🌙 လေရာင္ျခယ္တဲ့ဒ႑ာရီ 🌙

အပိုင္း~၂

~တပည့္တစ္ေယာက္အားလက္ခံျခင္း~

ေက်းငွက္တို႔ေတးသံတြန္က်ဴ းသံက အခန္းငယ္အတြင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ရိေပၚ နားထဲကိုတိုးဝင္လာသည္။မ်က္လံုးေလးဖြင့္ကာနိုးထလာတဲ့ ရိေပၚ ကအားအင္ေတြအျပည့္နဲ႔ပင္။အခုဆိုသူ ပိုင္လုေတာင္ကိုေရာက္ေနတာတပတ္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္။ထိုတပတ္အတြင္း ဆရာဘိုးဘိုး ေရာမယ္ေတာ္ရဲ႕ဆရာတူအကိုေတြအမေတြကသူကိုလာၾကည့္ကာဝိုင္းဝန္းေစာင့္ေရွာက္သလိုေႏြးေထြးစြာဆက္ဆံၾကသည္။

ၿပီေတာ့ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ဆရာဘိုးဘိုး ကသူကိုဘာေၾကာင့္သိုင္းပညာသင္ခ်င္တာလဲဆိုခနခနေမးသည္။ထိုသို႔ေမးတိုင္းမေျပာင္းလဲတဲ့အေျဖကတခုတည္းသာ။ထိုအရာက မယ္ေတာ္အတြက္ကလဲ့စားေခ်ဖို႔ပင္။

"ရိေပၚေလး နိုးၿပီလား?...ေတာင္သခင္ကေခၚခိုင္းလိုက္လို႔"

အေစခံတေယာက္ကေျပာသံအဆံုး ရိေပၚ ကကုတင္ေပၚကေနထထိုင္လိုက္သည္။

"ကြၽန္ေတာ္နိုးပါၿပီ ခနေနလာခဲ့ပါမယ္လို႔ ဆရာဘိုးဘိုး ကိုေျပာေပးပါအံုး"

ြအေစခံေလးလာေခၚသြားၿပီေနာက္မွာ ရိေပၚ ကမ်က္နွာသစ္ကိုယ္လက္သန္႔စင္ကာ ဆရာဘိုးဘိုးရွိတဲ့ ေႏြဦးနန္းေဆာင္ ဆီထြက္လာခဲ့သည္။

"ဆရာဘိုးဘိုးကိုဂါဝရျပဳ ပါတယ္"
"ထပါ"

"ဆရာဘိုးဘိုး သားကိုေခၚတယ္ဆိုလို႔"
"လာ ဒီမွာလာထိုင္"

ဆရာဘိုးဘိုး ကသူေဘးနားမွာဝင္ထိုင္ခိုင္းတာေၾကာင့္ ရိေပၚ လည္းဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

"ရိေပၚ ဘိုးဘိုးထပ္ေမးမယ္...တကယ္ပဲလက္စားေခ်ဖို႔သိုင္းပညာသင္ခ်င္တာလား?"

"ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာဘိုးဘိုး...မယ္ေတာ္အတြက္ေသြးေႂကြးျပန္ဆပ္ခ်င္ပါတယ္"

"ဟင္း!"

ရိေပၚ စကားၾကားတဲ့အခါ ေတာင္သခင္ပိုင္ခ်န္ ကအသက္ျပင္းခ်မိသည္။ငယ္႐ြယ္ေသးတဲ့ကေလးငယ္ေတြနွလံုးသားကႏူးညံကာျဖဴ စင္သည္။သို႔ေသာ္ သူတပည့္မေလးရဲ႕သား သူရဲ႕ေျမးတပည့္ေလးရဲ႕နွလံုးသားကေတာ့ စြန္းထင္းသြားခဲ့ၿပီေလ။ကေလးငယ္သာသာအ႐ြယ္ေလးက အ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္ဖက္ေအာင္နားက်ည္းမူနဲ႔မုန္းတီးျခင္းေတြကျပည့္လ်ွံလြန္းေနသည္။