The Untold Story of Vincent [completed]

XI

Flower In The Rain II

The untold story of Vincent

A/N: Balak ko sana hanggang ten chapters lang ang kwentong ito, pero since lumagpas na tayo ng ten, eh di habaan na lang natin hihihi mukhang nag-eenjoy naman kayo sa kwento nila.

Chapter XI

ZOILA~

"VINCENT!" I almost screamed out his name. Gusto ko raw lumabas para iwasan at kalimutan ang taong ito! And the fact that he is really here, sa mismong harapan ko! Parang gusto kong magsisi kung bakit nag-leave muna ako ng trabaho. How I wish maglaho na lang siya ng parang bula! Peste!

"Anong ginagawa mo rito? Are you following me?" Inis na sumbat ko sa kaniya.

"Hey, hey! Easy! I did not follow you---"

"Oh really?" Hindi ko na siya pinatapos ng kaniyang sasabihin. Alam kong kasinungalingan lang ang lalabas sa kaniyang bibig. "The same time and the same place? Wow!" Now I'm being sarcastic.

"Teka! Teka nga Zoila! Like what I've said hindi kita sinusundan, I don't even know na andito ka rin," he said to me, staring. Like he's trying to convince me that he's telling the truth. What a good actor!

"Ah tala---"

"Kuya! Bakit ngayon ka lang?" Isang tinig ng babae mula sa aking likuran. She sounds familiar, "Hoy Kuya sino 'tong kasa--- oh my! Dra. Zoe, you're here! Hindi kita nakilala. Oh omigosh! You're much beautiful in a simple sundress!"

I froze, I don't know what to say. I looked at Vincent, he's speechless too. So nagsasabi siya ng totoo? Okay fine! Nagsasabi ng siya ng totoo.

-----

VINCENT~

Hindi ako nagkagaroon ng pagkakataong mag-expalin kay Zoila. Okay na sana yun kahit tinatarayan niya ako, kaso dumating itong makulit kong kapatid, but on the other hand masaya ako! Hahaha

Inaya lang naman siya ni Vicky na dun mag-lunch sa cottage namin and she has no excuse to say 'NO', may silbi din naman pala ang pagiging mabunganga nitong si Victoria.

"Kain ka lang Dra!" Narinig kong sabi ni Vicky. Hindi ako nakisali sa grupo nila, lalo pa't andun si Mommy. Baka kasi mas ma-irita lang si Zoila. Knowing my mother, halos lahat ata ng dalagang nakikilala ay nirereto sa akin, and I know she likes Zoila, walang humpay kasi ang question and answer portion nila, but with Zoila's smile on her face masasabi kong nag-e-enjoy rin naman siya sa company ng dalawa.

"Hey Tito Vincent! Hindi pa ba luto yan? Nagugutom na kasi ako?" Oh ang cute ng pamangkin ko. Kakaahon niya lang sa tubig, paborito kasi niya ang inihaw na pusit, parehas kay Hans. Mag-ama ng talaga. Teka speaking about Hans, hindi ba pupunta ang gagong yun?

"Malapit na, this will take a few minutes more." I smiled at Harvey. Binaliktad ko ang pusit, kahit ako man ay natatakam na rin kumain. "Wait, is your father not coming today?" Pag-iiba ko ng kuwento.

"He's coming," Harvey answered while muching some cookies from his mother's basket. "He's just coming late because of his work. Tito hindi pa ba luto?"

"Ah...teka... Ayan! Luto na..." I smiled at him. "Can you please get me a plate Kuya Harvey," paglalambing ko sa kaniya. He just loved being called Kuya.

----

ZOILA~

"Anyone who wants inihaw na pusit?" Sabi ni Vincent habang hawak-hawak ang plato. Nilipag niya iyon sa mesa, I'm just silently watching him.