Ms.Nobody Meets Mr.Hearthrob

Chapter 1 - Her Past

A/N: Yow. Hi guys! Hihi, this is actually my first story. So pasensya na tlaga kng hndi ko mreach yung expectations nyo sa huli. Pero i'll do my very own best. Atsaka, new lg po ako sa world ng wattpad kaya sana bear with me nlng. Haha!! Thankyuu. Kasi po, I'm not a pro. I am still an amateur writer. Osya, cge na.. lets start the story na. Enjoy Reading.. ❤
-------------------------

Kriiiiiiiiiiiiing..
(Tunog ng alarm clock, pasensya nmn po, di ako mrunong eh. Haha!)

Ria's POV

Mabilis akong bumangon sa aking hgaan at pumunta na sa banyo. Naligo ako ng mabilis, pupunta pa nman ako sa eskwelahan.. Pgkatapos kong gwin ang dpat kong gawin ay dali-dali akong ngbihis at pumunta na sa kusina..

"Hay nako! Bakit ba ngayon ka lang ha?! Anong oras ba ang klase mo at ngayon ka lang lumabas ng kwarto mo? Ano bang akala mo, may sasakyan ka na may hahatid sayo sa eskwelhan mo?" Sya si nanay. Nanay po as in lola.. yan po kasi ang nkasanayan nming itwag sa knya.

"Sorry po nay. Mmaya pa nmn po ang klase ko eh." Sabi ko.

"Hay! Ewan ko sayo. Ikw Ria ha, ilang beses ko bang dpat sbihin sayo na wala knang mga mgulang na mag aalaga at mghhanda sayo araw-araw ng pgkaing kkainin mo? Kng gusto mong kumain, aba'y mgluto ka. Wag mong iasa sa mga ktulong ng tita mo dhil hndi nmn ikw ang dpt na pgsilbihan nla. Ria, hndi na ito ktulad ng dati na may ina ka png ngsisilbi sayo. Naiintindihan mo ba? Ha?!" Sabi ng LOLA ko.

Yan nanaman. Oo na. Wala na nga pala akong mga mgulang. Wala na nga palang may nagmamahal sa akin. Tsk. -_-

Hay! Naku talaga. Uulit2.in nya ba nmn yung past ko? Nalulungkot lg ako eh. Psh, ay!! Hndi pa pala ako nkaka pag pakilala, Ako nga pala si Ria Padilla. 17yrs of age. Alila, Esse. Hndi nmn gaano kasi may mga tita at nanay, tatay at ama pa ako. Haha! Oo, may ama pa ako na wala namang pkialam sa amin nga kpatid ko. Ewan ko a, kng bkit ngkanda letse-letse yung buhay ko. Hndi nmn kmi gnito noon. :( ngsimula lng ito nung namatay yung mama ko. Ang tunay at totoong ngmmhal LANG sa akin.

FLASHBACK

"Baby, halika dito. Ito na yung gusto mong gift oh. Iloveyou baby ko. :)" mama

"WAAAAAAAH! Mama, thankyou. I love you too. Hehehe."

Masayang masaya ako dhil sa bigay sakin ni mama. Simple lg nmn ang buhay nmin eh, hndi nmn kmi mhirap, at mas lalong hndi nmn kmi myaman. Yung tipong ok lg, nkakapag-aral nmn ako sa pribadong eskwelhan. At naibibigay nmn nila lhat ng kylangan ko. Matataas din pala yung grades ko sa eskwelhan. Madami akong Bestfrnds sa school. Meron akong mpgmhal at maalaga na ina at responsableng, bibo na ama. Kaya masasabi ko na tlagang almost perfect na ang buhay ko..

Grade 5 plng ako ngayon. Pauwi na kmi gling eskwelhan n mama. Naku! For sure, pagod nnamn sya sa trabaho nya. Pero ok lg daw, kasi para nman sa amin ito ng kpatid ko. Yaaay! Sa tuwing naaalala ko na mgkakaroon na ako ng kpatid ay natutuwa tlga ako. I'm so excited. May trabaho nman si papa, yun nga lang, mas gusto ni mama ang mgtrabaho. Kaya kahit ayaw ni papa, hnayaan nya nlang si mama.

