His Forbidden Obsession

Chapter 32: Happy Birthday To Me

Hey gorls! Hope you are all doing well. Medyo nagtagal 'tong update na 'to dahil mas mahaba siya kumpara sa mga usual updates ko hehe. Anyway, happy reading and see you next update, mwah! ♡

-ro-ughn

***

Roy Ezekiel

"A 37 year old type 1 diabetic is booked for...." Sandali akong nagisip ng posibleng kaso na hindi ko naisama sa quiz habang nakaupo ako dito sa living room couch ni Vlanca. A feet away from me is the ottoman, nakapatong doon ang mga lalagyan ng fries at nuggets. She craved that kaya ako bumili. "...a below knee amputation for a septic foot. She initially presented in diabetic keto-acidosis or DKA. What is the initial management of DKA?" Tanong ko kay Vlanca.

Kasalukuyan siyang mabagal na palakad-lakad sa aking harapan. I have been testing her knowledge for the past hour and everytime I throw her a question, she answers it flawlessly. Hindi lamang iyon resulta ng kanyang talino, kung hindi ay resulta din iyon ng kanyang tyaga sa pagre-review sa mga nakalipas na araw. Hindi kasi natuloy ang quiz noong makalawa dahil may gusto pang idagdag si Galvez at ang ilang doktor. Kaya naman bukas ko pa maibibigay ang quiz dahil kagabi lamang nila iyon idinagdag.

Naayos ko nang muli iyon kagabi at ipa-finalize ko na lang iyon mamaya paguwi ko. Hindi ko maiwasang mapangiti sandali habang pinapanood ko siyang mag-pace at magisip ng sagot. Nakatali ang kanyang buhok habang kagat niya ang kanyang pangibabang labi habang nagiisip siya ng isasagot. Halos kainin na siya ng suot niyang itim kong Nike na hoodie dahil halos tatlong beses na malaki iyon sa size niya.

I value that hoodie very much since bigay iyon ng namayapa kong Avó, o ang lola ko, dahil alam niya na mahilig ako sa mga jacket. But somehow, I don't mind that Vlanca's gonna keep it.

I like seeing her wear my things, from my hand around her throat to my clothes.

And unlike the first time I've been here, I am not topless and no, I didn't go home topless that night since I borrowed clothes from her brother. Ibinalik ko iyon agad pagbalik ko kinabukasan.

I returned the next day with the intention to just bring back the clothes but I stayed again kasi nga nagre-review siya at may cramps pa din siya. I wanted to take care of her because like I said, I am not a monster.

The next few days came and I still went back here after our duties kahit na tapos na ang dalaw niya. I go back to help her study, that's all. At sa mga sumunod na araw na nagtutungo ako dito ay nagsusuot na ako ng pangdobleng sando dahil alam kong 'hihiramin' niya ang hoodie na suot ko.

"Fluid resuscitation and insulin." Mabilis na sagot ni Vlanca matapos lumipas ang ilang segundo.

Napatango ako.

"Good. Same case but when is it safe to proceed with the anaesthetic and surgery?"

She licked her lower lip before she hummed to think.

"....Okay, so, still a type 1 diabetic and scheduled for below knee amputation..." Bulong niya habang nakatingala siya. Whenever she thinks about the answer, it's either she paces around, she hums, or she looks up. Hindi nagtagal ay bumalik ang tingin sa akin ng kanyang mga berdeng mga mata. It was wide with cheerfulness. "It's safe to proceed with the anaesthetic and surgery If her blood sugar is less than 20 Millimoles per litre, and she has a normal potassium, and has a urine ketones pH of less than 7.2." She said and grinned, she knows she's right.

"Very good."

Mas lalo lamang lumawak ang ngiti niya, she then reached to get a fry. She threw it in her mouth and chewed it.

"Gusto ko ng reward kapag na-perfect ko 'yung test.." She seductively said. Oh, we can do her favorite exercise again because her period is already done. Pumadekwatro naman ako dahil naramdaman ko ang pagkabuhay ng pagkalalaki ko. Halos isang linggo akong hindi naka-score pero ngayon ko lamang iyon napansin.