kitty and daddy, taennie

017 ✓

♫♡☆

Tüm duygularımı bir kenara bırakıp, mantıklı düşünme kararı almıştım. Taehyung bana göre birisi değildi, bütün bu olanları unutamazdım. Ona karşı hislerim vardı belki ama bunları geride bırakmalıydım.

Bakışlarımı ondan ayırmadan, dudaklarımı araladım ve bir süre bekledim. Cümlelerimi toparlamam gerekiyordu. Onu kırmak istemiyordum, ama kendimi kırıyordum. Taehyung ile konuşmaya devam etmek sadece benim zararıma oluyordu.

''Bunu konuşmuştuk, bir daha karşıma çıkmazsan iyi edersin.''

Bedenimi Lisa'ya çevirdim ve kolundan tuttum. Henüz iyileşmiş sayılmazdım ama evde de arkadaşlarım benimle ilgilenebilirdi. Daha fazla bu evde kalmak istemiyordum. Söylediklerimle içeriye sessizlik hakim olurken, kapıyı açtım ve dışarı çıktım Lisa'yı da peşimde sürükleyerek.

''Siktir git gelme piç Jungkook! Sakın yazma bana!''

Lisa herkesin bize bakmasını sağlayacak şekilde bağırdığında, başımı arkaya çevirmiş ve buraya doğru yürüyen Jungkook'u görmüştüm. Lisa'nın söyledikleriyle duraksayıp omuzlarını düşürmüş ve bu kez Lisa benim kolumu tutup ilerlemişti.

''Tek başınıza gidemezsiniz!''

Jungkook biz ilerlerken arkamızdan bağırınca Lisa ilerlemeyi bıraktı ve onaylayarak başını salladı aşağı yukarı. Bir kaç kişi nereden getirdiklerini bilmediğim arabayı gözümüzün önüne serdiğinde, Lisa ile birlikte arka koltuğa oturduk ve benim evime gittik.

❧ 

Üzerime giydiğim okul formamın eteğini aşağı çekip düzeltirken, Lisa odama girip bağırmış ve ben de gözlerimi devirmiştim. Sürekli iyi olup olmadığımı, okula gidip gidemeyecek olduğumu sorguluyordu ancak ben iyi hissediyordum.

''Jennie bir kaç gün dinlensen daha iyi olmaz mı?''

Başımı reddedercesine iki yana salladığımda Lisa yanıma gelmiş ve düzleştirdiği uzun saçlarını taramıştı. Aynada kendime son bir kez bakıp, yatağıma oturdum ve Lisa'nın hazırlanmasını izledim.

''Seni hâlâ affetmedim.''

Ellerimi yatağın iki tarafına koyup omuzlarımı öne çıkararak ciddi bir ses tonuyla konuştuğumda, Lisa bir tepki vermemiş ancak suratını asmıştı. Yaptığı hareket sindirilebilecek türden değildi, bizim emeklerimizi hiçe saymıştı.

''En azından senin güvenliğinden emin olana kadar burada kalacağım.''

Söylediklerine kafa sallayıp onaylamıştım çünkü tek başıma kalmaktan korkuyordum artık. Yanımda birisine ihtiyacım vardı. Lisa bu dönemde bana destek olabilecek tek kişiydi çünkü diğerlerinin yaşananlardan haberi yoktu.

''Hadi çıkalım.''

Lisa sırt çantasının tek kolunu omzuna geçirdikten sonra, ben de kendi çantamı elime aldım ve ucundan tutarak ilerlemeye başladım. Alt kata indikten sonra kapıyı açıp evden çıktık ve sonra yürümeye başladık.

❧ 

Okulun kapısına vardığımızda, bahçede ve girişte bir sürü öğrenci olduğunu gördüm. Kaşlarımı hafif çatıp meraklı bir şekilde gözlerimi etrafta gezdirdiğimde, kapıda iki tane polis aracının olduğunu fark ettim. Bir adım daha attım ve bakışlarımı içeriye yönlendirdim. Polisler ve tuhaf görünümlü adamlar, bahçeye sarı şeritler çekiyordu ve yolu kapatıyordu.