İki Aile Arasında (Yakında)

1. Bölüm

Gözümü açalı yaklaşık bir saat olmuştu. Öylece tavanı izliyor ve uzun uzun düşüncelere dalıyordum. Kapım tıklatıldığında gözlerimi kapattım ve açılmadan hemen önce yanağıma süzülen damlayı sildim.

"Bitanem?" Cevap vermedim ve yanıma gelmesini bekledim. "Çilek, abicim.." Yatağıma oturduğunda bedenim ona doğru kaydı biraz. Alnımdan öptü. "Çilek.." Derin bir nefes alıp gözlerimi kısıkça araladım ve yeni uyanmış izlenimi bırakmaya çalıştım. İnşallah yutardı.

"Günaydın." Kısık gözlerimi yavaşça daha çok açtım.

"Niye ağladın?" dedi dan diye. Bari bu kadar çabuk anlamasaydın be abi..

"Ağlamam geldi." dedim hiç inkar etmeden. Nasılsa inkar etmem hiçbir işe yaramayacaktı.

"Bunun bugünle ilgisi var mı?" Gözlerimi kaçırdığımda gülümsedi. Yatakta oturur hale geldiğimde yanıma uzandı ve beni kollarının arasına aldı. "Anlatmak ister misin?"

"Ya.." Konuşamıyordum, aklımdaki şeylerin yaşanmasını istemiyordum. Ben ailemle mutluydum..

"Ya annem seni doğurmadıysa?" Başımı salladım belindeki kollarımı sıkılaştırırken. "Böbreklerim üst üste bindi bitanem." dedi gülerek. Beni güldürmekti amacı ama gülesim yoktu.

"İstemiyorum; başka birileriyle yaşamayı istemiyorum, hayatıma yeni birilerinin girmesini istemiyorum."

"Bitanem, hayatına dahil etmek zorunda değilsin kimseyi."

"Ben istemesem de siz isteyeceksiniz abi.."

"O ne demek?"

"Annemler öğrenecekler başka birisinin kızları olduğunu-"

"Henüz kesin değil bu." diyerek kesti sözümü.

"Benzemiyoruz bile abi." Kaşları çatıldı. "Ne anne tarafımızda ne de baba tarafımızda turuncu birisini gördün mü sen?"

"Teyzem." Göz devirdim.

"Teyzemin saçları boya abi." Güldü.

"Ne anlarım kızım ben boya mı değil mi." Derin bir nefes aldı. "Neyse, diyelim ki öyle olduğunu öğrendik. Sonra ne olacak?"

"Annemler.. O kızı isteyecekler yanlarında abi.."

"İsteyebilirler." Saçlarımın arasından öptü. "Bu senin hayatındaki hiçbir şeyi değiştirmez."

"Nasıl değiştirmez? Beni de diğer insanlar yanlarında isteyecek."

"İstemiyorsan hiçbiriyle görüşmek zorunda değilsin."

"Kolay değil işte öyle.."

"Nesi zor bitanem?"

"Abi.. Düşünsene bir kızın var yetiştirip büyüttüğün ve senin öz kızın değil. Sonra kızının öz ailesi geliyor ve yanında istiyor kızlarını haklı olarak. Sonra kızın gidiyor öz ailesinin yanına ama senin öz kızın gelmiyor yanına."

"Kızın geleceği de kesin değil. Belki de istemeyecek."

"Annemler isteyecekler." dedim omuz silkerek. Dudaklarımı ağlamamak için büzdüm.

"Bitanem," Başımı göğsünden kaldırdı ve göz göze gelmemizi sağladı. "Ne olursa olsun, senin yerin ayrı.. Elime doğdun benim Çilek, sen benim çocukluğumsun." Saçlarımı okşayıp sağ şakağımdan öptü. "Korkma bitanem, yanındayız."

Biliyordum karıştığım kızı da çok sevecekti. Adil bir adamdı benim abim, ayrımcılık yapmayacaktı.

"Küçükken, hastanede karıştın sen demiştin hatırlıyor musun?" Güldü.