Kasalukuyan akong gumagawa ng homeworks ko ng mrinig ko ang pinag uusapan nla mama at papa. Ang sabi dw ni mama ay plaging sumasakit yung tyan nya, nag alala si papa sympre, kaya pgka bukas din ay ngpa check up sila, at dun nmin nlman na mlapit nang mnganak si mama.

After nang ilang oras, sinabi nlang nanganak na pala ang mama ko at dun ay sinabi dn nla na may nkita silabg bukol sa tyan ng ina ko. Pero hndi yun nkuha kasi nga wala si papa pra prmhan yung papel dw. Nghhanap kasi siya ng pera kasi cesarian nga si mama at bglaan at pnganganak nya.. At dhil dun, ng tumagal ay lumaki ang bukol sa tyan n mama at nging cancer. STAGE 3. Ang sakit nga eh. Kasi sa tuwing nkikita ko si mama na nghihirap parang kinikirot ung puso ko.

Ngng masama akong anak. Ngng selfish ako, alam nyo kng bkit? Kasi lumayo yung loob ko ky mama nung ngkasakit sya , hndi ako dumadalaw sa ospital, Hndi ako ngpapakita sknya kng andun sya. eh sa ayokong mkita yung mama ko na nkahiga doon eh. Pero nasa huli nga pagsisisi. After 11months of suffering from ovarian cancer, nmatay si mama. Iniwan na nya kmi. Kgaya nung iniwan ko sya pra mgpunta sa eskwelhan. Wala eh, nduwag ako. Ayoko syang mkitang sumisigaw dhil sa sakit kaya khit nung tinawag nya ako pra mag stay, ay umalis parin ako. pero hndi ko alam, yun na pala yung last na mkikita at mtatawag nya ako. Ang sakit, sobra. Nagsisisi tlaga ako. At alam ko, dadalhin ko yun hanggang sa kamatayan ko. Umiyak ako, ngwala at paulit2 na nag sorry sa coffin ni mama.

Nung nilibing na sya ay dun ngsimula ang pagbabago ko. Ngng mailap ako sa knila, pati si papa na dati ay ksamang kong nglalaro ay lumayo din samin. dito nkami nkatira sa bhay ng nanay ko. Ngng mbaba na yung grades ko, hndi ako nkikipag kaibigan. Oo, ngtransfer ako. At simula noon ay ngng loner na ako.

Nung nag high school na ako, dahan-dahang ngbgo yung buhay ko. Bumalik yung dating sigla ko at ngkaroon ng real bestfrnds. Ang JMAGS. Dhil sknila ngng masaya ulit ako at ngng gnito. Lumipas ang panahon at nag college na ako, kinuha ako ng papa ko, pru hndi ngtgal ay inabanduna din. Kaya ito ako ngayon, nakikitira at pinapag-aral ng tita ko.

"HOY! RIA NKIKINIG KA BA HA?! KANINA PA KITA KINAKAUSAP EH! UMALIS KANA AT BAKA MALATE KA PA! SA ESKWELAHAN KA NALANG KUMAIN. TSS" Sabi ng nanay ko.

Agad nman akong napabalik sa sarili ko nang maalala na papasok pa pala ako. Haaay! Naku, Ria talaga oh. Tsk. Agad agad nman akong tumakbo papuntang sakayan ng jeep. Err, napahaba ata yung pag reminisce ko nang past ko at mukha ngang malalate pa ako. Haaay! Sana, sana mgng maayos ang first day of school ng 2nd year ko.

-----

Oh see? Haha. K. Sa nga nkabasa, sorry tlaga, past plng nga eh mdyo "you know" na. Hehe, pru still. Tnx :) next update ulit later. ^O^