Gangsters Little Boo // Haitani Ran & Haitani Rindou X Oc

5

Oy vermeseniz bile yorum atıp duygularınızı belirtin lütfen ♡

****************************************************
Hemen koşarak onlara ulaştım. İlk önce Rindou'yu alarak kanepeye oturttum. Ardından hızla Ran'ı alarak kanepeye oturttum.

"Soyunun"

"Fırsattan istifade bizi-"

"Dalga geçmiyorum Ran."

İkiside çenelerini kapattı ve tişörtlerini çıkardılar. İkisininde altında şort olduğundan şortlarını çıkarmalarına gerek yoktu.

Hızlıca lavabodan büyük ilk yardım kitini alarak geldim.

Bu kitin 2 yıl önce aldığımızdan beri ilk açılışı...

Rindou'nun bacağında ki kurşunu zor da olsa çıkardım. Pek ses çıkarmamıştı ama canının çok acıdığı belliydi. Yarasını sterilize edilmiş iğne ile diktim. Bir yandan da ağlıyordum. İşim bittikten sonra suyla güzelce silip yarayı bandajla sarmıştım.

Rindou parmağını çeneme koyarak kafamı kaldırdı ve gözyaşlarımı sildi. Ardından bana sıkıca sarıldı. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım.

Gözyaşlarımı hızlıca silerek Ran'a geçtim. Yarasını güzelce temizledikten sonra onu da diktim ve sardım. Aynı şekilde ona da sarılarak ağlamaya başladım.

"Hani ufak bir kavgaydı"

"Şş güzelim ağlama~"

"Ama Ran şu geldiğiniz hale bak"

"Pezevenkler abim ve benim için adam tutmuşlar"

"Yuh"

"Yuhlama Shi-Chan sen birde karşıdakileri gör ^^"

"Adamların durumu nasıl"

"Hiç kimse ölmedi güzelim fakat oldukça ağır yaraları olanlar var"

"Neyse sizin haricinizde kimse umrumda değil"

Zaman Atlaması

3 ay geçmişti. Bu üç aylık süre boyunca bir kaç kez eve gitmiş ve bir kere de gizlice babamla buluşmuştum. Çok büyük bir şeyin peşinde olduğunu ve yurtdışına gideceğini istersem gelebileceğimi söylemişti fakat reddetmiştim.

O da kararlarıma saygı duyduğu için güler yüzlü bir biçimde onaylamıştı. Üzerinden bir ay geçmişti ve ben o günden beri diğer mekanda kalıyordum. Eve gidesim gelmiyordu. Ne kadar babamla çok nadir buluşsak bile yine de babamdı ve beni seviyordu.

Beni o yetiştirme yurdundan alıp zengin bir birey yapması bile ona olan sevgim için yeterliydi. 5 yaşına kadar bir yetiştirme yurdunda kalmıştım. Gerçi sadece 1 senesini hatırlıyordum. Fakat o bir sene bile hatıralarımın kötü olması için yeterliydi.

Yatağımda sağa ve sola dönüp durdum. Haitaniler 4 gündür buraya uğramıyorlardı çünkü ailece bir geziye gitmeleri gerekmişti. Daha 2 gün daha gelmeyeceklerini bildiğim halde yine de çok yalnız hissediyordum.

Bilinmeyen bir numara beni aradığında telefonu açarak kulağıma götürdüm.

"Alo?"

"Usui-san selam ben Toman ikinci bölük kaptanı Mitsuya Takashi, hatırlarsan daha önceden bir tanışıklığımız olmuştu"

"Ah, evet nasılsınız Mitsuya-san"

"İyiyim teşekkürler. Biraz acil olacak fakat sizden bir iyilik isteyebilir miyim acaba?"