[Το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας θα υπάρχει στο κεφάλαιο το οποίο θα ανέβει την Κυριακή σε ένα κεφάλαιο το οποίο θα λέγεται "Ένα απροσδόκητο Τέλος"]
-Χάρι!......
Φώναξε η Ερμιόνη και γυρίσαμε.
-Ωχ όχι!
Είπε ο Sirius και έτρεξε προς τον Lupin. Έχουμε πανσέληνο!
-Ρέμους συγκεντρώσου, δεν είσαι εσύ αυτός.
Του είπε, όμως ο Lupin τον πέταξε στην άλλη μεριά και κοπάνησε πάνω σε ένα δέντρο. Εκείνη την στιγμή βρήκε και ο Pettigrew την ευκαιρία και το έσκασε. Πήγα να τον κυνηγήσω όμως ο Χάρι με έπιασε από τον ώμο και με σταμάτησε.
-Πρέπει να τους βοηθήσουμε
Μου είπε δείχνοντας μου τον Ρον και την Ερμιόνη οι οποίοι είχαν κοκαλώσει από τον φόβο τους. Ο πλέον λυκάνθρωπος Lupin πήγε να τους επιτεθεί, δεν προλάβαμε να βγάλουμε τα ραβδιά μας με τον Χάρι, όταν ο Snape μπήκε μπροστά τους και με ένα ξόρκι απώθησε τον λυκάνθρωπο. Το ξόρκι όμως ήταν τόσο δυνατό που πέταξε κι εκείνον μακριά.
Ο λυκάνθρωπος ερχόταν και για έναν δεύτερο γύρω, με τον Χάρι μπήκαμε μπροστά από τον Ρον και την Ερμιόνη, ενώ ήμασταν έτοιμοι να παγιδεύσουμε με το ίδιο ξόρκι που τον είχε πιάσει ο Snape σε εκείνο το δωμάτιο ο Sirius με την μορφή του μαύρου σκύλου του επιτέθηκε και έπεσε μαζί του στα δέντρα κοντά στην μαύρη λίμνη.
[...]
Όταν φτάσαμε με τον Χάρι και την Ερμιόνη στην λίμνη είδαμε τον Sirius, έχοντας πλέον πάρει την κανονική του μορφή να είναι αναίσθητος και τον λυκάνθρωπο λίγο πιο δίπλα του. Ξάφνου ακούστηκε ένα ουρλιαχτό ενός άλλου λύκου και ο λυκάνθρωπος έφυγε.
Ο Χάρι με την Ερμιόνη κατευθείαν έτρεξαν προς τον Sirius, εγώ από την άλλη δεν μπορούσα να πάω, ένιωθα κάτι ψυχρό να με πλησιάζει, ήταν σαν εκείνο το συναίσθημα που είχα στον αγώνα του griffindor με του hulfflepuff, σαν τους-
-Παράφρονες!!
Φώναξε η Ερμιόνη, κοίταξα ψηλά και είδα ένα σμήνος από παράφρονες να μας πλησιάζουν από όλες τις κατευθύνσεις, δεν μπορούσαμε να τους γλυτώσουμε. Πριν προλάβω να το καταλάβω είχαν φτάσει ήδη κοντά στον Χάρι και η Ερμιόνη έπεσε λιπόθυμη, έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να τους φτάσω μα τον δρόμο μου τον εμπόδιζαν οι παράφρονες. Με απλά ξόρκια προσπάθησα να τους απωθήσω, μα αυτό δεν μπορούσε να κρατήσει για πολύ. Ο Χάρι είχε πέσει στα γόνατά του και ήταν έτοιμος να λιποθυμήσει ενώ δύο παράφρονες ήταν πάνω από αυτόν και τον Sirius. Οι παράφρονες ήταν έτοιμοι να τους δώσουν το φιλί τους. Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και μπήκα μπροστά από τους παράφρονες, είδα να κατεβάζουν τις κουκούλες τους, άκουσα την φωνή του πατέρα μου τρομοκρατημένη, κάτι που είχα να ακούσω πολύ καιρό, ο ένας από τους παράφρονες με έπιασε κι ένα έντονο γαλάζιο φως εμφανίστηκε όμως ήταν πλέον αργά όλα έγιναν μαύρα.
YOU ARE READING
𝒀𝒐𝒖 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝑴𝒂𝒈𝒊𝒄//𝑫.𝑴
FanfictionΗ Emma είναι ένα 13χρονο κορίτσι το οποίο ζει μόνο του εδώ και δώδεκα χρόνια, δεν έχει οικογένεια μα ούτε και φίλους. Στα 13 την αναγκάζουν να φοιτήσει στο Hogwarts. Εκεί κάνει φίλους και ανακαλύπτει ότι έχει οικογένεια. Κάνει φυσικά και πολλούς εχθ...