alleen

Hoofdstuk 4

De volgend ochtend word ik wakker van het krassen van een kraai. Ik rek me uit en ga rechtop zitten. Emelie en Lou slapen nog. Ik schop de deken van me af en sta op. Vlug trek ik mijn kleding aan en daal zo stil mogelijk de trap af. Met een zachte bons land op de vloer. Ik ren naar het voerhok en rol de kar naar buiten. Als alle 30 paarden eten hebben ga ik de hooinetten vullen. 30 zakken vol met hooi.  20 minuten later hang ik met een zucht de laatste zak op aan de paal in de wei. Ik strek kreunend mijn rug en loop naar binnen. Naar Sagira. De merrie ligt languit in het stro en haar ogen zijn dicht. Ik glimlach en stil sluip ik weg. Dan hoor ik de treden van de ladder kraken. Emelie komt suffig naar beneden. Ze kijkt me slaperig aan. Nu komt ook Lou naar beneden. "ben jij altijd zo vroeg op" kreunt ze. Ik knik. Ze zucht en gaat tegen een stalwand zitten. Bria, het grote witte paard in de box steekt nieuwschierig haar hoofd door het luik en pulkt aan Lou's trui. De slaakt een verontwaardigde gil en duwd het paarden hoofd weg. Ik schiet in de lach en duw voorzichtig Bria achteruit. Lou staat op en veegt haar trui af. Emelie grinnikt. Maar ze houd direct haar mond als Lou haar een doodende blik toe werpt. "kom willen jullie helpen met de paarden buiten zetten" vraag ik. Emelie knikt opgewonden. Ik kijk Lou aan. Die knikt ook. Ik loop naar de zadelkamer en pak alle halsters. Ik werp ze op een hoop aan het begin van de rij boxen. "als je er steeds twee pakt van twee oaarfen die nasst elkaar staan, dan kun je ze tegelijk naar buiten doen" leg ik uit en geef ze beiden twee halsters. Ik neem er zelf ook twee. Ik haal Sagira en haar buurman Arrow uit hun boxen en breng ze naar de wei. Emelie komt aanlopen met Dottje en Sproet en Lou met Pluis en Rakker. Als alle paarden op de wei staan gaan we weer naar boven. "ik haal het ontbijd, blijf even zitten" zeg ik. Emelie en Lou knikken. Il daal de ladder af en ren naar huis. Voorzichtig maak ik de achterdeur open en kijk om het hoekje. Het licht is all aan. Ik stap binnen. "wie is daar?!" klinkt de angstige stem van mijn moeder. Ik grinnik. "ik ben het, Lulu" lach ik. Mijn moeder komt uit de keuken met een steelpan in haar hand. "o pff, jij bent het" zucht ze. Weer grinnik ik. "ik kom ontbeit halen" zeg ik en loop langs mijn moeder naar de woonkamer. Op een aanrecht staat een plastic zak. "die is voor jullie" zegt mijn moeder. Ik pak de tas en geef mijn moeder een knuffel. Dan ren ik terug naar de hooizolder. Emelie staat al te wachten. Ze neemt de zak over en klimt naar boven. "ik ben zo terug, ik ga even naar Sagira" roep ik haar achterna en ren weg. Naar de wei. Sagira staat bij het hek en ik dla mijn armen om haar hals. Ze briest zacht. Ik gaaf haar nog een zoen en ren dan terug. Ik klim de ladder op. Verast blijf ik stil staan. Al het eten is uitgesprijd op een roze paardendeken. Er zijn crossiantjes, broodjes, eitjes, crackers, jus en nog veel meer lekkers. Emelie en Lou zitten al te wachten en snel plof ik er tussen in. Ik leg een paar dingen op mijn bord en begin gulzig te eten.