kabilang buhay キ l. heeseung

056

——— SAMANTHA'S

he finished singing the song at nakatingin lang kami sa isa't isa ngayon. tahimik lang kami at walang nagsasalita until his gaze went down from my eyes to my lips.

he went closer to me until our face was inches apart

"anak! may good news ako sayo!"

i pushed heeseung away at agad naman siyang tumayo at pumalakpak

"ay may lamok! nako tita magingat ka baka madengue!" he went closer to mom at nagpaypay para kunyare tinataboy yung lamok

"umm what is it mom?" i smiled awkwardly and faced mommy at iniwasan yung eyes ni heeseung

gosh, we almost kiss!

"are you okay? your face is mapula," sabi ni suk at lumapit sa akin

"it's nothing! it's hot lang" pinaypayan ko yung mukha ko and suk looked at me with a confused look

"ano po yung good news mo tita?" pagkuha ni heeseung ng attention namin

"ito na nga anak, sabi ng doktor pwede ka na umuwi pero home school ka muna. malala pa din yung sakit mo nak pero pwede ka na naman sa bahay we can hire a personal doctor naman" she explained kaya napangiti ako

nagsasasawa na talaga ako sa hospital. the smell, place, bed, basta lahat! i miss our home kaya i'm happy that I can start healing myself sa house

"when can we go home mom?" i asked excitedly

"bukas nak kaya mag-aayos na tayo ng gamit. kung gusto mo mag stay heeseung anak pwede naman" nanlaki mata ni heeseung at tumingin sa akin tapos kay hyunsuk na nasa tabi ko

"kung okay lang po kay hyunsuk, tita" I heard suk scoff

"may choice ba ako?" umalis si suk at nag-ayos na ng ibang gamit

"tita umamin ka sa sama ng loob mo pinaglihi yun noh?" napatawa na lang ako sa sinabi ni heeseung at huminga ng malalim

I still feel guilty about what happened to my dad and his sister. I still don't know how to face him dahil sa guilt..

"naku kayo talagang mga bata.. lalabas muna ako at may kailangan pa akong pirmahan doon" nagpaalam si mommy at hinalikan ako sa noo bago lumabas

naiwan kaming tatlo nila heeseung at hyunsuk sa kwarto. tahimik lang sila nag aayos ng mga gamit habang ako ay inaayos yung kama ko

"sir nabigay ko na po kay lee harmoni yung pinapadala niyong pera" nagulat ako ng may pumasok na lalaki at binanggit yung pangalan ng kapatid ni heeseung

shit

"oh bakit ka nagpadala ng pera sa kapatid ko-- teka..." napatigil si heeseung sa pagsasalita at tumingin doon sa lalaki at kay hyunsuk

"fuck.." bulong ni hyunsuk at pinanlakihan ng mata yung lalaki

"ikaw yung nagpadala ng pera sa bahay?" mahinang tanong niya kay hyunsuk

napabuntong hininga na lang si suk at dahan dahang tumango dahilan para mas lalo magtaka si heeseung.

wala akong magawa kundi tignan yung mga nangyayari at matakot.

"bakit?" aniya ni heeseung

"remember yung nakabangga sa sister mo?" tanong ni hyunsuk

"it's our dad.."

napapikit si heeseung at kinuyom yung kamao niya

"totoo ba yon sam?" bigla siyang tumingin sa akin dahilan para mapatayo ako ng maayos

"h-hee hindi naman n-namin alam eh kasi--"

"totoo nga!?" hindi makapaniwala niyang sagot

naiiyak na ako sa sobrang guilt at lalapit pa sana sa kanya para magpaliwanag ng lumayo siya

"tangina naman..." ginulo niya yung buhok niya sa sobrang inis

"bro hindi namin alam... we're willing to pay sa mga hospital bills ng kapatid mo and--"

"tangina, nabulag yung kapatid ko! dahil sa tatay niyo! dalawang taon.. sa murang edad nabulag ang kapatid ko dahil sa kagagawan ng tatay niyo!" galit na sigaw niya at tinignan pa si hyunsuk

wala kaming nagawa at yumuko na lang habang tumutulo ang luha ko. nakita ko na aalis na si heeseung kaya tumakbo ako papalapit sa kanya at hinawakan ang kamay niya

"heeseung sorry di namin alam please wag ka umalis" iyak ko. tinignan niya lang ako, his eyes were full of pain kaya mas lalo akong napaiyak

tinanggal niya yung kamay ko sa braso niya before walking away from me.