Querencia | Merih Demiral

Amor - 12

Ekranda kaçıncı kez gördüğümü hatırlamadığım bir cevapsız çağrı daha. Gelen mesajların haddi hesabı yoktu.

Yaklaşık iki saattir karşımdaki duvar ile bakışıp Merih'in aramalarını cevapsız bırakıyordum. Onunla son konuşmamın telefonda olmasını istemiyordum.

Kararlıydım. Bu sefer kaçmak istemiyordum, içimdeki her şeyi kusmak istiyordum. O bunu en başında hak etmişti.

Bir yandanda sindirmeye çalışıyordum, tüm bu yaşadıklarımı. Gördüğüm fotoğrafları, yaşadığım yalan dolan şeyleri. İçine kapıldığım bu sahte aşkın içinden çıkmaya çalışıyordum.

Telefonuma gelen son mesaj bildirimine kaydı gözüm.

| Merih: Oraya geliyorum! Umarım sana bir şey olmamıştır Afra. |

Bana zarar gelmesinden mi korkuyordu? Bana en çok zararı o verirken hem de.

Bunların hepsi birer yalandı, en başından beri tüm bu sergilediği tavırlar yalandı.

Bakışlarımı fotoğraf albümüne çevirdim ve titrek bir nefes verdim. Aslında kafamın içinde dönen tüm soruların cevabı bunun içindeydi.

Ben kendimi gerçek sandığım bir yalana adamıştım, o ise hiçbir zaman gerçek olmamıştı.

Kandırılma hissinin verdiği öfke ile ayağa kalktım. Bugün bitecekti her şey, ben tüm yaşadıklarımı bugüne gömmüştüm, bir daha hiç yaşamamak üzere.

Hızla aşağı kata indiğimde kızlar ayağa kalktılar ve yanıma geldiler. Bakışlarım ikisi arasında giderken konuşmaya başladım.

"Buraya geliyor, konuşup bitireceğim."

Özge üzgün bir şekilde kafasını salladı ve omzumu sıvazladı. Sena bana bakıp tebessüm ettikten sonra Özge'ye döndü.

"Biz gitsek mi? Yarın döneriz."  Özge kafasını salladı ve birlikte içeriye geçtik.

Ben koltuklardan birine oturup dizlerimi sallamaya başladım. Özge ve Sena çantalarına birkaç eşya dolduruyorlardı. Askılığa yöneldiklerinde ayağa kalktım ve yanlarına geçtim.

"Aslında gitmeseniz, yalnız kalmak istemiyorum." Özge ceketini üstüne geçirdi ve gülümseyerek konuşmaya başladı.

"Bu senin ilişkin ve bunu sen bitirmelisin Afra, inan bana ikimizde onun yalanlarını dinlemeye katlanamayız. Özellikle Sena'yı burdan uzaklaştırmamız gerekiyor."

Söylediklerine kıkırdadım ve anlayışla kafamı salladım. Bugün bitirmeliydim, her şeyi.

İkiside dışarıya çıktığında bana sıkıca sarıldılar ve Sena konuşmaya başladı.

"İnan bana bugünden sonra her şey daha da güzel olucak senin için." Dediklerine Özge kafasını salladı ve ben de gülümsedim. Öyleydi hayatımda bana acı veren tek şeyi bugün buraya gömücektim.

Kızlar Sena'nın arabasına bindiklerinde onlara el salladım ve kapıyı kapattım. Sırtım kapı ile buluşurken daha fazla dayanamadım ve yere çöktüm.

Aslında başımıza nelerin geleceğini hayat bazen karşımıza çıkarıyordu. Ben aylar önce onları öpüşürken görmüştüm ve o benim hislerimi biliyordu. Şimdi bir ilişki içindeydik ve ben yine onları öpüşürken görmüştüm.

Birden fazla yaşanmışlığın acısını çekiyordum kendi içimde. Benim olduğunu sandığım adam çoktan başkasının olmuştu ve ben aylarca bu yalanla sevmiştim onu.