17 yaşında henüz lise öğrencisi saf , masum ,içine kapanık asosyal bir kız.
Hayatı gibi kalbi de kendisi de karanlık , hiçbir şeye acıması olmayan merhametsiz ve takıntılı bir mafya.
Bir bakışta tanımıştı adam . Nasıl tanımazdı ki hayatı olan...
Daha fazla konuşamayacağımı anlayınca gözümü kapatmış ve uyuya kalmıştım.
Sabah gözlerimi araladığımda yanımda Boranı görememem moralimin bozulmasına neden olmuştu. Yatakta oturur pozisyona gelmiş, oflayarak yataktan kalkıp odadan çıkmıştım. Aşağı kata indiğimde etrafa bakmaya devam ediyordum.
-Boran..Boran evde misin?...Boran
Evde değildi. Nereye gitmişti ki bu? Mutfağa geçtiğimde hizmetliler kahvaltı derdine düşmüşlerdi. Onları umursamayıp salona ilerlemiş, koltuğa oturmuş ve bacaklarımı kendime çekmiştim. Masanın üzerinde duran telefonuma uzanıp elime almış ve Boran' ı aramaya başlamıştım. Beşinci çalışın sonunda açıldığında nefes sesleri gelmişti .
-Ne oldu Açelya ?
-Neredesin?
-Işim var kapat şimdi.
- Ne işin var ?
-Açelya kapat dedim.
-Ama...
Ne oluyordu buna ? Burnumu çekip dolan gözlerimi kolumla silerek
- Peki . Sana kolay gelsin.
Cevap vermeden telefonu yüzüme kapatmasıyla koltuktan kalkıp, yukarı kata çıkmaya başlamıştım. Giyinme odasından kendime giyinecek günlük bir elbise hazırlayıp banyoya geçmiştim. Aldığım kısa düşün ardından iyice kurulanıp
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çıkardıklarımı giyinmiş saçlarımı sprey sıkarak tarayıp açık bırakmıştım. Aşağıya indiğimde mutfağa geçmiş güleryüzle
-Günaydın herkese.
Anında bakışlar önlerine eğilmiş, karşılık vermişlerdi.
-Hayır hayır zahmet etmeyin lütfen, teşekkürler . Kolay gelsin size.
- Sağolun efendim.
Bahçeye çıktığımda masaya geçip oturduğum sandalyede gergince kıpranmış etrafı süzmüştüm. Dünkü adamı göremeyince derin bir nefes verip tabağına kahvaltılıklardan iki üç parça birşeyler koymuştum.
Araba sesleri ile başımı kaldırıp o tarafa baktığımda Boran 'ın ve korumaların arabaları , büyük bahçeye akın etmişlerdi. Arabadan inen onu süzdüğümde üzerindeki kan lekeleri gözlerimi kısmama neden olmuştu. Benim baktığımı anlamış gibi o da bana baktığında hızla içeriye girmiş, bense arkasından öylece bakakalmıştım. Ne olmuştu ve dahası o kanlar da neyin nesiydi? Kurban kesecek hali yok ya, herhalde adam kesmiştir.
Iç sesime göz devirip oturduğum sandalyeden yavaşça kalkıp Yavuzun yanına ilerlemeye başladım. Ondan birşeyler öğrenebilirdim. Yüzüne en şirin olduğunu düşündüğüm gülümsememi yerleştirip ellerimi arkamda birleştirerek
