"Eee ne yapalım şimdi?" diyen Ayşen'e
"İleride bir kafe var oraya mı gitsek? Hem kafa dağıtırız." diye cevap veren Akın parmağı ile İstanbul'daki İstiklal Caddesi gibi uzun olan caddenin köşesini gösteriyordu.
"Olur gidelim."
Akın, Burak, Selim ve Ayşen hep birlikte kafeye doğru yürümeye başladılar. Kafeye vardıklarında boş bir masaya oturup kahve siparişlerini verdiler. Bir yandan kahvesini yudumlayan Selim "Yarın da AYT sınavın var. Tekrar eve gidip gelmek zor olur ne yapacaksın?" diye sordu. Burak da cevap olarak "Bilmiyorum. Hiç düşünmemiştim." dedi. Akın da "Düşünülecek ne var canım bunda, benim evim buraya da yakın bende kalırsın. Hem biz arkadaşız bunun lafı olmaz aramızda. İstediğin zaman sormadan kalabilirsin." dedi. Akın'ın söylediğine katılan Ayşen ise sadece kafasını sallamakla yetindi. "İyi tamam o zaman. Anneme de mesaj atarım geceyi burada geçireceğime dair." dedi Burak. Kahvelerini bitirdikten sonra hesabı ödeyerek dışarı çıktılar. Akın ile Burak, Ayşen ve Selim'i evlerine göndererek okulun oraya bıraktıkları arabayı alıp Akın'ın evine doğru gittiler. Arabayı evin önüne park ettikten sonra eve çıktılar. Eve girdiklerinde Akın ona yatarken giymesi için kıyafetler getirdi. Neyse ki bedenleri aynıydı. Üstünü değiştirdikten sonra Burak kanepeye uzandı. İşte o an yorgun olduğunu fark etti. Burak uzandığı kanepede uyuyup kaldı. Ardından odasına giden Akın da yatıp uyudu. Sabah olmuştu. 09.30 alarmı ile uyanan Burak kalkıp üstünü değiştirdi ve gidip elini yüzünü yıkadı. Akın ile birbirlerine "Günaydın." dediler. Mutfağa gidip kahvaltılık bir şeyler hazırladılar. Her sabah annesi ile yaptığı şeyleri yapamadığı için içinde bir boşluk oluşmuştu. İçinden "Artık sınav sonrası eve gittiğimde doya doya sarılır, öperim." dedi. Kahvaltı ettikten sonra okula doğru yola çıktılar. Burak okula vardığında kapılar açıktı. Akına veda edip içeri girdi. AYT kitapçığı önündeydi. Sürenin başlamasını bekliyordu. Zaman su gibi akıp gitmiş ve sınava başlanmıştı. Burak sınavda soruları çözememeye başladı. Sınav bitti ve o kapıdan mutsuz ve ümitsiz bir şekilde çıktı. TYT sınavı, AYT sınavından daha iyi geçmişti. Akın "Nasıl geçti?" diye sordu. Burak ise "Hiç sorma." dedi. Bu dediğinin üstüne Akın kötü geçtiğini anlamıştı bu yüzden onu "Sıkma canını olmadı seneye bir daha girersin." diyerek teselli etti. Akın'a yorgun olduğunu, eve gitmek istediğini söyleyerek ona veda etti ve arabasına doğru yöneldi. Arabasına bindiğinde kafası çok dalgındı, aklı başka yerde, gözleri yolda bile değildi. Eve doğru yola çıktı. O kafayla şehirden sağ salim çıkabilmişti.
