His Forbidden Obsession

Chapter 13: 'Wrong Sent'

Martina Vlanca

"Ano nga ulit 'yung sinabi mo kanina?" Bulong niya sa tenga ko habang nakahiga ako sa ibabaw niya. Hinayaan lang niya ako dahil alam niya na pagod na talaga ako. We just finished a couple of minutes ago. I used my safe word after he fúcked me for the fifth time. I used it dahil hindi ko na talaga kaya. My legs are already shaking, my pússy is sore, and I am sweaty as hell. When I told him my safe word, hindi siya nag-hesitate na umalis sa ibabaw ko at hubarin ang condøm. And then, he let me lay on top of him. I sighed, my nose scrunched for a moment dahil napalitan na ng amoy ng séx ang kaninang leathery-scent ng kanyang sasakyan.

"Huh? May sinabi ba ako kanina?" Inosente kong sagot.

He smirked before he answered, "Yeah, that's what I thought."

Maya-maya ay tumingala ako sa kanya. Hindi ko na alam kung anong oras na pero medyo maliwanag na sa labas. I can now see his dark hair, smooth forehead, his blue and cold eyes that are now on me, his swollen lips, and stubbled jaw. Syempre hindi nakaligtas sa paningin ko ang mga kanyang kilay.

"Che cosa?" What? He asked in Italian.

Imbes na sumagot ako ay nanghihina kong itinaas ang daliri ko doon. He didn't flinch, kumunot lang ng bongga ang kanyang noo.

"Anong nangyari sa kilay mo?" Tanong ko sa kanya habang pinaparaan ang daliri ko doon. Lumipas ang ilang sandali ay hindi siya sumagot. Noon ko lang na-realize na nakatitig lang siya sa akin at na-realize ko din na ang lapit na pala ng mukha namin sa isa't-isa. My eyes flicked from his lips to his eyes.

Tumingin siya sa buhok ko, he ran his fingers on my hair for a moment before his gaze flicked back to my green eyes. As he was staring at me, his Adam's apple bobbed and his expression hardened.

"No questions, remember?" Malamig niyang sagot at inalis na ang kamay ko mula sa kanyang mukha. "Get off me, we have to go back to the hospital now."

And ladies and gentlemen, he's back to being ice-cold. Inirapan ko naman siya bago ako umalis sa ibabaw niya. He doesn't need to tell me twice, and besides, we really have to go back.

Habang isinusuot ko ang pangibaba ko ay hindi ko maiwasang mapadungaw sa disposable traschan ng sasakyan niya. Nang dumungaw ako doon ay nakita ko ang mga condøm na ginamit namin. I also saw the first one that we used. Alam ko na iyon ang una dahil may dugo ang paligid noon. My blood. Napalunok ako. No wonder why it hurt so much.

I sighed. Technically, I gave up my virginity to him, and given our situation. I should've regretted it pero hindi ko 'yon naramdaman. All I am right now is a tired yet satisfied woman.

Nang matapos akong mabihis ay nasa labas na siya. Akala ko ay dederetso na siya sa driver's seat, ngunit nagulat ako nang pagbuksan niya ako ng pinto at inalalayan akong bumababa.

Hindi ako nakatapak nang matagal sa lupa dahil napatili ako nang binuhat niya ako nang pa-bridal style. Pinukol ko naman siya ng masamang tingin.

"I can walk."

Hindi niya ako pinansin. Bagkus ay maingat lang niya akong binuhat at tinulungan na umupo sa passenger's seat. He even put my seatbelt on before he shut the door and walked to the driver's side.

Napabuntong hininga na lamang ako.

Roy Ezekiel

I am already aware that I do not like Vlanca Del Russo. Pero hindi ko maintindihan kung bakit niyakap ko siya noong nalaman ko ang kung ano mang pinagdadaanan niya. Maybe because I am not entirely a monster. I still have a heart, but I shouldn't have hugged her but I did anyway. Hindi ko na dapat siya sinundan noong tumkabo siya paalis ng ICU floor. I shouldn't have chased after her, or comforted her, or told her to get inside my car after she told me she would find someone else to distract her.