Chapter 5

3 0 0
                                    

After our graduation in March, Seonghwan planned to go home in the next month, April. Seryoso nga siya sa sinabi niya na isasama niya ako. He said that he will just visit his family at babalik din naman siya dito kasama ko. He's going to study here for college.

After niyang sinabi sa akin yun, sinabi niya na rin agad kay Mama. They had a deep talk and Mama agreed afterwards since we will just stay there for a week or two. Mama trusts him so much that she entrust me fully to him. I also trust him and his decisions.

Tanging kami lang dalawa ang pumuntang South Korea. Hindi sumama sila Ate kahit na gusto nila. They trust Seonghwan, too and they know that we came here for an important thing.

Gabi na nang makarating kami sa apartment na tinitirhan ni Seonghwan. He said that he has been living in that place since he was in middle school. Like siya lang talagang mag-isa. When he went to the Philippines, he never gave up the apartment and continued on paying the rent.

This has been his comfort place, maybe this will be mine's too.

Medyo malayo pa raw ang bahay ng parents niya, it was one ride away. Napili niya na tumira dito dahil malapit ito sa school niya at sa art studio na noon ay nagpart-time job siya.

He is an artist, pareho kami. Kaya nagkakasundo rin kami sa larangan ng painting. Minsan nga ay nagpapagandahan pa kami ng gawa e.

His apartment in the Philippines is full of his paintings, at nung naging kami nadagdag doon ang mga paintings ko. Dito naman ay marami ring mga paintings na nasa dingding.

Iniisa-isa ko sila. By the looks of it, I know these are his works.

Napatigil ako painting ng isang ice skating rink. Maraming tao. I remembered someone sa lugar na ito. Sunghoon.

I felt his arms snaked around my waist as I stood in front of that huge painting of his. He is hugging me from behind and sniffing my hair.

"It looks nice." I said while looking at the painting. "Kelan mo ginawa 'to?"

He stared at his work, too.

"I made it when I was in middle school. Maganda 'di ba? Marami ang may gustong bumili niyan but I chose not to sell it."

This painting means something to him I can feel it with his words. There's some emotions coming out from his words.

I don't know if that's about him or someone else.

"I want to paint." I suddenly said what's on my mind. I wanna paint something while I am here in his home, for memories.

"Right now? Gusto mo bang ngayon na?" Hinarap niya ako sa kanya but he is still holding me by my waist.

Umiling ako.

"No, sa last day na. Sabi mo may pupuntahan tayo ngayon?" Sa last day na lang para mapag-isipan ko nang maayos kung ano ang ipe-paint ko.

"Yes, we'll go after we're done unpacking kaya bilisan mo na." He kissed my forehead at let go. Bago siya umalis ay ginulo niya pa ang buhok ko.

Sumunod naman ako sa kanya at tumalon para maabot ko ang buhok niya at magulo ito gaya ng ginawa niya sa buhok ko.

"Saan mo gustong pumunta?" Magkahawak ang kamay kaming naglalakad sa mga daan dito sa Seoul. Maraming pwedeng puntahan pero hindi ako makapili kung ano ang uunahin ko.

"Uhm.. Ikaw na ang bahala, mas may alam ka sakin dito."

Una naming pinuntahan ang isang shooting arcade.

"Magaling ako dito, akala mo ha." Proud kong sabi habang inaayos niya ang mga toy guns na gagamitin namin.

"Sige sabi mo ha, wag kang iiyak pag natalo kita." Aba, 'di rin papatalo ang isang ito. "Baka ikaw umiyak diyan." Balik ko sa kanya.

SECONDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon