen kızla gözgöze öylece birbirimize bakıyorduk . İşte bu gerçekten garipti . Neden böyle hissetmiş olabilirdim ki ? Bilinçaltımın bir oyunu olabilir mi ? Kafamda ölçüp tartamadan Nur da bende gözlerimizi birbirimizden çekip kucağımıza doğru eğip omuz silktik . Bu daha tuhaftı o yüzden dehşetle birbirmize baktık . Bu durum bende acaba aynı durumu mu hissettik sorusunu sordurtsada imdadıma öğle arası zili yetişti . Herkes kantine koşarken bende kütüphaneye adımladım.  Herkes yemeğe koşturuyorsa kesin kütüphane boştur . Kütüphaneye indiğimde cidden böyle olduğunu görmek beni rahatlattı . Masalardan birisini köşede raflardan kalan küçük bir boşluğa yerleştirdim ama yerleştirirken masayı üzerime doğru  çekip altında kalmamı sağladım . Alt raflarda olup ulaşabileceğim kitapları incelemeye başladım .