17 yaşında henüz lise öğrencisi saf , masum ,içine kapanık asosyal bir kız.
Hayatı gibi kalbi de kendisi de karanlık , hiçbir şeye acıması olmayan merhametsiz ve takıntılı bir mafya.
Bir bakışta tanımıştı adam . Nasıl tanımazdı ki hayatı olan...
Alarmın sesiyle gözlerimi yeni bir güne aralamıştım. 1 hafta önce Istanbul'a tekrar taşınmıştık.
7 sene önce, o zamanlar babamın yeni işleri dolayısıyla Istabul'dan Nevşehire taşınmıştık . Şimdi ise 48 yaşında emekli polisti. Evin tek kızı olduğumdan dolayı hep el üzerinde, üzerime fazlasıyla düşkün bir şekilde büyümüştüm. O yüzden etraftaki kötü insanlardan , kötü şeylerden oldukça uzak büyümüştüm. Bu durum güzel bir şey olsa bile aslında kötü bir şeydi de bence . Çünkü mesela yaşıtlarım çevreyi görmüş , bilmiş birileriyken ben insanlarla iletişim kurmaktan kaçınan biri olmuştum. Bazen beni bir kafeye veya herhangi biryere çağırdıklarında en fazla 10 kez düşünür , sonra hayır diyip geçiştiriyordum . Asosyal biriydim! Fakat yoldan çıkmaya fazlasıyla müsait bir kişiliğe de sahiptim.
Tek arkadaşlarım kitaplarım , dizilerim ve günlüğümdü . Insan yüzü görmekten daha çok bunları seviyordum.
Annemin sesi ile yataktan doğrulmuş odamdaki dolaba ilerlemiştim. Annemin tekrar
-Açelyaa hadi kızım uyan, okulun ilk gününden geç kalacaksın bak.
Offf birde bugün okulun ilk günüydü değil mi? Yeni okulumda yeni ilk günüm . Bu sene lise son olmuştum. Ve büyümek ~ eminim her çocuk gibi benimde ~ çok canımı sıkıyordu.
- TAMAM ANNE KALKTIM ZATEN.
Hani şu okulun berbat geçen , herkesle yüz göz olmak zorunda kaldığın ilk günü için giyinecek "abartısız, dikkat çekmeyen " birşeyler çıkarıp yatağımın üzerine koyarak odamdan çıkıp , hemen karşımdaki banyoya girdim.
Hızlı bir duş alıp banyodan çıktığımda odama gelmiş ve ayırdığım kıyafetleri giyinmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Montumu ardından beremi taktığımda sanırım hazırdım. Hızla çantamı boynumdan asıp odamdan çıktım. Mutfağa girdiğimde annem ve babam sofrada oturmuş beni bekliyorlardı. Yanlarına ilerleyip ikisini de yanaklarından öperek masadan bir dilim peyniri ağzıma atıp ağzımdakiyle
- Afiyet olsun . Kaçtım ben .
kapıya ilerlemeye başladım. Annem ve babam kahvaltı etmediğimden dolayı arkamdan söylenince onlara gülmüştüm. Botlarımı giydiğimde beremi düzeltip artık evden çıkmıştım. Soğuk hava anında yüzümü yalarken ellerimi montumun cebinde koyup hızlı adımlarımla okulun yolunu tuttum.
