My little Brother (Dutch N.H.) slow updait's

Hoofdstuk 14

Oke ten eerste: sorry dat het altijd ontzettend lang duurt tot ik weer iets upload. Ik heb er vaak geen zin meer in of ik heb gewoon geen inspiratie. Ik ga niet stoppen met dit verhaal. Het heeft een begin dus ook een einde! En het spijt ontzettend dat het lang duurt allemaal, maar beter dan dit kan ik het niet. Maar goed geniet maar gewoon van het nieuwe hoofdstuk :33 

Niemands P.O.V.

Terwijl de zon langzaam omhoog stijgt en de klok verder tikt, word Niall wakker uit een vredige slaap. Zijn ogen scannen de kamer. Hij ziet wat kleren op de grond liggen en besefd dat de kleren daar al een paar dagen liggen. Niall zucht en draait zicht om en kijkt uit het raam. Hij ziet wat orange wolken en heeft het idee dat het behoorlijk vroeg is. Toch heeft hij geen zin om nog verder te gaan slapen of in zijn bed te blijven liggen en gaat recht op zitten. Langzaam slaat hij de dekens van zich af en rekt zich zelf uit. Hij kijkt op zijn wekker en ziet dat het half vijf is. Een zachte kreun verlaat zijn mond en hij gaat weer op zijn rug liggen. Hij trekt de deken dicht naar zich toe en nestelt zich er in. Zijn ogen vallen dicht en hij valt uit vermoeidheid snel in slaap.

Rikkie P.O.V

'Hier maak de wc's eerst schoon en dan kan je verder met de afwas achter in.' Sophie mijn baas duwt de schoonmaak spullen in mijn handen. Ik knik vermoeid en loop richting de dames wc. Wat koud water uit de emmer valt op de grond wat me doet vloeken. Snel dwijl ik het slordig op en doe druk de dwijl in de emmer en dwijl de vloer met hangende en vermoeide ogen. Ik kan niet meer slapen. Ik heb nergens zin in en soms voelt het of ik niet eens echt na denk. Gewoon staren naar iets war ik niet eens bewust van ben. Als ik weg ben van de wereld en van me zelf. (oke klinkt dat logies?! :') )

Het boeit me niet erg veel over de vloer dus ben ik ook snel klaar. Zoals Sophie zei wat ik moest doen ben ik bezig met de afwas. Nou ik stop eigenlijk alle vaat in de vaat wasser en ga dan verder om alle vieze vaat op te halen van mensen die zijn vertrokken. Terwijl ik de aardappel mesjes uit de afwas bak vis stop ik er een paar kleine theelepeltjes in. Opeens voel ik het ijzer van het scherpe mesje in mijn huid snijden en trek ik mijn hand meteen uit de bak als ik het voel prikken van de zeep. Ik zuig even aan snee en proef wat bloed in mijn mond. Ik doe de koude kraan open op een zachte straal en hang mijn vinger er onder. Ik trek soms een pijnlijk gezicht, maar al is het wondje schoon. Ik kijk om me heen voor en pleister maar kan het niet vinden. Wel vind ik een keukenrol waar ik snel een stuk van af scheur en om mijn vinger draai. Als ik klaar ben met de afwas kijk ik even inde weerspiegeling van mijn mobiel en zie dat ik donkere wallen onder mijn ogen heb. Ik zucht en wrijf mijn handen over mijn gezicht. Jemig ik zou graag eens willen weten wat er nou eigenlijk is. Ik heb de hele tijd een rottig gevoel in mijn maag als of ik moet over geven ofzo, maar mijn lichaam geeft niks abnormaals aan. Waar ik alleen maar gekker van word. Stiekem zou ik willen dat ik gewoon bedorven melk heb gedronken dat ik binnen kort het raren gevoel weg spoel. 'Hey blijf er wel bij Rikkie. Je moet nog vijf tafels serveren.' Zegt Sophie streng. Ik knik alleen en pak de bladen met de borden er op. Ik deel het eten uit aan de klanten en  ruim dan de troep op op legen tafels wat ik voor de komende twee uur nog doe.

