Gülüşünü Sevdiğim ✔️ Taejin Texting

-fifty two-

"Bugün yanımda kalır mısın, gülüşümün sebebi?"

Taehyung kolları arasındaki sevgilisinin boynuna ufak bir öpücük kondurup geri çekildi.

"Yine mi kabus görmeye başladın, gülüşünü sevdiğim?"

Seokjin dolmaya başlayan gözleriyle başını salladı ve burnunu çekti.

"Babamı gördüm... Yine dövüyordu annemi ve beni...

Anneme vurmasın diye annemin önüne atladım ama ama o bana da vurdu.

Sonra son-"

"Şşt..." diyip sevgilisinin dudağına ufak bir öpücük bıraktı Taehyung. Uzaklaşmadan burunlarını birbirine sürttü. "Artık o adam yok."

"Ama annem de yok... Hala hatırlıyorum. 7. yaş günümde, yetimhane kapısından girişimi...

Ve bu yüzden nefret ediyorum doğum günümden.

Annemi aldı benden."

Seokjin hıçkırarak ağlamaya başladığında Taehyung onu kendine çekip başını göğsüne yaslamasını sağladı.

"Şşş... Geçti, meleğim... Geçti... Bak artık ben varım. Biz varız. Hani demiştim ya sana bütün acıları yükleneceğim diye. Hadi ver bana acılarını."

"Olmaz. Kıyamam ki ben sana."

Taehyung kafasını geriye çekip Seokjin'e baktı.

"Hm? Kıyamaz mısın?"

"Tch, kıyamam."

"Hiç mi?"

"Hiç."

"Ben sana kıyarım!"

Taehyung sevgilisinin yanağını hafifçe ısırmış ve daha sonra da bir öpücük kondurmuştu bebeğinin yanağına.

Seokjin'in ağlaması gülmelere dönüşürken Taehyung onun kahkahasını izledi.

Bir insanın kahkası bu kadar güzel olabilir miydi?

Seokjin ağlamayı kesince yanaklarındaki kurumaya yüz tutmuş yaşları silmiş ve Taehyung'a bakmıştı.

"Hadi mısır patlatalım!"

£££££

"Taehyung... Taehyung beni kurtar... Taehyung... Sevgilim lütfen..."

Seokjin içerleyerek ağlarken Taehyung seslerle gözlerini açtı ve bir süre ne olduğunu anlamadı. Sevgilisinin ağladığını fark edince göğsündeki bebeğini kendine mümkünmüş gibi daha çok çekti.

"Taehyung... Sana ihtiyacım var... Gitme... Taehyung gitme..."

"Bebeğim uyan..."

Taehyung, Seokjin'i birkaç kez dürtmüş ve yavaşça uyanmasını sağlamıştı. Seokjin gözlerini açar açmaz dolu gözleriyle Taehyung'un zor seçtiği gözlerine bakmıştı.

Güneş yeni doğuyordu ve içerisi yavaş yavaş aydınlanmıştı.

Taehyung bebeğinin belini tuttu ve oturur konuma gelirken onu da oturttu.

Seokjin derin nefesler eşliğinde ağlamasını hafifletmeye çalışıyordu.

"Şşş... Korkma ben varım. Bırakmayacağım seni."

Taehyung, Seokjin'in yüzünü elleri arasına almış, burunlarını birbirine sürtmüştü.

Hemen ardından yandaki komidine uzanıp su dolu bardağı almış, biraz daha sakinleşen sevgilisinin suyu içmesine yardım etmişti.

İkili bir süre sarılmıştı. Taehyung, Seokjin'in saçlarını sevip ona küçük öpücükler bahşetmiş, Seokjin ise sevgilisinin göğsünde dinlenmişti.

"İyi misin, meleğim?"

Taehyung'un ilgili sesine gülümseyip burnunu çeken Seokjin, sevgilisine bakar konuma gelmişti.

"Ben uçurumun kenarındaydım... Senden yardım istiyordum... Sen ise başka tarafa doğru koşuyordun... Nolduğunu anlamamıştım..."

"Kıyamam ben bebeğime... Ama unutma. Ben seni asla bırakmam. Tamam mı?

Uçurumun kenarında seni yalnız bırakmayı geç, uçuruma yaklaşmana bile izin vermem. Bana güven, tamam mı?"

"Biliyorum ama... Korkunçtu işte."

"Kıyamam sana..."

Taehyung gülümseyip bebeğinin yanağını öpmüş ve gülümsemesiyle gülüşünden de öpmüştü.