Chapter 7 - WTF

42 3 1
                                    

1 WEEK AFTER

Ria's POV:

It's been one week simula nung audition. And guess what?!  Pumasa ako. Sobrang saya ko that time. Pero mas masaya sana kung andun lang yung taong mahal ko.

One week nadin simula nung iniiwasan niya ako. Nalulungkot talaga ako sa mga nangyayari. Sana I could turn back time.

Pero siguro nga he really needs time. So ibibigay ko nalang yun sakanya. Yun kasi yung sinabi niya nung huli nming pagkikita.

Flashback

"Emman, best! Iniiwasan mo ba ako?! Uyy. Pansinin mo nman ako oh."

"Best?! Gusto ko maging honest ka ah. Yung kanta mo? Para ba kanino yun?!"

Nabigla ako sa agad na tanong niya. I mean inaasahan ko nman talaga yun pero hindi ngayon. Hindi dito.

Nasaan ba kami?! Andito lang nman kami sa kalsada. Take note: Sa gitna po ng kalsada. Tumigil pa talaga siya. Tsk. Papunta kasi kami sa tambayan. Mabuti nalang at wala masyadong dumadaan na sasakyan.

"Ha? Ah ... eh. Kay ano yun. Kay . Kay . Kay Gino! Tama! Para kay Gino yun!"

"Best. Alam kong nagsisinungaling ka. Please? Tell me the truth. Kilala kita. Let me ask you again the same question. Para kanino yung kantang yun?"

Ramdam ko na talagang gusto niyang malaman ang totoo. Edi fine! Sasabihin ko na. There is no use of hiding naman diba?! So bahala na. Ginusto ko nman ito eh. So let's end this thing.

"Ok fine! Sige. Aaminin ko na! Aaminin ko na MAHAL TALAGA KITA! HINDI BILANG KUYA, HINDI BILANG KABABATA AT MAS LALONG HINDI  BILANG BESTFRIEND MO! OO EMMAN. MAHAL KITA SOBRA PA DUN. MAHAL KITA SOBRA PA SA INAAKALA MO! KAILAN NANGYARI YUN?! EMMAN! MATAGAL NA! MATAGAL NA MATAGAL NA!"

Umayos ako saglit at nagsalita ulit.

"PAKSH*T EMMAN! ANG MANHID MO! SOBRA. URGH. PERO ALAM MO BA? OK LANG YUN! KASI ANG SABI KO MAS MAKAKABUTI KUNG ITAGO KO NALANG. PERO HINDI EH. HINDI KO NA KAYANG PIGILAN KASI SA ARAW  ARAW NA MAGKASAMA TAYO HINDI KO MAPIGILANG HINDI MAHULOG SAYO. AT ALAM KO NA SOBRANG TANGA KO DIN KASI SA KADAMI-DAMING TAO NA PWEDE KONG MAHALIN AY IKAW PA! IKAW PA NA BESTFRIEND KO! TSK."

And there. I said it. Tss.

Natulala siya sa nagawang pag amin ko. Hindi niya siguro lubusang inexpect ang sinabi ko.

Pero mas natulala ako sa sinabi niya.

"Really best? Woah. Sorry. Sorry I didn't know na ganyan na pala yung nararamdaman mo para sakin. :( Sorry again, but... I think I NEED SOME TIME TO THINK. BUT FOR NOW, LET'S PRETEND THAT WERE STRANGERS."

Wait, WHAT?!

And with that, he left me. ;(

----

Chineck ko yung phone ko baka may nagtext. Hinihintay ko kasi yung message ng isang officer sa club.

Nag meeting kasi last saturday yung mga officers sa club. Sabi ni Ms. Vice President ay magkakaroon daw kami ng musical class. Para dw mas mahasa yung mga talento namin.

Sobrang saya naman nun :)

At sana mas marami pa akong matutunan.

*beeep*

Tumunog yung cellphone ko. As expected galing ito sa P.I.O ng MSC.

"To all MSC members, please be aware na bukas na ang start ng musical class niyo. Every Monday 8:00 am to 9:30 am at 5:00 pm to 7:00 pm nman kapag Wednesday and Friday. One month and a half lang nman ang itatagal ng classes niyo. So, I hope na hindi kayo malate bukas. Tc and Godbless."

Ms.Nobody Meets Mr.HearthrobTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon