Through Fatal Silence (High Class Issue Series #5)

Chapter 14

Chapter 14

A loud sigh escaped my mouth as I looked myself at the mirror. While starting at myself, there's no exact word that could define what expression was drawn on my face, but all I know is that in the depths of these overflowing expressions, there's fear acting as the root of it.

I thought drinking would be helpful to replenish my thoughts and forget about what my mother and Yael said, but I was wrong. Even though I was drunk last night, it never became an excuse for my mind to recount what happened in New York.

Ang akala ko makakatakas ako pero mismong ang mga taong nasa paligid ko ang nagdadala sa akin pabalik sa pangyayareng pilit kong kinakalimutan. Sa pagbabalik ko ay umakto akong parang walang nangyare. Madali akong nakalimot pero iba na ngayon... Parang hindi ako makahinga sa nangyayareng pag-uungkat.

I was trying to regain my senses when suddenly I heard the door open. It was Paris who's wearing an apron, cooking our breakfast. He stepped inside the room, and when he got close to me, he caressed my back.

"You head still hurts?" He asked in a worried tone, and I nodded right away. Yumuko ako at ginamit ang mga braso ko bilang unan. "Kung hindi mo kayang pumasok, sabihin mo sa akin para maitawag ko kay Kristy."

"Kaya ko naman at saka hindi ko na puwedeng baguhin ang schedule ko. Nag-cancel ako ng ilan kahapon kasi inaya ako ni Mama na mag-tsaa," sabi ko habang minamasahe ang noo ko dahil sa pananakit nito. Mawawala rin naman 'to mamaya kaya makakapag-trabaho pa ako.

"Okay, kung 'yan ang gusto mo..." Naramdaman kong bumaba siya nang kaunti at niyakap ako sa likuran. "Halika na, handa na 'yung pagkain sa baba para naman mahimasmasan ka."

Kahit na tinatamad akong gumalaw ay pinilit ko pa rin. Mabuti na lang nandiyan si Paris para alalayan ako at para pagpasensyahan ang kalasingan ko kagabi.

Dumiretso kaming dalawa sa dining table at hindi ko napigilan ang mapangiti nang makita ang mga nakahandang pagkain. Kumpleto lahat base sa diet ko pati na rin kay Paris.

When I sat on the chair, Paris accompanied me. He put my favorite foods on my plate.

Simula nung nag-asawa ako ay nag-iba ang mga pagkaing kinakain ko. Nung nasa poder pa ako ni Mama ay bawal akong kumain ng mga fast food. Minsan lang ako nakakakain nang matatamis dahil sabi niya tataba ako at masama 'yun sa pagiging modelo ko pero nung nakasama ko na si Paris ay hindi siya naging strikto sa mga kinakain ko, sadyang ako lang talaga ang nagbibigay ng limitasyon sa sarili ko dahil nasanay na rin ako sa nakagawian ko kay Mama.

"Kumain ka na tapos uminom ka nang maraming tubig. Ang dami mong nainom kagabi, nag-dedeny ka pang kaunti lang e halos parang kainin ka na ng inidoro kakasuka mo."

I pouted while glaring at Paris, who's busy putting food on his plate. I know I became stubborn, and I regret it. He didn't have to remind me of how messy I am last night. It's embarrassing!

"Don't glare at me, woman. Pinagsabihan kitang maghinay-hinay lang sa pag-inom," agap niya.