Hey, My Coffee Lover

Chapter 38

Chapter 38

I woke up with my throbbing head. Napaungol ako sa sakit na naramdaman ko pagkagising pa lang ng diwa ko. I tried sitting up that I immediately regret after feeling dizzy. Napahawak ako sa ulo.

"Damn it." I mutter.

A door in my side suddenly opened and I looked at it with my creased forehead. Unti unting umawang ang labi ko ng makita si Sam na lumabas sa isang pintuan na walang ibang saplot kundi ang manipis na towel na nakapulupot sa baywang nya.

Napakurap ako bago nag-iwas ng tingin.

What the hell?

"You're awake." aniya.

Naramdaman ko ang paglapit nya sa kama na kinauupuan ko. Yumuko ako at mariing pumikit.

What the fuck am I doing here? What happened last night and why the hell am I laying in his bed!

"Are you okay?"

I froze when I felt his body near mine. Hinawakan ni Sam ang baba ko bago marahang giniya papalapit sa kanya. Umawang ang labi ko nang nagtama ang mga mata naming dalawa.

"May masakit sayo?" nag-aalalang tanong nya.

Napalunok ako bago marahang umiling. My breathing hitched and I need to take a deep breath to formulate a proper answer.

"A-Ayos lang ako." I said stuttering.

Tumango si Sam bago bumuntong hininga. Umalis sya sa harapan ko at doon lang ako nakahinga ng maluwag. He went in a table near us and grab me a bottled water. Binuksan nya yun bago iniabot sa akin.

"Here. Inumin mo para mawala ang sakit ng ulo mo. I ordered us food so you can also eat your breakfast." aniya.

Wala sa sariling tinanggap ko ang tubig na binigay nya. I am slowly drinking the water when I felt his lips brushing above my head. Natigilan ako.

"You made me worried." he whispered. Umawang ang labi ko.

"Don't you ever do that again." aniya pa bago tuluyang humiwalay sa akin at pumasok ulit sa banyo para magbihis.

Sinundan ko sya ng tingin, gulat at walang alam sa mga nangyayari.

What did I do last night?

Awkward silence enveloped us after he got dressed up. Tahimik lang akong nakaupo sa kama nya at nagmamasid sa paligid habang pilit na inaalala kung ano ba talaga ang nangyari kagabi.

The last time I remember is when Zoey and I are both drinking in a bar. Hindi ko alam kung sino ang mas lasing sa aming dalawa. Tapos pagkatapos noon, blanko na lahat.

Palaisipan pa din sa akin kung paano ako napunta sa bahay ni Sam, bakit biglang kasama ko sya at paano nya ako nahanap kagabi.

But even with those questions in my head, I can't find the strength to ask him. He's also silent. May sinagot syang phone call, pagkatapos ay nireceive nya yung pagkain namin. Tapos naging abala na sya sa paghahanda noon. Habang ako? Eto, parang tangang naghihintay sa sasabihin nya, iniisip kung ano na namang kagagahan ang nagawa ko kagabi para umabot sa puntong ito.

Sam smiled at me when he finished fixing our foods. Hindi nakatakas sa akin ang amoy ng masarap na soup na nakatulong para maibsan kahit papaano ang sakit ng ulo ko. May gamot din sa tabi at para akong batang naghihintay sa kanya. Lumunok ako nh tumingin sya sakin.