BÖLÜM 5
Arkadaşlar bu bölümü biraz ara geçiş olarak gördüğüm için kısa tuttum. Multimedyada Bükin ve Gökçe'nin halleri var. Yorum ve votelerinizle yazdığım hikaye hakkında fikir sahibi olmamı sağlayabilirsiniz. Teşekkürler şimdiden :)
''Ben Gökçe Odakan, 23 yaşındayım. Onla ilk kavgamı ettiğimde 12 yaşındaydım. İlk içkimizi içtiğimizde 13... Ona ilk dokunduğumda 14 yaşındaydım. İlk el ele tutuştuğumda 14, ilk öpüştüğümde 15 yaşındaydım. İlk kez onla uyandığımda 17 yaşındaydım.''
Büyük bir amfideyim, herkes beni izliyor. Gözlerindeki dikkat beni ürkütse de susmuyorum. Benden bir şeyler koparacaklarını bile bile anlatıyorum durmadan.
''Onu hayat boyu içimde saklayacağımı anladığımda 18... Hayatın onu benden çalacağını anladığımda 19 yaşındaydım. Ona bir daha hiç dokunamadığımda 20...''
Işıklar sırayla sönmeye başlıyor birden, yalnız ben aydınlanıyorum. Bu kadar göz önünde olmak huzursuz edici. Gözlerim karanlığa alışmaya başladında tek bir bakış hissediyorum üzerimde, en arkada ayakta beni izliyor pür dikkat. Herkes gitmiş gibi...
Birden aydınlanıyor beni izleyen bir çift göz, burada olduğuna inanamıyorum. Gözlerindeki grilik beni kendine çağırıyor. Sahneden inip ona koşmaya başlıyorum ışık da benimle birlikte geliyor. Yanına ulaştığımda duraksamadan ona uzanıyorum.
Bükin'in sesiyle nerede olduğumu idrak edebildim. Yatağın içinde nasıl doğrulduğumu bilmiyordum. Sırtımda bir ağırlık hissediyordum, tshirtüm sırtıma yapışmıştı resmen.
-Gökçe uyan bebeğim. Rüya görüyorsun. Gökçe.
Omuzlarımdan sıkıca tuttuğunu hissettim, sanırım kendimi kontrol edemiyordum. Dur durak bilmeden nefes alıyor bir şeyler mırıldanıyordum.
-Dokunamadım. Oradaydı. Koştum. Sarılacaktım.
Kelimeler soluk alışımla karışıyor, boğazımda bir şey birikmiş gibi dışarı çıkmamaya inat ediyordu. Bükin beni kendine çekip saçlarımı alnımdan geriye attı.
-Rüyaydı bebeğim sakin ol. Geçti. Geçti. Evet hepsi geçmişti, yine avuçlarımda bir toz bulutuyla karanlık odamı seyrediyordum.
-İyiyim rüyaydı sadece kalkıp yüzümü yıkasam iyi olacak. Beynimin içi buz kaplıymış gibi donmuştu. Boş gözlerle bakıyordum etrafa. Yine başlıyorduk işte, atlatmaya başlarken başa sarıyordum. Yavaşça yatağımda çıkıp banyoya yöneldim, etraf karanlıktı ama lambamı açmak istemiyorum. Şu halimi görmeye ben bile tahmmül edemeyecektim.
Döndüğümde Bükin biriyleriyle konuşuyordu. Telefonu kapatmasını bekledim.
-Yarın Avşa'ya gidiyoruz bebeğim, site görevlisiyle konuştum sabaha evi hazırlamış olurlar.
-Nereden çıktı şimdi bu? Hiç halim yok bebeğim hem hazırlık da yapmadık annemlerle konuşmam gerekecek.
-Bahanelerin bitti mi? Biraz kafa dağıtacağız işte, çok kalmayız zaten birkaç parça bir şey alsak yeter.
Ah ısrardan gerçekten nefret ediyordum ama Bükin de itiraz kabul etmeyen biriydi. 6 yıldır bu huyundan vazgeçirememiştim onu.
-Dediğin gibi olsun bakalım, benim uykum çoktan kaçtı ama. Kalkıp hazırlanalım uyanınca annemlere haber verip çıkarız.
Tekte kabul etmeme şaşırmış görünüyordu, suratına kocaman bir gülücük yerleştirip bana sulu bir öpücük gönderdi. İkimiz de kalkıp dolabıma göz atmaya başladık. Eve uğramak istemediği için benden bir şeyler giyecekti. ''Orada bir bikini alsam birkaç günü ölmeden atlatabilirim'' demişti.
