MAFYA' NIN TAKINTISI

kesin kararım "

Başımı yere indirip burnumu çekmiştim. Sanırım olduğumuz bu ilişkide güvenen de , salak olan da gerçekten sadece bendim.  Başımı kaldırıp tekrar yüzüne baktığımda,  dudaklarımı birşey söylemek için aralamış ama söylecek kelimeleri sıralayacak gücüm olmadığı için tekrar kapatıp başımı önüme eğmiştim. Nefes nefese bir şekile karşımda öylece dikilmeye devam ediyordu. Elini birkaç kez başımın hemen kenarından art arda duvara geçirmiş

-Sana soru sorduğumda cevap ver !

Başımı aşağı yukarı sallayıp, sıkmsıkı kapattığım gözlerimle  burnumu  tekrar çekmiştim. Kollarını duvardan indirip birkaç adım gerileyerek bana bakmıştı. Ellerimi saçlarına daldırıp çekiştirerek

-Benden  başkası da var demek.

Başımı kaldırıp gözlerine  bakarak kısılmış sesimle

-Bunu benden duymadan nasıl düşünebilirsin?

Cevap vermeyince devam ettim

-Ben seni kırmaktan,  dokunmaktan bile çekinirken bu düşüncen  benim yanlız olduğumu  gösterdi.

Dudaklarını  aralayıp birşey diyecekken konuşmasına izin vermemiştim.

-Gizli saklı şeyler oldu,  tamam dedim belki anlatmaktan çekiniyordur , zordur. Ama güven... aramızda güven olmadığını bilmiyordum.

Ona doğru birkaç adım atıp başımı  kaldırıp tekrar  yüzüne baktım.

-Bence biz bir süre konuşmayalım. Seni kırmak istemiyorum.

Yanından  sıyrılıp  hızlı adımlarla odadan çıkmış ve aşağıya inmeye başlamıştım. Dislerimi sıkıca birbirine bastırıp ,tırnaklarımı  avuç içime iyice bastırmış, dolan gözlerimi birkaç kez kırpıştırıp açmış ve yüzüme  sahte bir gülüş eklemiştim.    Ağlamayacaktım.  O benim akıttığım gözyaşlarıma değmeyecek biriydi.

Evden dışarı  çıktığımda Yavuz anında yanımda bitmiş, güleryüzle

-Yengem nereye içeri gir üşüteceksin...

Başını  yukarı kaldırıp gökyüzüne bakmış ve tekrar devam etmişti.

-Yağmur yağacakmış  zaten birazdan.  Hadi  yengem.

Başımı iki yana sallayıp, bende hafifce gülümseyerek

-Hayır kalmayacağım gitmem gerek zaten. Gitmem gerekiyor görüşürüz Yavuz.

Elimi sallayarak yanından geçip ,ifadesizleşen suratımla korumanın açtığı bahçe kapısından çıkmıştım. Derin bir nefes vererek yürümeye başladım.

Boşver kızım.  Kendi kaybetti,vursun  kafasını duvarlara,  sanki ondan önce güzel bir hayatımız yok muydu?

Başımı aşağı yukarı sallayıp,  yüzümdeki   gülümsemeyle yoluma devam etmiştim .

Yağmur hafif yağmaya başladığında yüzümdeki  gülümseme daha da  büyümüştü.  Ilk yağmurun altında tanışmamız gelmişti gözümün önüne. Acaba o zamanda bana karşı güvensizlik hissetmiş miydi?
Dolan gözlerime inat yüzümdeki  gülümseme büyümeye devam ediyordu. Cebimdeki telefonun titreşmesi ile hızla cebimden çıkarıp arayana bakmış,  bekledigim kişi değil de "Annem " yazısını görmemle derin bir nefes vererek açmış kulağıma koymuştum.

-Kızım annem nasılsın?

-Iyiyim anne eve gidiyordum,  sen nasılsın?

-Bizde iyiyiz canım  baban da yanımda,   yola  çıkacağız bu gece haber vermek istedim.