Aynı Masal Farklı Son

7. Bölüm: Yeni Bir Başlangıç (FİNAL)

Bir süre Arif ile öyle durduk. Arif "seni unutmak için o kadını öptüğümü sonrada bundan pişman olduğunu" söyledi. Bu beni sakinleştirmişti. Bugün dolunayın son günüydü. Hemen toparlandık. Ve tekrar yürümeye başladık. Çok korkuyordum. Ya yetişemezsek diye. Neredeyse gece oluyordu. Ay tepeye doğru yükseliyordu. Ay'ın ışığı çok güzel bir alana vuruyordu. Alana geldik. Kafamı kaldırdım, cam kapsül duruyordu. Hemen kapsülün yanına koştum. Annem ve babam oradaydı. Tam iğneyi çıkartıyordum ki, biri gelip beni itti. İğneyi düşürmüştüm. Karanlık olduğu için kim olduğunu seçemiyordum. Arif hemen beni kaldırmaya geldi. Karanlıkların içinden bir adam  çıktı.
Adam: onları kurtaramıcaksınız. Lanet devam edicek.
Adam  üstümüze doğru yürümeye başladı. Elime bir taş aldım ve adamın  kafasına fırlattım. Adam sendeledi. Arif önüme geçti.
Arif : sen git masal. Onları kurtar. Çabuk ol!!!
Yerden iğneyi aldım. Annem ve babamın yanına koştum. Adam  peşimden gelmek istedi ama Arif adamı  bırakmadı. Ay neredeyse tepedeydi. Kapsülü açtım ve parmaklarına iğneyi batırdım. Kendi parmağıma da batırdım. Birşey olmadı.
Adam: onları kurtaramadınız.
Dedi ve oradan uzaklaştı. Yere dizlerimin üstüne çöküp ağlamaya başladım. Arif yanıma geldi. Sarıldı. Bir süre sonra biri bana seslendi.
Tuğba: Masal kızım.
Şaşkınlık ile kafamı kaldırdım. B bu annemdi. Ayağa kalktım. Anneme sımsıkı sarıldım. Ardından babamın sesini duydum. İkisinede sarıldım sımsıkı. Sonunda hasret bitmişti. Sonunda kavuşmuştuk. Annem ve babam Arif'ede sarıldı. Annem ve babam biraz geri çekildi. Ay ışığı Arif ve benim üstüme vuruyordu.
Arif: başardın masal başardın.
Masal: hayır Arif biz başardık.
Annem ve babam birbine sarılıyordu. Ay'ı izliyorlardı. Parmak uçlarımda yükseldim ve arifin dudağını öptüm. Sonrası karanlık...

Cenan Adıgüzel:
Selen: Cenan. Hadi kalk kızın üstünden. Zaten geç kaldın. Birde prova var. Bak işte yağmurda koşarsan olucağı bu. Kendini frenlemeyip Tuğba'nın üstüne düştün.
Selen'nin sesi ile kendimize geldik. Öylece kala kalmıştım. Neydi bu şimdi. Tuğba ile aynı anda "masal" dedik. Tuğba'nın üstünden kalktım. Ellerini tutup onuda kaldırdım. Herşeyin başladığı o gündeydik.
Cenan: sende gördün mü??
Tuğba: e evet. Neydi bu şimdi.
Cenan: bilmiyorum.
Tuğba elimi tutup "bu bizim masalımız" dedi. Şaşkınlık içinde ikimizde içeri girdik. Herkes provadaydı. Prova başladı. Ben hala olayın şokundaydım. Gözüm parmağıma takıldı. Parmağımda iz vardı. İğne izi gibi. Tuğba'nın yanına gittim ve parmağına bakmasını söyledim. Onda da aynı iz vardı. Anlaması çok zor bir durumdu. Arifi gördüm ve hemen yanına gittim.
Cenan : Masal?!
Arif: Masal kim??
Cenan: hatırlamıyor musun? Benim kızım.
Arif: oo kaptan senin devreler yanmış. Git dinlen biraz.
Arifin yanından gittim. Bkm'nin sahasına oturdum. Olanları düşünmeye başladım. Çok geçmeden Tuğba geldi yanıma.
Tuğba: nasılsın?
Cenan: her duygudan 100'er gram sen?
Tuğba: bende aynı. Neydi şimdi bu. Zamanda yolculuk mu? Geleceği görme mi? Noldu bize?
Cenan: bize ne olduğunu bilmiyorum ama bizim masalımız bitti galiba.
İkimizde masalımızın bittiğine inanıyorduk. Akşam oldu. Herkes evine gitmeye başladı. Biz Tuğba ile Sahile gittik. İlk gün ki gibi. Tuğba ile denizin kenarında durduk. Olanlar hakkında düşünmeye başladık. Tuğba ile beraberken onu çok sevdiğimi anladım. Galiba bir tek bu değişmemişti. Aradan zaman geçti biz Tuğba ile sevgili olup evlendik. Balayı için alaçatı'ya gittik. Tuğba'nın orada hamile olduğunu öğrendim. Herşey aynı gidiyordu. Aradan 4 ay geçti ve bebeğimizin kız olucağını öğrendik. Aklımıza ilk "masal" geldi. Yine falcıya gittik. Falcı Tuğba'ya bakıp "tebrik ederim. Başardınız" dedi. Gülümsedik. Ve seans bitti. 4 ay sonra masal doğdu. Herşey çok güzel gidiyordu. Ta ki bir gün masalın parmağında ki iğne izini görene kadar. Cam açıktı. Biz Tuğba ile bahçede sofrayı kuruyorduk. Içeri biri girmişti. Ve masalın yanında bir kağıt parçası vardı. Kağıt parçasını aldım. Tuğba da yanıma geldi. Ve okumaya başladım.
"Tebrik ederim. Bu oyunu siz kazanmış olabilirsiniz ama ben daha son vuruşumu yapmadım. Kendinizi ve sevdiklerinizi koruyun. Çünkü birgün geri gelicem..."
Notu okuduktan sonra biraz durakladık. Tuğba ile birbirimize Baktık. Biz masalımızın bittiğine inanıyorken, asıl masalımız şimdi başlıyordu. Adı üstünde "aynı Masal Farklı son"...

     ~Her son yeni bir başlangıçtır.~

( buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim, Tuğba, cenan ve masalın macerası buraya kadardı. Belki 3. Kitap gelir. Kendinize iyi bakın görüşemekk üzereee❤️❤️❤️)