STARK -Sirius Black Fanfiction-

Gidiyorum ama Kalbinde Kalmayı Umuyorum!

Yasak saatinde Lily'le yaptığımız plan için aslında gizli olan fakat bizim yerini bulduğumuz Slughorn'un iksirler için malzeme odasına gizlice ilerliyordum. Yakalanacağımı zannetmiyordum çünkü evet, şaşırabilirsiniz fakat gizemli yerleri keşfetmeyi ve yapmamam gereken şeyleri yapmayı küçüklüğümden beri severdim.

Daha küçük yaşlardayken, safkan anneler, sürekli birbirlerini ziyarete giderlerdi ve biz, yani Sirius ve ben, Sirius'un her ziyaretinde evin içinde keşif gezisine çıkardık. Gerçekten arkadaş sayılmazdık ama ikimiz de diğer çocuklarla anlaşamazdık. (Ben Lucius'a babanneme benzediğini söylemiştim, Sirius'un sevimsizliğini açıklamama bile gerek yok.) Stark Malikanesi, Black Malikanesine göre çok daha büyük ve ıhm, gizemliydi. Sirius evin içinde her duvarın ardında gizli bir geçit, her dolabın içinde gizli bir bölme olduğunu varsayıyordu. Haklıydı da. Ortalıkta merakla dolaşmanın yasak olması, bu gezileri daha da heyecanlı yapardı. Yakalanmamak için her seferinde akıllı stratejiler geliştirirdik. Bizi ortada birleştiren noktalardan biri de buydu; dışlanmak ve işittiğimiz sözler can sıkıcıydı fakat onlar gibi olmayışımız, onaylanmayacak şeyler yaptığımızda hissettiğimiz özgürlük hissi hepsinden çok daha özeldi. O zamanlar tabii ki ailemizle olan görüş ayrılıkları sadece kafamızın içinde soru işaretleri olduğu ve ses çıkarmadığımız için evdeki hayat şimdiki kadar korkunç değildi. Ama birbirimizi anlıyorduk. Ilımlı bir mutluluk da mutsuzluk kadar kışkırtıcı olabiliyordu. Tekdüzelik ve güvenli bir hayat bizde macera merakını uyandırıyordu.

Ayrıca zaman içerisinde gerçekten de birkaç gizli geçit, bölme ve de üçüncü kattan zemin kata ulaşan eski moda bir yemek asansörü bulmuştuk. Elbette kız kardeşim Grace'i içine koyup karşılıklı bir şekilde indirip çıkarmıştık. Zavallı çocuk gerçekten de dehşete düşmüştü ama biz çok eğlenmiştik. Belki de bizden nefret etme sebebi buydu, diye düşündüm.

Daha sonrasında diğer çocuklar bir odada oturup sohbet ederken veya annelerinin yanında dururken, bizim yapmayı sevdiğimiz her şeyi yasaklamışlardı. Masanın üstüne iki tane sandalye koyup, önce Sirius'un tırmanması sonra benim Sirius'un omzuna tırmanmam, Sirius'un omzundan gösterişli avizeye atlamam, Sirius'un benim bileğime atlaması ve sallanmamız yasaklanmıştı! 

Hayır, küçük kardeşlerimizi yemek asansöründe dehşete düşürmemiz yasaktı.

Lucius'a Lucy diye seslenip onu ağlatmamız da yasaktı. Saçmalık!

Bir noktada, evin içinde dolaşıp gizli geçitler keşfetmeye çalışmamız (Sirius bodrumumuzda dinozor iskeleti bulunduğuna inanıyordu ve bodruma girebilmek için her şeyi denemiştik ama hiçbir zaman başarılı olamamıştık) bile yasaklanmıştı!

Yine de bir şekilde dikkatleri dağıtıp istediğimiz yasak olan her şeyi yapardık. Tabii belli bir yaşa kadar. Daha sonra o kendi çevresini edinmişti (kendilerine çapulcu diye seslendikleri soytarı grubu) ve arkadaşlarıyla keşif yapmaya başlamıştı. Tabii aynısı benim için de geçerliydi (benim arkadaşlarımın soytarı olmaması dışında.) Sirius'un yokluğunda evdeki keşifleri Jesper'la yapmaya çalışmıştım ama hiç ilgisini çekmemişti ve yasak olan şeyleri yapmak onu huzursuz etmişti. Bu konudaki yeteneksizliğinden bahsetmeyeceğim bile. Okula başladığımda ise Lily'le tanışmıştım. Genel bilinenin aksine, Lily tüm kurallara uyan altın kız değildi! Sadece öyle gözüküyordu ve bu hoşuna gidiyordu. Aslında biz bir yerleri keşfeder, yasak ormanda gizlice vakit geçirir ve insanlar üzerinde gizlice çok zararı olmayan lanetler (benim özel ilgi alanım) ya da değişik iksirler (Lily'nin özel ilgi alanı) denerdik.

Bugün bu dolapta olmamın sebebi de buydu! İkinci sınıfın yarısında bu dolabı keşfetmiştik ve o günden beri farkedilmeden, kötü diyemeyeceğim fakat insanlar için pek de iyi olmayan (ben kitapta okuduğum laneti test ederken yanlışlıkla fazla kalıcı bir biçim değiştirme büyüsü yapıp Remus Lupin'in parmaklarını 3 günlüğüne havuca çevirmiş olabilirim) amaçlar için kullanmaya başlamıştık!