[ Zawgyi ]
ညေနေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ေရွာင္းက်န္႔က စာအုပ္ေတြသိမ္းၿပီး အခန္းထဲကထြက္ဖို႔ျပင္လုိက္တယ္။
တျခားေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းကိုထထြက္သြားၾကေတာ့တာဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက စာအုပ္ေတြသိမ္းထားၾကတာလဲမသိ။
သူကေတာ့ စာအုပ္ေတြေသခ်ာသိမ္းရင္းေနာက္ဆံုးမွထြက္လာလိုက္ေတာ့ ဟိုင္မင္ကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
ဟိုင္မင္က အခန္းအျပင္ဘက္မွာရပ္ေနၿပီး သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္လာတယ္။
"လိပ္ေပါက္ကေလး ေနွးေကြးေနတာပဲ"
ဟိုင္မင္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္သူၿပံဳးလိုက္တယ္။ တကယ္လဲ အခန္းထဲမွာဘယ္သူမွမရွိေတာ့။ အကုန္လံုးက အျပင္ေရာက္ကုန္ၿပီ။
သူစာအုပ္သိမ္းရံုရွိေသး အားလံုးကထြက္သြားၾကတာကို။
ဟိုင္မင္က အတန္းေခါင္းေဆာင္မို႔ အျမဲတမ္းေနာက္က်မွျပန္ရတယ္။ သူကေတာ့ ဟိုင္မင္ရဲ႕ေရွ႕ကျပန္တဲ့ တစ္ေယာက္။
"ထံုးစံ အတိုင္းဝမ္းရိေပၚလိုက္ပို႔မွာေပါ့"
"အင္း"
"ေအးပါ သြားသြား ၊ ေတာ္ၾကာ ရစ္ေနဦးမယ္"
ဟိုင္မင္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ လြယ္အိတ္ကေလးကိုလြယ္ရင္းထြက္လာလိုက္တယ္။ ေကာ္ရစ္တာကရွင္းလင္းေနၿပီး တစ္ေယာက္မွမရွိေတာ့ဘူး။
ေစာနက ဆူညံေနတဲ့ ေက်ာင္းကအခုေတာ့ တိတ္ဆိတ္သြားတာပဲ။
ဝမ္ရိေပၚေစာင့္ေနမွာဆိုေတာ့ အခ်ိန္ဆြဲေနလို႔မရ။ ေနာက္က်ရင္ စိတ္တိုမွာေၾကာက္ရေသး။
ဆိုင္ကယ္ထားတဲ့ေနရာကိုခပ္သြက္သြက္သြားလိုက္ေတာ့ ဝမ္ရိေပၚကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
ဆိုင္ကယ္ကိုမွီၿပီး ေက်ာင္းအက်ၤ ီၾကယ္သီးကိုျဖဳတ္ထားတဲ့အျပင္ ဆံပင္ကလဲ ဖရိုဖရဲနဲ႔။
သူ႔ဘာသာသူနဲ႔ေတာ့ဟုတ္ေနတာပဲ။
ရုတ္တရက္ပဲ ဝမ္ရိေပၚက သူ႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာတာေၾကာင့္ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘဲအေျပးေလးသြားလိုက္ေတာ့ ဝမ္ရိေပၚက သူ႔ကိုေစာင့္ေနတယ္။
