Aardbei met een vleugje vanille (on hold)

Hoofdstuk 17

Hoofdstuk 17

~Person Of View May~

Ik kom net terug van het shoppen met Jacky. Langzaam komt het besef dat mijn lekker luie leventje voor een paar weekjes over is. Want de proefwerkweek komt er aan. En hij begint over een paar dagen al *Voor degenen die niet weten wat een proefwerkweek is, dat is een week met ongeveer 11 proefwerken verdeeld over 5 schooldagen.*

Herinneren jullie de deal nog met mijn ouders? Dat ik voor mijn proefwerkweek mijn best moest gaan doen, omdat ik anders een baantje moet gaan zoeken. En nog steeds wil ik niet werken, ik ben liever lui dan moe.

Ik irriteer me even kapot aan June, ze is hardop aan het leren terwijl ik een serie probeer te volgen. UGH wat een nerd. Ze probeert natuurlijk de perfecte dochter te zijn. Zodat ik dan de slechte dochter lijk. Ik heb haar door.

Nu ik er zo over nadenk is onze band sinds we naar Nederland verhuisd zijn minder geworden. Eerst waren we een typische tweeling met van die telepathische communicatie en dezelfde interesses. Maar dat kan ik nu wel vergeten. Niet dat ik daar nog behoefte aan heb hoor.

Onze kledingstijl was hetzelfde, alleen andere kleuren. Dat kwam omdat ze mijn shopmaatje was. Ja WAS, Jacky weet veel leukere winkeltjes.

*FLASHBACK: BACK TO LOOOONG AGO*

“NIET KIJKEN, JUNE! NIET VALS SPELEN” riep ik gierend van het lachen. “Laat je het nou alweer vallen? ” wist ze bijna huilend van het lachen uit te brengen. “JA, EN HET IS ABSOLUUT NIET GRAPPIG ALS IEMAND ZIJN BORDJE WEER LAAT VALLEN, ZO KAN JE ALLES ZIEN!” riep ik verontwaardigd terwijl ik de stenen een voor een weer terug op mijn bordje plaatste. “Ik ga dood” verkondigde June naar adem happend.

*BACK AT THE PRESENT MOMENT WHOOO*

Ik schud mijn hoofd om de herinnering kwijt te raken, dit is ooit gebeurd en daar hoef ik niet meer aan herinnerd te worden, verleden tijd. Steunend sta ik op van de grote hoekbank die in de woonkamer staat. Mijn humeur is nu toch al verpest, dus nou kan ik net zo goed gaan leren.

Welk vak zal ik mee beginnen? Economie? Of frans? Frans word het, dat is nooit mijn sterkste vak geweest. HERE WE GO… ‘—

~Person Of View June~

Klaar met leren! Eindelijk, morgen is de proefwerkweek afgelopen. Ik heb het wel goed gedaan denk ik. Hoop ik…  Gelukkig was het deze week niet heel moeilijk om Noah te ontwijken. May ontwijken heb ik maar opgegeven, het is een beetje moeilijk iemand te ontwijken die praktisch in hetzelfde huis woont, in dezelfde klas zit en waar je zelfs de buik van je moeder mee gedeeld hebt.

Maar ze moet niet gaan denken dat ik haar die vuile streek vergeven heb. Wat dat is tot nu toe altijd zo geweest: May deed iets verkeerds, het had een nadeel voor mij en ik vergaf het haar dan altijd weer. En ze heeft me voor dat  dit hele gedoe begon geadviseerd dat ik voor mezelf op moest komen en dat is nu helaas in haar nadeel.

Ik heb mijn cijferlijst gekregen! Alleen maar 8 of hoger met maar een lager dan dat. Glunderend van trots laat ik hem zien aan mijn ouders. Mijn vader knikt goedkeurend, mijn moeder slaakt een gilletje van blijdschap en May rolt met haar ogen. Typisch mijn familie. Maar wat ze ook zeggen, ik heb ook deze proefwerkweek weer overleeft.

Eens zien wat May er van gebakken heeft.

~Person Of View May~

Ik open langzaam de enveloppe waar mijn cijferlijst in zit, ik ben nu best wel benieuwd geworden ook al ga ik dat niet toegeven.

Frans: 5,3

Economie: 6,2

Engels: 8,2

Biologie: 3,9

En zo kon de lijst met slechte cijfers doorgaan en doorgaan.

Ik stond heel rustig op, gaf het papier aan mijn ouders en liep heel casual naar boven. Daar liep ik naar het raam, opende het en snoof de frisse lentelucht op. Ik wist de conclusie al, nu moesten alleen mijn ouders deze nog hardop uitspreken. En dat zou niet al te lang meer duren wist ik al wel.

***********************************************************

“Ja, Jacky, ik weet echt niet wat ik er mee aan moet. Dit is nog erger dan ik het me voorgesteld had. Ik had gedacht dat ik een rustig baantje zou krijgen, iets zoals koffie inschenken voor de oudjes bij een wekelijkse bingo middag. Maar dat is het dus obviously niet geworden.”

“HAHAHAHA sorry ik kan het niet laten maar dit is echt heel grappig, jij en hard werken? Ik kan het niet geloven.”

“Jah, Jacky ik weet het, niets voor mij. Maar ik had geen andere keuze dus ik zal wel moeten. En je raad NOOIT wat ik moet gaan doen!”

“Vertel, Vertel, Vertel”

“Nou kijk, ik word serveerster.”

“IEEEE, DAT MEEN JE NIET, MAY”

Ik hield de telefoon even wat verder van mijn oren, door het schele gilletje van Jacky.

“Ja het is echt heel erg, en ik begin volgende week al. Mijn ouders hebben alles achter mijn rug om al geregeld. Wat een vertrouwen. Ik voel me echt heel rot en ik wil niet voorschut staan in de werkkleding die ze in dat restaurant hebben. Ik heb het even opgezocht en het is zooo niet modieus.”

“Waar is het dan?”

“Bij de milkshakeshop, ze gaan uitbreiden en maken er ook een lunch café van. Ze hebben de ruimte ernaast gekocht en gaan verbouwen, daarna kan ik beginnen, volgende week dus.”

“Ik zie de kleding, het ziet er echt niet uit, en die kleur geen gezicht,  staat je ook echt niet. Hier moeten we een stokje voor steken, May, want anders gaat het helemaal mis. Maar niet getreurd, ik heb een plan. Een heel goed plan, ook al zeg ik het zelf. Ej, ik moet gaan. Spreek je snel! Kus kus.”

Ik zei haar gedag en Jacky hing op. Ik was wel heel benieuwd naar haar plan, zo benieuwd dat ik de hele nacht zou gaan liggen piekeren over wat ze bedacht had. Maar dat vooruitzicht had ik natuurlijk nog niet, zoiets hebben alleen de bedenkers van het verhaal. J

-Hope you like it! xx-