My little Brother (Dutch N.H.) slow updait's

18 Terug naar Ierland

Rikkie P.O.V.

"Ben je klaar om te gaan?" Vraag Ik met een schorre stem aan Niall. Hij knikt kort en tuurt naar de grond. Ik heb mijn tas met mijn spullen er in gepropt in mijn hand, hangend boven de grond. Niall heeft zijn rug zak aan zijn schouder hangen. "Had je goed geslapen?" Vraag ik. "Ja." Zegt hij zachtjes Hij heeft dikke wallen onder zijn ogen, die hem verraden op liegen. Zijn ogen vallen ook telkens bijna dicht. "Je kan slapen in de trein." Zeg ik en ik doe de voor deur op en loop het appartement uit. Niall kijkt me aan met een verward gezicht. "Je lijkt wel een zombie." Zeg ik zonder emotie. Ik voel me echt raar bij Niall. Hij straalt zo'n emotioze houding sinds ik mijn excuus heb aangeboden, maar Niall veranderd na mijn opmerking zijn houding al snel en steekt zijn armen naar voren en imiteert een zombie. "Heel grappig. Kom anders missen we trein nog."

De reis was stil. Ik vroeg me af hoe het zou zijn als ik bij mijn moeder zou zijn. Ik heb haar volgens mij wel gekwetst voordat ik weg ging. Ik wil stiekem ook dat Niall daar blijft. Dan heb ik te minste geen verantwoordelijkheid over hem meer. En waarschijnlijk zou Nial daar ook wel weer blijven. Ik denk het wel. Hij heeft het hier niet fijn. Niet op school en niet bij mij.

Na de lange reis stonden ik en Niall wachtend op een taxi. Het duurde even tot hij er was maar we zitten nu eindelijk op de achterbank zwijgend naast elkaar. Ik denk al de hele reis wat ik me moeder moet vertellen. Ik doe het zeker privé. Ik weet niet wat het is, maar als ik daar ben hoef Niall even niet om me heen te hebben.

"We zijn er." Zegt de taxi chauffeur duidelijk chagrijnig. Ik pak het geld uit mijn tas en betaal hem zonder hem echt aan te kijken.
Niall loopt met zijn koffer in zijn hand naar de voor deur en belt aan. De taxi chauffeur rijd dan weg en pas als ik één stap in de voortuin zet gaat de voordeur met een ruk open en ziek ik mijn moeder ons glimlachend aan kijken, maar ze straalt toch wat treurig uit. Ze duidelijk erg verdrietig en van slag en ik wil mezelf in haar armen gooien, maar Niall is mij voor. "Oohh ik heb jullie gemist. Kom snel naar binnen het ijskoud." Zegt mijn moeder en haar stem klinkt schor.
Ze trekt Niall naar binnen en houd de deur voor me open tot ik binnen ben in het huis waar ik in ben opgegroeid.

Het spijt me heeeeeel erg dat ik zo ontzettend langzaam en weinig upload! Ik heb echt bijna geen inspiratie eigenlijk meer voor dit verhaal en ik wil het zeker niet  afraffelen en er saai einde aan plakken. Maar ik doe echt me best en zal proberen meer te gaan uploaden.
😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘
Xtc Yasmine