*ဒုတ္*
ပစၥည္းက်သံခပ္က်ယ္က်ယ္ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းႏိုးသြားရသည္
မိုးေတာင္မလင္းေသးဘူးထင္တယ္
ေဘးမွာJungkook မရိွေတာ့
မ်က္လံုးကိုပြတ္ၿပီးထထိုင္ကာၾကည့္လိုက္ေတာ့
"ႏိုးသြားတာလား sorry ကိုယ္သတိထားလိုက္ရမွာ"
"အေစာႀကီးဘာလုပ္ေနတာလဲ"
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ေျပာတဲ့ ပိစိေလးကအူယားစရာေလး
"caseတစ္ခုေပၚလာလို႔ သြားရမွာ ရက္နည္းနည္းေလာက္ၾကာမယ္"
"ဟင္ ဘယ္ႏွရက္ေတာင္..?"
"၁ပတ္၂ပတ္ေလာက္ေပါ့"
မ်က္လံုးေလးျပဴးသြားတဲ့ပံုစံေလးကဘာလဲ ကြၽန္ေတာ္သြားမွာမို႔ အံ့ၾသသြားတာလား ဝမ္းနည္းသြားတာလား မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ
ဒါမယ့္ အခန္းထဲကထြက္ခါနီးေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ ဝမ္းသာသြားရသည္ အဲ့ဒါကေတာ့
"Jungkook ...မထိခိုက္ေစနဲ႔ေနာ္"
"အင္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးမထိခိုက္ေအာင္လုပ္ပါ့မယ္ဗ်"
ဆိုၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားလႊာကို စုတ္ယူနမ္းလိုက္သည္
ဒီတစ္ေခါက္ျပန္လာရင္ေတာ့ တံု႔ျပန္အနမ္းေလးလိုခ်င္မိသည္
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ျပန္အိပ္ေပမယ့္အိပ္မေပ်ာ္ပဲ မိုးလင္းခါနီးကအိပ္ေပ်ာ္သြားသျဖင့္
ႏိုးတာနဲ႔ ေဆးရံုေတာင္မဝင္ျဖစ္ေတာ့ပဲ အလုပ္တန္းသြားရသည္ ကိုယ္တိုင္ကCEOေနရာမွာ ခနဝင္လုပ္ေနရတာမို႔ ေနာက္က်လို႔မျဖစ္ေပ
ေန့လည္မွပဲJiminဆီသြားရေတာ့မည္
...............
လဲေလွာင္းေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရင္း ၿပိဳက်ခ်င္ေနေသာမ်က္ရည္တို႔ကိုထိန္းထားရသည္
Minဆိုတဲ့ကြၽန္ေတာ္ကဘယ္သူ႔ေၾကာင့္နဲ႔မွဒီလိုမ်က္ရည္မက်ဖူးဘူးဗ်
ဒီေကာင္ေလးနဲ႔မွေျပာင္းလဲလာတဲ့ကိုယ္ကိုကိုယ္ေတာင္မယံုႏိုင္ပါ
ကြၽန္ေတာ္တို႔စေတြ့တုန္းကဆို သူေလးကေတာ့ ဒီတိုင္းၿပံဳးျပလိုက္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္က အဲ့အၿပံဳးေလးေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ထဲမွာရံုးရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္သြားရေလသည္
ခ်စ္တယ္ကေလးငယ္ လက္ခံသည္ျဖစ္ေစလက္မခံသည္ျဖစ္ေစကိုယ္ကေတာ့ခ်စ္ေနမွာပဲ
