Jeysee's POV
Araaaay... Craaaap! Ang sakit ng ulo ko. Feeling ko mahihilo na talaga ako. Nasa gitna pa naman ako ng daan. Waaaa! Kailangan kong makarating sa school on time kundi pagagalitan na naman ako ng magaling kong professor. Limang minuto nalang alas-otso na!
But my eyes got heavy. And my body fell down the ground. Someone help me please!. May papalapit sa kinaroroonan ko. I can hear the footsteps. Iminulat ko ang mga mata ko. Hindi ko siya maaninag. I gave up. Everything turned into darkness...
***
***
***
I opened my eyes. Nasa langit naba ako. Nasaan ako? Eomma! Napabangon ako bigla! I looked around me... Hospital? Ani. Nasa clinic ako. Maldo Andwae! Tinignan ko ang oras, it's only 8:10. I freaked out! (⊙o⊙)
Paano nangyari yun?!!!! It takes 20 minutes para makarating dito sa school. Tapos nakatulog pako? Mali ata tong relo ko. X﹏X
Bumagal ang oras? So totoo ang powers ni Tao? Susme! Tell me I'm still freakin' normal!
Biglang bumukas ang pinto.
"Oh gising kana pala. Akala ko magpapanggap kapang sleeping beauty e." Si J-Hope. Sikat siya sa school. Ang gwapo! Wait. Siya ba ang nagdala sakin dito? The Famous dancer J-Hope just touched my super innocent body?! Andwae!
"I---ikaw ang nagdala sakin dito sa clinic?!" Patiling sabi ko.
Kinalikot muna niya ang tenga niya bago nagsalita. Nabingi ba siya sa boses ko?
"Ay hindi. Kaya nga ako nandito kasi kamag-anak kita. At nag-aalala ako sa kalagayan mo. Malamang ako diba? Nakahandusay ka sa gitna ng daan e. Ayoko pa namang nakakakita kalat." Ngumisi siya
Omaygudnesh! He just smiled at me! (Etsuse
ra! Ngumisi siya,hindi ka nginitian! XD) Wait! This is wrong. Kahit sikat pa siya at gwapo. Pinagsamantalahan niya padin ang pagkababae ko.
A/N: Tae ka Jeysee ikaw pa choosy! Kung ako yan nagkunwari pa akong mahihilo. Tapos mahuhulog ako sa arms ni Hopia! Ano ba gal, kamown! •﹏•
"Kelan mong panindigan ang ginawa mo sakin." Seryoso kong sabi.
"Wu-- What do you mean panindigan?" Gulat niyang sagot.
"Samahan mo ako sa classroom at sabihin sa prof. kong nahilo ako." Mangiyak-iyak kong sabi. Dahil kung hindi, baka ibagsak na akoo! ~T_T~
Napailing siya. "Hoy Miss. Tinulungan kita. Diba dapat magpasalamat ka muna sakin? Kung hindi kita dinala dito baka kung ano nang nangyari sayo sa daan. Imbes na magpasalamat, inuutusan mo pa ako. Aba magaling!" Ang bilis niyang magsalita. Nagrarap kaba Hobi? Hahaha.
"Magte-thank you naman talaga ako e. Pero pwede bang iligtas mo nadin ako sa pangalawang pagkakataon? Please ikaw nalang talaga ang pag-asa ko! Jaebal!" Pilit ko.
Tinignan niya ako. "Okay. Pero may kapalit ang tulong ko sayo."
Lumaki ang mga mata ko! ⊙▽⊙
"Wag mong sabihing gusto mong makuha ang!!! Kundi isusumbong kita sa guidance! Humingi kana ng kahit anong kapalit wag lang yun!" Babagsak na ba talaga ako? ~T_T~
"Ambisyosa. Wala ka sa kalingkingan ng ideal type ko no. Wala pa akong sinasabi, andami mo ng inassume. " Umismid siya.
Sumimangot ako. "So ano yung kapalit? Pera? Wala akong pera. Hindi kaya ng powers ko yan. Akala ko mayaman kayo tapos peperahan mo pa ako."
"Wag mong ikukwento yung nangyari ngayon. Yun lang, okay?" Maikling sagot niya.
"I promise I will not reveal everything that happened just now. Na ang bilis ng pangyayari. It was like. Omaygawd lang diba? J-Hope just rescued me. And I feel like, you know. I'm so overwhelmed." Magkakaheart-attack na ata ako.
"Nakadrugs kaba?" Bigla niyang tanong.
"No. I don't take drugs. Not drugs na gamot ha. What I mean is yung mga nakakaadik. Ganern."
"I see. You're insane." Tumango siya.
"Uy hindi ako insane! Ang mean mo naman!"
"Maliban sa pagiging madaldal saan kapa magaling?" Tinitigan na naman niya ako.
"Well, magaling din ako sa Mathematics." I smiled brightly.
Napakamot siya sa ulo niya. "Ne.ne."
Naglakad na siya palabas ng clinic. Sumunod ako. Nagdidilim ang mukha ng mga babae sa paligid. Skruw meee! T_T
Pumasok kami sa loob ng klase ko.
"Excuse me po Ma'am Lee. Pasensya na po kung late na si..." Tinignan niya ako. Crap. He doesn't know my name. "Si Miss Beautiful sa klase niyo." Waaa. Nawa'y pagpalain ang kaluluwa mo.﹋o﹋ "Nahilo po kasi siya sa daan kaya I needed to take her in the clinic. Please accept her Ma'am. I beg you." Malumanay ang boses niyang sabi.
Tinignan ko ang prof namin. Aba, ang saya! Tumatango siya habang nakangiti at nakatitig lang kay J-Hope.
"Ne. Ne. I will Mr. Jung. Don't worry everything is settled. Iperfect attendance ko nalang din siya." Nakangiti padin siya. Ang huwaran lang diba? Mana sa author. Nyahaha!
Napahaplos sa batok si Hope. Tumango nalang siya at lumabas. Hahabulin ko sana kaso baka pagalitan ako. :-/
"Miss Jeysee, you may take your seat darling." Ang luwang ng ngiti ni prof. Pwede ng latagan ng banig.
Umupo na ako. Nakangiti din ako. Hindi ko alam kung bakit. Pero masaya ako. Thank you J-Hope. I will pay you someday, somehow. Mula ngayon, you have my respect! Hihihi. Butterflies all over my stomach... Kinilig ba ako, just now?! Shoooooccccckkkksssss!!! ≧﹏≦
