Matapos ang naging pag-uusap nina Alfred at Zen ay nagpaalam na ang dalawang magkapatid na aalis na muna dahil dumiretso kasi sila dito mula sa airport.
Nang makaalis ang dalawa ay aantabayanan ko sana itong si Zen pabalik sa kanyang room nang mapansin kong tila may konting inis sa kanyang mukha marahil sa kung ano mang napag-usapan ng dalawa kanina.
"Zen, bakit ba nakakunot pa rin hanggang ngayon ang noo mo?" Ang tanong ko sa kanya nang makabalik na kami sa kanyang kwarto.
"Nothing." Ang naging matipid na sagot niya sa akin.
"You're telling me it's nothing when its clearly showing to your face that there is something bothering you right now. Dahil ba sa napag-usapan niyo ni Alfred kanina? Di ba di ka naman naapektuhan sa mga panloloko ni Alfred noong mga bata pa tayo unless it's about me." Ang mahinang bulong ko sa sarili ko sa huling mga salitang lumabas sa aking bibig.
"I don't know. Nainis lang ako atsaka siguro dahil bagong gising lang."
"Hmm totoo ba? What do you want me to do para maalis nalang ang inis mo?"
"Just get me some coffee and manood na lang tayo ng movie... but my choice!"
Natawa na lang ako sa sinabi niya sa huli. Pinagbigyan ko naman siya kaagad at ako na mismo ang nagtimpla ng kape para sa aming dalawa. Nagdala na rin ako ng bread para may kapartner na rin ang kape.
Mabilis na lumipas ang mga araw at halos isang linggo na rin ako dito sa kanila.
Naghilom na rin kahit papano ang mga sugat at galos ni Zen sa kanyang katawan pero di pa rin nawawala ang cast nito sa kanyang kamay.
Pero kahit may cast pa rin siya sa kanyang kamay ay mukhang napapansin kong okay na naman siya dahil di na katulad ng isang linggo na napapangiwi ito sa kanyang pagkilos.
Sinubukan niya na ring maglakad ng walang dala dalang saklay.
Ngayong araw na rin sana ako magpapaalam sa kanya na kailangan ko ng bumalik sa trabaho. Narito na nga ako ngayon katabi niya na nakaupo dito sa table nila sa may garden at nagmemeryenda kami.
"Zen." Ang bigkas ko sa kanyang pangalan upang makuha ang kanyang atensyon.
"Hmmm."
"Gusto ko lang ipaalam sayo na I'll be leaving na for work tomorrow. Mukhang maayos ka na rin naman and your bruises are already healing... Maayos ayos ka na ring makagalaw kaya naisipan kong magwork na and tapos na rin kasi ang isang Linggo kong hininging leave sa mga employees ko."
Hindi ko alam pero parang di ako makatingin ng diretso sa kanya ngayon.
Ewan ko kung nahihiya ba ako or kinakabahan lang saagiging sagot niya.
Makalipas ang ilang segundo ay narinig ko na rin ang boses niya.
"Why can't you say it directly to my face and look into my eyes? Don't worry, I understand."
"R-really." Ang di ko akalain na kalmado niyang sagot sa akin.
"Yeah. Sa tingin ko rin naman ay makakapasok na rin ako sa work ko a week from now. Wala naman akong fractures and wala na rin akong dinadamdam na sakit sa katawan ko."
"O-okay. Thanks."
Lately ganito ang mga nagiging conversation ko with Zen. Kinda short and a little bit awkward sa aking part. Pero sa mga nakalipas din na mga araw ay we have some moments na mamimiss ko rin naman kahit a week lang kaming magkasama.
Unang una ay ang wala man lang niyang kahiya hiya sa harapan ko na ipahubad ang kanyang mga damit even to his underwear!
Yes, you heard it right, U N D E R W E A R!
Noong una kasing week niya na maaksidente ay di ko alam na he's not wearing some undies inside kasi nga mahihirapan lang siya sa pagsuot at paghubad nito. At nalaman ko lang ito noong second day ko na pag-aalaga sa kanya.
Kasi naman ang alam ko ay sponge bath lang ang kailangan niya muna pero nabigla ako nang utusan niya ako. Sa una ay ayaw ko pa pero nagpumilit ito at sinabihan pa niya ako na sino ang tutulong sa kanya at nangangamoy na daw siya kahit hindi naman siya pinagpapawisan.
Kahit na ayaw ko man ay nagpaawa siya sa akin na ayaw na niya daw ang feeling na parang malagkit at marumi daw ang katawan niya kapag hindi ito nababasa or di siya nakakaligo.
Kaya yun na nga ang nangyari at sinabihan ko siyang pumunta na siya sa banyo at ipeprepare ko lang ang mga pagpapalitan niya.
Pagkatapos kong ayusin ang mga damit niya ay diretso na ako sa banyo. May chair akong nilagay sa loob ng banyo para hindi maging pahirapan ang paglilinis ko ng kanyang katawan.
Di naman ako nagsasalita habang hinuhubad ko ang pang-itaas niyang damit. Napapalunok na lang ako sa tuwing nakikita ko ang ganda ng kanyang katawan.
Ngunit akala ko ay matatapos na dito pero sinabihan niya ako na alisin ko na rin daw ang suot suot niyang basketball shorts.
Dahil akala kong naka underwear siya at ilang beses ko na rin siyang nakitang naka underwear ay pumayag ako sa utos niya matapos ko muna siyang titigan ng masama na sinuklian naman ako ng isang nakaklokong ngiti.
Dahil sa inis ko sa kanya ay binigla kong ibinababa ang suot niyang short pero di ko akalain na ako ang mabibigla.
"Gago ka!" Ang naisigaw ko na lang sa kanya sabay panghahampas ko sa kanyang mukha ng shorts na pinaghubaran niya.
"Ang bastos bastos mo!" Ang sabi ko sa kanya at talagang di pa rin ako tumitigil sa panghahampas sa bastos na ito.
Samantalang si Zen naman ay tawa lang ng tawa sa aking naging reaksyon.
"Bahala ka diyan! Maglinis at manigas kang mag-isa mo!" Ang galit kong sigaw sa kanya at tapon ng shorts niya sa kanyang mukha.
"B-bumalik ka dito hahaha talagang maninigas to kung iiwan mo lang ako dito hahaha Midget! Midget bumalik ka dito!"
Talagang nainis ako sa kanya kaya isinara ko ang pintuan ng banyo at iniwan ko siyang mag-isa doon.
Nahiga ako sa kanyang higaan, kinuha ko ang aking headset sa tabi at isinalpak ko sa aking magkabilaang tenga at nagpatugtog ng malakas. Iniwan ko siyang mag-isa doon para matuto siya kahit minsan lang.
Siya na nga ang tinutulungan pero ito pa siya at iniinis ako.
Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko at mainam na ipinikit ko na lang ang aking mga mata.
Subalit nang maipikit ko ang mga ito ay siya namang pagbuo ng isang imahe sa utak ko...
At ito ay walang iba kung hindi ang kanyang...
Mataba, malaki at mahabang TALONG.
