İblislerin Düğünü "HAVVA" (Tamamlanmadı)

7

Havva çok güzel bir kız çocuğuydu. Siyah saçlarıyla, siyah gözleriyle ve ay teniyle adeta cennetten düşmüş gibiydi. Profesör gizli gizli onu dışarı çıkarıp oynuyor geri hangara kapatıyordu. Çünkü her yarattığı çocuğu 7 yaşına kadar kendisi eğitip sonra toplulukla tanıştırıyordu. Havva, çok ince ruhlu, çabuk öğrenen zeki bir çocuktu. Ancak profesörün kafasında bazı korkular vardı. Mesela ihtiyarların Havva'ya yaklaşımını merak etmeden duramıyordu. Çünkü yarattıkları böyle duyguları bilmezdi ama daha önce yaşamış cinsel deneyimi olan insanlardan açıkça korkmaktaydı. Havva belli bir yaşa gelip seçimini yapana kadar kimsenin ona dokunmaması lazımdı. Toplulukları, büyük savaş zamanı hayatta kalan on sekizi çocuk onu genç ve sekiz tane orta yaşlıdan ibaretti. Profesör ne yapacağını düşündü sonsuza kadar koruyamazdı. Peki ya cinsel açlık yaşayanlardan nasıl koruyacaktı. Sayıları o kadar azdı ki bir kişi bile kaybedemezlerdi. Profesör başarısız olduğunu söyleyecek ve Havva'yı erkek olarak tanıtacaktı, başka birşey gelmiyordu aklına. Profesör nasıl olsa yedi yaşına kadar herksi hangarda eğitir sonra toplulukla tanıştırırdı. Bir sıkıntı olacağını düşünmüyordu. Olamazdı da zaten. Havvanın saçlarını kesti, erkek gibi giyindirdi.

Profesör hangardan Havva'nın elini tutarak çıktı meydana doğru yürüdü Medivenleri tırmandı. alarma bastı ve herkesin toplanmasını bekledi.

Profeasör: Çocuklarım size haberlerim var; Bu Havva. Havva bizim son çocuğumuz, yakıtımız olmadığı için artık Meryem çalışmayacak. Ve ne yazık ki bir kadın yaratamadım. Bu son çocuğumuz da erkek. Biz yakıtı tekrar elde edecek mazotu bulana kadar, ben yeni çözüm yolları bulmaya çalışacağım. Bu noktada Havva'nın görevi benim yardımcım olmak. İyice ihtiyarladım, benden sonra bu makinelerden anlayacak birine ihtiyaç duyacaksınız. Bu yüzden onu bizzat eğiteceğim. Şimdi dağılabilirsiniz.

Herkes üzgün görünüyordu, artık dünyaki son kişiler olduklarını ve bir daha kimsenin gelemeyecğinin farkındaydılar.