'Tot morgen Rikkie!' Roept Daan zwaaiend met de theedoek in zijn hand. 'Doeg!' Roep ik terug. Ik ben al de hele dag chagrijnig waar ik best spijt van heb en al de heledag loop ik met een vraag teken in mijn hoofd en zelf weet ik niet eens de vraag. Misshien toch wel zoals. Waarom voel ik me zo ontzettend beroerd? En moe? En waarom denk ik niet? Dat was waarscheinlijk de meest domste vraag! Tuurlijk denk ik wel, maar waar over?! Als of ik na elke twee seconden het al weer ben vergeten! En waarom zit ik zo te piekeren uberhoud? Ik woon in Londen. Eén van mooiste steden op de wereld. En het enigen wat ik heb gedaan is tegen me zelf aan zeuren over waarom ik zeur.

Natuurlijk is er genoeg om er over te zeuren. De trappen die ik voor ik een langetijd moet beklimmen door dat lift kapot is. Het stomme kleine appertementje die ik moet betalen. En het ergste is nog Niall waar ik voor moet zorgen. Nooit zegt hij iets. Ik word er echt nerveus van soms. En dan zit ie op school en heb ik geen idee wat ie doet. Hij zegt alleen dat het wel goed ging. En waarom zit ik daar over te piekeren? 'Pardon hoor.' Ik schik uit me gedachten en neem een stapje opzij zodat de vrouw met haar twee kinderen er langs kunnen. Ik kijk de kinderen even glimlachend aan, maar loop dan de flat in.

Niall P.O.V

De brok in mijn keel word maar erger en pijnlijker. Ik begin harder te snikken dan ik al deed waardoor mijn kussen dikken tranen opvangt. Het werkt helemaal niet op school en het is nog erger dan het al was. Vroeger negeerde ze me meestal en werd ik buitengesloten, maar ik had nog steeds me voetbal team waarvan ik de kinderen soms zag. Alleen negeren me ze me niet echt. De laaste tijd is het vaak dat ik geduwt of geschop word meteen na gym of vlak daar voor. Tijdens de pauze als ik alleen probeer te zijn, maar als ik weg ben van de leerlingen kunnen leraren in aula me ook niet zien voorkomen dat er iets vervelends gebeurd is bijna onmogelijk. Ik hoor wat gerommel vanuit de woonkamer komen. Ik ga recht op zitten en veeg snel mijn tranen weg en kijk in de spiegel aan de muur. Mijn ogen zijn nog rood en ik heb dikke wallen onder mijn ogen. De laatste nachten is het ook lastig om te slapen. 'Niall, ben je thuis?!' Hoor ik Rikkie roepen. Me hart begint wat sneller te kloppen zolang ik me mond. 'Ja!' Roep ik droogjes terug. Verder hoor ik niks behalve wat gerommel vanuit de woonkamer. Ik zucht en loop de badkamer uit en stap de woonkamer binnen. Ik hoor wat plastic kraken in de keuken en het geklik van een aansteker. Rikkie is vast al begonnen met het avond eten. Ik heb geen zin om de hele tijd in de stilte te staan en besluit om op de bank te gaan zitten en de tv aan te zetten, maar na even te kijken kan ik me toch niet goed concentreren. Het voelt telkens of ze naar me kijkt dan kijk vanuit mijn ooghoek naar de keuken en zie haar gewoon staan voor het gas fornuis.

Ik zie Rikkie de knop van het gas omdraaien en met een grote lepel wat spagettie suis uit de pan scheppen. Het eten ligt al snel op twee borden verdeeld en ze houd de borden vast met twee handen en loopt naar de salon tafel zonder me aan te kijken. Ik sta op van de bank en loop naar de keuken en pak twee messen en twee vorken uit één van de laatjes en twee glazen met één hand en een pak sap in de andere.  Ik zie Rikkie even glimlachend naar me kijken. Het was geen grote, maar ook niet zo'n kleine. Gewoon een korte glimlach wat me even aan het denken deed.

_______________________________________

Oke ik vond het laaste stukje een beetje vaag van me zelf, maar oke! Ik hoop dat jullie het wel leuk vonden. Plaats alsjeblieft een reactie!! XXXXX love ya!!