R POV
Nakarating na ako sa bahay galing sa national book store at umakyat na ako sa kwarto ko. Walang tao sa baba pag dating ko 5 o'clock pa naman at baka nasa trabaho pa sila tito at tita ang TBTSS naman ay hindi pa nakakauwi pati nga si kuya Joseph wala pa, gala talaga baka naman nasa bar sya.
"Ouch." Biglang daing ko ng mahawakan ang sugat sa noo ko at worst may bukol pa.
"Tanginang yan sa susunod talaga mag iingat na ako. " Bulong ko sa hangin. Nilinis at nilagyan ko nalang ng gamot yung sugat ko para madali gumaling. Pag tapos ko ay dumiretso na ako sa balcony ng kwarto ko don ko gagawin ang pag dadrawing.
I took the picture out of my pocket. She was so beautiful. Sinuri ko muna ang litrato at pag tingin ko sa likod ay may naka sulat. 'Isabella' Maybe that was her name.
Sinumulan kona ang pag gawa. I love drawing not because this is my talent I love it because of my cars. I join competition of designing cars. Nananalo ako for 6 times. Nag simula ako nung 10 year's old ako. Because of influence of my late auntie, Tita Serenity she loves care racing and also her cars. And she's joining designing cars competition din. She's been winner for a decade. Pero apat na taon na wala na sya. Yung mga cars nya? Ayun nag laho din na parang bula. At yung iniyakan ko sa garage ko nung nakaraan that was my first car bigay nya to sa akin nung nanalo sya. Kaya nasa center sya kasi don din nag simula ako mangolekta.
I was about to finish my drawing when one scene show up in my mind.
"Oh yan tama ganyan nga R wag na wag kang mag mamadali kasi kapag minadali mo ang pag dadrawing mo panget ang kakalabasan nyan." Tita Serenity guiding me in my drawing. It's a sketch of one of my idol. She.
"Kahit anong bagay wag ka mag mamadali kahit sa buhay enjoying mo lahat ng bagay. And success kailangan mo suriin ng mabuti para maganda kakalabasan. Parang ikaw." She continues. I laughed at the last part.
"Tita hindi naman po ako maganda." Sabi ko dito habang nakatingin pa din sa canvas.
"Sinong may sabing hindi ka maganda?!" Nakapangewang nyang tanong si akin. Tita talaga.
"Sina Kuya po." Sagot ko dito.
"Yan talagang mga kuya. Hayaan mo at patay sila sa akin." Bago pa ako makapag react ay palahaw na ni Tita ang umalingawngaw sa mansion tinatawag ang mga kuya at pinsan ko.
Hindi ko namalayan na may lumalandas sa pisnge ko, mga luha ko. I miss her kapit apat na taon na ang nakakalipas masakit pa din. Lalo na at may galit at sama ng loob na naiwan.
"Sabrina?" Isang katok sa pinto ang nakapag patigil sa akin sa pag iyak. It's was Kuya Joseph I guess. Pinunasan ko muna ang aking mga mata at inayos ang sarili bago binuksan ang pinto.
"Bakit Kuya Joseph?" Tanong ko dito at ngumiti ng kunti.
"Aba't tara ng kumain 10 pm na hindi ka pa daw nakain sabi ni Manang." Sabi nito napatingin naman ako sa wall clock ko yeah it's 10:00 pm na hindi ko napansin.
"Sige kuya tara na." Sinaraduhan ko muna ang pinto ng kwarto ko at saka sinundan sya bumaba.
Simpleng hapunan lang ang aming ginawa. Wala si Tita at Tito hindi pa umuuwi.
"Nice wala pa ding kupas." Saad ni Kuya Joseph biglaan.
"Huh?"
"Ang galing mo pa din mag drawing sino yun?" Sabi muli nito. At ayun na intindihin kona ang tinutukoy nito.
BINABASA MO ANG
Ang Mutya Ng Lahat (𝑆𝑙𝑜𝑤 𝑈𝑝𝑑𝑎𝑡𝑒)
JugendliteraturHIGH SCHOOL LIFE Sabi nila ito daw ang masayang yugto sa pag aaral. NASA gitna kana at maraming makukuhang aral na dadalhin mo sa habang buhay Dito ka masasaktan Dito ka Mag mamahal Dito Ka makakakita Ng tunay na kaibigan Dito ka matoto sa maraming...
