Through Fatal Silence (High Class Issue Series #5)

Chapter 22

Chapter 22

"Are you really okay, Hon?"

I stopped typing from my laptop when Paris spoke, and then I shifted my gaze towards him, staring at him blankly. Just analyzing his face, I could already tell that something was still bothering him even though we had already talked last time. Does he really think I'm stupid?

"Why? Is there something wrong?" Pagbabalik ko ng tanong sa kanya. Huminga ito nang malalim pagkatapos ay umupo sa tabi ko.

"You're still giving me the cold shoulder."

Mataman ko siyang tinitigan at habang tumatagal 'yun ay muling bumabalik sa isipan ko ang pagsisinungaling niya sa akin. Kahit alam ko na ang totoo ay heto pa rin ako, walang imik tungkol sa nakita ko. Natatakot ako, sobra. Sa tuwing nakikita ko siya ay wala na akong ibang maisip kung 'di ang panloloko niya.

Natatakot ako na malaman niya kung anong kulang, kung anong mali sa akin... Natatakot rin ako na baka dahil dito ay bigla na lang masayang lahat ng pinaghirapan ko at 'yun ay ang kasal namin.

"Hindi naman," pagsisinungaling ko pero hindi ko yata siya napaniwala du'n dahil nag-aalala pa rin siya. Para akong tanga sa harapan niya... Hanggang kailan ko pa kakayanin 'to?

I exhaled and removed my attention from him. "You should go already. You don't like being late."

My actions held him back, but to assure him that everything was okay, I plastered a fake smile. I want him gone already, so that my heart would stop aching for a while.

"Huwag kang magpapagabi," dagdag ko at lumiyad nang kaunti sa kanya upang halikan siya sa pisngi pero pagkatapos nu'n ay hindi ko na siya binalikan ng tingin kahit na nararamdaman kong nakapako pa rin sa akin ang atensyon niya.

Gusto niya pang manatili para kausapin ako pero kailangan niya ng pumasok sa trabaho. Nang maiwan akong mag-isa ay mariin kong pinikit ang mga mata ko at ginulo ang buhok ko. Sa pag-alis niya, alam kong makikipag-kita na naman siya sa babae niya. Masaya siyang kasama ang iba habang ako sobrang nasasaktan.

He's going to see her again, but there's a way to stop that, and that is to come between them.

Sa naisip kong ideya ay kaagad akong tumakbo papunta sa kwarto ko at inayusan ang sarili ko. Hindi ko hahayaan na magkita sila. Kung kinakailangan ko laging pumagitna sa kanila ay gagawa ko basta mailayo ko lang ang asawa ko.

"Hey, Orcus!" I shouted the reason why the rookie stopped reading his book. He was all by himself on the garden, the place where I saw Paris kissing someone else. When he darted his eyes on where I was standing, I waved my hand and ran towards him. It looks like he's busy studying, and I just interrupted his study time.

"Ma'am, if you're going to ask me if your husband is inside the building, I don't know po. Hindi po talaga kami close at wala akong balak makipag-close sa kanya," pangunguna niya kaya mahina akong natawa. Hindi naman kasi si Paris ang sadya ko sa kanya.