My Childhood Bestfriend ( Friend Story)

Chapter 10

Joshua pov

Alam ko na malungkot ako. Malungkot ako Kasi nga yung kaibigan ko, Kasi nga malapit na 'to mag paalam Kaya ako malungkot ngayon. Pero may isang parte sa puso ko na masaya dahil nga masaya ako para sa kanya Kasi sa wakas maka pahinga na rin sya. Pero bago yon kailangan ko sya bigyan na napakagandang event sa buhay n'ya na babaunin niya ito habang buhay. Babaunin niya ito hanggang sa huling hininga n'ya.

Kasalukuyan pa nga ako naghahanda. Nag practice ako. Nag practice pa ako kumanta. Ito Kasi ang sinabi niya noon na kakanta ako. Kakanta pa ako sa harap n'ya tapos mala Daniel Padilla pa ang gagamitin ko pang boses. Alam ko mahirap e-achieve 'yon no. Pero gaya ng pangako ko noon sa kanya na susubukan ko.

"Sakto, nagaya mo na" aniya ni coach at nag thumb pa ito sa akin. Siya ang coach ko. Nag-aaral ako noon ng voice lesson ngunit kasamaang palad tumigil ako Kasi nga nagkasakit ako.

"Salamat, sir"  nagthank you ako at nag vow.

"Ikaw talaga Rivera"  si Sir.

Rivera ang apelyido ko.

Hehehe napakumot lamang ako sa buhok ko.

"Hanggang ngayon pa ba ay dinaanan mo pa rin ako ng ganyan" medyo tumawa pa nga si sir.

"Ay hindi po. Nag pasalamat  po ako sa inyo" Sabi ko yon sa kanya.

"No need thank Rivera, paborito Kita noon pa. Ikaw Kasi yung estudyante ko na mahilig mag joke, mahilig pa gumawa ng kalokohan at higit sa lahat mahilig pang manligaw para makatakas. Alam mo Rivera, namiss kita sobra. Araw-araw ako Umiyak Kasi wala na yung Rivera na maingay. Pero ngayon nakita na kita. Joshua Rivera, pagaling ka! Magkita pa tayo. Tuturuan pa kita."

Nagdrama kami dito. Muntik pa ako umiyak Kasi naalala ko naman yun. Si sir halatang pigil-pigil pa Umiyak.

Ayaw ko ng ganito. Dapat mamaya pa ako umiyak pero hindi ko talaga mapigilan. Umiyak na ako ng tuluyan.

"Rivera, Bakit Ka umiyak?" Nakita ni sir iyon.

"Ano po Kasi, mamiss kita, sir" Sabi ko habang pinunasan ko pa ang luha ko.

"Rivera, ako rin mamiss din Kita pero magkita pa tayo"

"Iyon Kung susuwertehen ako"

"Naniwala ko na magiging successful din ang operation mo"

"Paano kung pag gising ko makalimutan kita"

"Hindi ko hayaan mangyari yun, Rivera. Ipagdarasal kita palagi. Kung kinakailangan ko araw-araw ako magpunta sa quiapo para magdarasal. Gagawin ko yon. Gagawin ko yon para sa'yo Kasi para na rin kitang anak. Mahal kita Josh. Mahal kita bilang isang magiliw kong estudyante at bilang anak-anakan ko sa music academy at sa labas ng Campus "

Tinuring niya ako bilang isang anak at tinatrato niya ako ng maayos.

Agad ko pa yinakap si Sir at Umiiyak ako habang nasa bisig pa ako.

"Sir, thank you"

"Your welcome Rivera"

Agad ko kumawala at tsaka ko pinunasan ang luha ko.

"Rivera, trust yourself and believe. God we heal us from the pained. God we save us."

I think when he said me the word of God. My heart will be happy,  parang ini heal ako. Para ako nabuhayan ng pag asa. Ganoon ang pagdescribe ko sa sarili ko nang banggitin niya ang salitang panginoon.

"Actually, I have a something to give you"

"Ano po yon sir?" Tanong ko.

"This one" sabay Sabi at abot niya pa sakin yon yung Rosary.