Aardbei met een vleugje vanille (on hold)

Hoofdstuk 9

Hoofdstuk 9:

~Person of View June~

Zo voelt het dus om verliefd te zijn? Om eerlijk te zijn moet ik zeggen dat het geweldig voelt. Ieder kleine lachje en iedere lieve blik laat je hart smelten en de buikpoefjes zijn niet weg te denken.

Maar May lijkt absoluut niet geïnteresseerd als ik mijn hart lucht bij haar. We zitten in een high-tea cafeetje ergens in het centrum van Den Bosch. Ik neem een slokje van mijn Russian Tea. May kijkt om zich heen, de sfeer tussen ons is om te killen. Tweelingzussen.. Daar merk ik op dit moment niet zo veel van, en het maakt me eigenlijk een beetje verdrietig.

Ik staar naar de apple crumble pie voor me. De stoom komt ervan af, precies hoe ik het hem het lekkerst vind, maar op de een of andere manier heb ik nu absoluut geen honger.

May kijkt me met vragende ogen aan: “Ga je die nog opeten of mag ik hem hebben?” “Take it” zeg ik niet helemaal bewust van mijn actie. Maar ach, ik heb toch geen honger.

Als May het bakje uitschraapt, vraag ik de serveerster om de rekening en we verlaten het café. Het was een geslaagde zussenshopmiddag als de spanning niet zo awkward zou zijn geweest. En ik heb echt geen idee waarom, maar ik weet zeker dat het aan mij ligt. Ik word er een beetje onzeker van.

Bijtend op mijn lip zit ik voorover gebogen over mijn Nederlands huiswerk.  Ik staar omhoog naar het plafond. In die korte tijd heb ik al best veel geleerd over de Nederlandse taal, en ik vind dat het een beetje een boerentaaltje is. Vooral dat Brabants, hier in Brabant waar ik woon.

Ik proef de ijzerachtige smaak van bloed, het is weer zo ver. Mijn lip is weer eens kapotgebeten. Ik verwijt mezelf gewoon te veel, en te veel stress is gewoon niet goed voor me. Maar nu May zo afstandelijk doet kan ik er ook even niet veel aan veranderen. Steunend en kreunend ga ik verder met de opdrachten.

~Person Of View May~

Ik weet best dat ik June een vervelend gevoel bezorg, maar ik moet echt even snel met een plan komen voordat dit allemaal uit de hand loopt. Ze heeft het constant over Noah, maar dat is niet hoe ik alles gepland had. Ze pikt hem gewoon van mij in, hij is van mij. En dit middagje kwam me goed uit om iets te bedenken, ik kan haar goed observeren terwijl we gezellig shoppen.

Zoals toen ze daar op het krukje zat terwijl ik een paar nieuwe topjes aanpaste, ze keek zo onzeker. Ik weet zeker dat die Noah geen onzeker meisje als vriendin wil.

En dat was precies het moment dat een geweldig geniaal plan in mijn hoofd opkwam. Ik wist vanaf dat moment precies hoe ik dit probleem aan ging pakken.

En daar had ik een nieuw doelwit voor nodig. Om beter te zeggen 2 doelwitten.

Na de high tea stop, gingen we met de bus terug naar huis. Er loopt een vrouw met twee schattige puppy’s en June kijkt er full in love naar, zonder iets te zeggen terwijl ze het anders niet kan laten om een opmerking te maken. Daardoor word ik nog zekerder van mijn plan, het moet gewoon werken.

~Maandagochtend in de aula~

Ik heb even een full make over ondergaan. Mijn haar is lichtbruin (shhh het is maar een pruik) en ik ben absoluut perfect gestyled. Bordeauxrood jurkje met zwarte Dr. Martens en een visgraat vlecht om het af te maken. Dit is het eerste deel van de ‘operatie’. Ik mis alleen nog een perfecte naam… HELPMAYAANDELEUKEJONGEN? Dat wordt hem.

Ik word verrast door Jacky die gillend aan komt rennen en me hysterisch vraagt wat er met mijn mooie rode krullen is gebeurd. Ik vlucht de bezemkast in en trek haar mee.

“Wat heb jij nou weer gedaan met je haar? Je bent helemaal gestoord, en briljant tegelijk. Slim van je om zo aandacht te trekken!” ratelt Jacky aan een stuk door.

Ik kom er gewoon niet doorheen. Dus trek ik in een beweging de pruik van mijn hoofd. Jacky hapt naar adem en kijkt me gefascineerd aan.

Ik leg mijn plan uit, en vraag om medewerking van Jacky. Zonder haar hulp kom ik niet eens halverwege, en het is natuurlijk de bedoeling dat ik slaag met dit plan. Ik ben net klaar met mijn uitleg als de bel gaat. We stormen de bezemkast uit. Jacky loopt haastig de aula door terwijl ik rustig mijn weg volg naar Frans… 

Onderuitgezakt kijk ik naar de docent, die in het frans van alles zit te ratelen. Schuinlinks voor me zit Noah, op zijn telefoon een film te kijken. Dat is wel chill aan deze lerares, je hoeft niet op te letten als je dat niet wil.

En June zou zoiets absoluut nooit doen, niet opletten, dus dat is precies waarom ik ze uit elkaar ga drijven. Ze matchen niet. Het klinkt heel gemeen, en dat is het stiekem ook. Maar het is voor haar eigen bestwil, en als haar tweelingzusje wil ik alleen het beste voor haar.

In de pauze ga ik alleen zitten, in de hoop dat iemand medelijden krijgt en naast me komt zitten aan de tafel. En dat gebeurt. Een onzeker blond meisje met losse krullen komt bij me staan. “Kan ik bij je komen zitten? Ik ben ook alleen en ik dacht.. Naja het maakt niet uit wat ik dacht.” “Kom erbij zitten” zeg ik triomfantelijk. Ik heb het perfecte meisje gevonden dat me moet helpen met de operatie. Dat beseft ze zelf alleen nog niet.

Het enige wat nog mist op dit moment is de evil laugh en de creepy handwrijving. Maar dat bewaar ik voor later.

-Heee! I hope you guys like it! Ik besefte me dat ik al een tijdje niet meer had geupdate, wat vooral komt door het feit dat ik een shortstory aan het publiceren ben en ja.. Dat wil ik even af hebben.  Wat May van plan is laat ik nog even geheim, omdat het kan ;) En ik praat weer veel te veel. Sawrryyy X-