ျမတ္ႏိုးလြန္း၍ေငးၾကည့္ေနဖို႔ကုိသာေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္

အခ်ိန္ကိုက္ဖူးစာ

Zawgyi.........

ကြ်န္ေတာ္ညက ေတာ္ေတာ္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္၍ထင္သည္ ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္ နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ မနက္၁၀နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီ။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ေလးပင္စြာႏွင့္ထ၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာကိုယ္လက္သန္႔စင္လိုက္၏။
မနက္စာကိုလည္း လြယ္လြယ္ကူကူေခါက္ဆြဲ
ျပဳတ္ကာစားလိုက္၏။ထို႔ေနာက္ ရံုးသို႔ဖုန္းဆက္ရ၏။ဒီေန႔ကြ်န္ေတာ္ရံုးမတက္ျဖစ္သည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ဘူဆန္သို႔ေျပာင္းေရြ႕ရန္ျပင္ဆက္ေနသည့္အေၾကာင္းကို အစီအရင္ခံ၍အလုပ္တစ္ရက္နားလိုက္၏။အလုပ္သို႔မသြားေသာ္လည္း ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္လႊဲေပးခဲ့ရမည့္စာရင္းမ်ားက္ုိေသခ်ာျပန္စိစစ္ရ၏။ဘူဆန္ရံုးသို႔ေရာက္လၽွင္ကြ်န္ေတာ္တာဝန္ယူရမည့္ အပိုင္းကိုလည္းနားလည္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္အခုကတည္းကေလ့လာထားမိ၏။
ဒီလိုအလုပ္မ်ားေနျခင္းကလည္း ကြ်န္ေတာ္အတြက္တစ္မ်ိဳးေကာင္း၏။မေန႔ညကအိပ္မက္ဆိုးမွရုန္းထြက္ႏိုင္သလိုထပ္မေတြးမိေအာင္လည္း စြမ္းေဆာင္ေပးႏိူင္၏။ထို႔ေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ပဲဖိလုပ္လိုက္၏။ဘူဆန္သို႔
ေျပာင္းလၽွင္ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေနထိုင္စရာအခန္းေနရာရွာရ၏။ဒါကလည္းသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အကူအညီျဖင့္ အလုပ္နဲ႔နီးေသာေနရာတြင္ ေဈးအသင့္အတင့္တိုက္ခန္းေလးတစ္ခုကိုငွားရမ္းလိုက္ႏိုင္၏။ကြ်န္ေတာ္ဘူဆန္အေျခစိုက္ရံုးကိုေျပာင္းေရြ႕ဖို႔သိပ္မလိုေတာ့သလို ကြ်န္ေတာ္ေမၽွာ္ကိုးခြင့္ေလးwedding dayလည္းနီးကပ္လာၿပီျဖစ္သည္။အလုပ္ေတြအားလံုးၿပီးသြား၍ အေတြးေတြကဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ေတြးမိျပန္၏။အခုခ်ိန္ေကာ္ဖီတခြက္ေလာက္ေသာက္ခ်င္ေပမယ့္ မေန႔ညကအိပ္မက္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုက္ုိယ္မလံုသျဖင့္ ေမၽွာ္ကိုးခြင့္ေလးေကာ္ဖီဆိုင္သို႔ကၽြန္ေတာ္မသြားရဲျဖစ္ေန၏။ဒါေပမယ့္လည္း.င့္သြားရအံုးမည္။အကိုYeonjun
အင္း...အကိုYeonjunအေၾကာင္းစဥ္းစားမိျပန္ေတာ့လည္း စေတြ႕ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္အေပၚဂရုတစိုက္ရွိလွတာကိုေတြ႕၏။အကိုyeonjunမ်က္လံုးမ်ားမွတစ္ဆင့္ ေႏြးေထြးမူကိုကၽြန္ေတာ္ခံစားရ၏။မေန႔ညကဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္တခုခုျဖစ္ေနတာလားဆိုၿပီးစိုးရိမ္ေနသည့္စိတ္ရင္းကိုလည္းခံစားရ၏။ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အကိုYeonjunနဲ႔ေတြ႕လၽွင္ စကားေတြအမ်ားႀကီးမေျပာျဖစ္ေပမယ့္ အကိုyeonjun၏အျပဳအမူေသးေသးေလးေတြကအစ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေတာ့comfort zoneတစ္ခုလိုပဲခံစားရ၏။ေမၽွာ္ကိုးခြင့္ေလးနဲ႔က်ဒီလိုမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်ျမတ္ႏိုးရသူျဖစ္ေပမယ့္ comfortမျဖစ္ေစဘူး။ကြ်န္ေတာ္စကားေျပာရင္း အမွားပါသြားမလားဘာညာနဲ႔စိုးရိမ္မိ၏။ဘာပဲေျပာေျပာ အကုိyeonjunနဲ႔ခင္မင္ခြင့္ရတာကို ကြ်န္ေတာ္အတြက္ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။
တူ....တူ....တူ...တူ...
ကၽြန္ေတာ္အေတြးမ်ားတုန္းရွိေသး ဖုန္းဝင္လာ၏။ဖုန္းေပၚက contact numberကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အကိုyeonjunျဖစ္ေနသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းကို္င္လိုက္၏။
"ဟယ္လို Soobinေရ ဟ်ဴးနင္းတို႔ေကာ္ဖီဆိုင္အကိုေရာက္ေနၿပီေနာ္ မင္းအကႌ်ျပန္ေပးဖို႔"
"ေအာ္ ဟုတ္သားပဲ အကိုYeonjunေရ
ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ေတြရႈပ္ၿပီးေမ့ေနတာ ခဏေတာ့ေစာင့္ေပးေနာ္ ကြ်န္ေတာ္အကႌ်လဲၿပီးထြက္လာခဲ့ၿပီ"
"အင္း အင္း အားရဲ႕လား မအားရင္လည္းရတယ္ေလ အိမ္လာေပးရမလား"
"ရတယ္ အကိုေရ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ကအကုန္ၿပီးၿပီ ကြ်န္ေတာ္လာခဲ့မွာမို႔ ခဏေစာင့္ေပးေနာ္"
"ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ဒါဆိုရင္ အကိုကေစာင့္ေနမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ ဟုတ္ ဒါဆိုရင္ ဒါပဲေနာ္ ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္"ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ္လည္းဖုန္းခ်ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ေျပးကာေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္၏။