1.BÖLÜM

104 19 7
                                        

Her sabah diniyor sızı

Her gece artıyor acı

Kas katı oluyor kalp

Ağlamak istiyor gözler

Susturuyor diller anıları


Konuşamıyorum ağır geliyor yükler düğümleniyor boğazımda kelimeler Ağlarken ellerime düşen yaşlar gün geliyor ellerimde kuruyarak bir tecrübe ediniyor..


 hepimiz çok farklı düşünceleri olan ayrı dünyaların insanlarıydık belkide.. karşılaşması oldukça bir güç olan bu destan gerçeğe çevrilmişti. O  güne denk olan düşünceler tepe taklak olmuştu, farklı dünyalar,fakslı hayatlar bizi bir yapmıştı hepimizin eksik yönlerini onarmıştı. zaaflarımız vardı en buyugude yanlızlık..


Nisba: hep olmaz dediğim şeyleri yapmak ne de tuhaftı


Maria: daha yeni bir kayıp yaşamıştım oysaki..!


Defne : ezilmekti benimde tek zaafim..!


Enise: acılarımı kimse göremezdi bu aktifligimden görülmesini istemedigimden de böyleydim aslında..


Ela: acılarım var hiç kapanmayacak ,keşkelerim var hiç bitmeyecek, sorunlarım var çözülemeyecek , herkesin yüz cevirecegi anlatamayacak hikayem var ondan bu görünmeyen duvarlarım..

UZAK MESAFEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin