𝒀𝒐𝒖 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝑴𝒂𝒈𝒊𝒄//𝑫.𝑴

Κεφάλαιο 4

-Τι εννοείς;
-Εσύ έστειλες τα βιβλία;; μου είπε
-Εε, για πια βιβλία μιλάς;; έπαιξα την κουτή
-Εσύ ήσουν, είπε περίεργα.
-Δεν σε καταλαβαίνω και ειλικρινά δεν έχω όρεξη για τα κόμπλεξ σου, του είπα θυμωμένη και γύρισα να φύγω. Μα εκείνος με έπιασε σφιχτά από το μπράτσο.
-Τι κάνεις; Σταμάτα με πονάς, είπα φωναχτά.

Εκείνος με κοιτούσε με απορία, χωρίς φυσικά να σταματάει να με πονάει.
-Πας καλά, σου είπα άσε με, είπα πολύ νευριασμενη.
Εκείνος επέστρεψε στην πραγματικότητα.
-Με ακούς ηλιθιε;
-Πως με είπες, είπε θυμωμένα
-Αχ, συγγνώμη το ξέχασα τελείως καπετάν ηλιθιο έπρεπε να σε πω, ηληκρινα για μια στιγμή εγκλωβίστηκα στα όμορφα γκρι ματιά του.

Εκείνη την στιγμή παρενέβη ο Blaise
-Ρε βλακα αστην, του είπε
-Blaise να κοιτάς την δουλειά σου είσαι ο κολλητός μου όμως αυτό δεν σε αφορά, είπε θυμωμένος ο Draco
-Hey, εάν τελειοσατε εγώ ακόμα πονάω, είπα διχνωντας στον Draco πως με πονάει.
-Εεε..........
-Τι ε μπορείς να μου αφήσεις το μπράτσο γιατί πονάει ή μήπως θες και ειδική πρόσκληση.
Εκείνη την στιγμή τον είδα να θυμώνει και ευτυχώς στο βαγόνι μπήκαν τα δίδυμα (Fred και George Weasley τα μεγάλα αδέλφια του Ron συναντήθηκα με τον Fred στο προηγούμενο κεφάλαιο)

Πήγαν μπροστά από τον Draco, με σήκωσαν και με πήγαν μακριά του. Εντομεταξι όλοι εκτός από τα δίδυμα είχαμε μείνει αποριημενοι.
-Στην κατάλληλη στιγμή ήρθαμε, είπε ο Fred γελώντας με τον George.
-Ναι γιατί λίγα δευτερόλεπτα να είχατε αργήσει θα του είχα σπάσει τα μούτρα, μόλις το είπα αυτό με κοίταξαν στενοχωρημένοι
-Τι είπα κάτι λάθος;;
-Όχι απλώς..., είπε ο George
-Έπρεπε να....., είπε ο Fred
-Είχαμε αργήσει λίγο ακόμα, είπαν μαζί γελώντας.

-Πρώτον μακάρι να είχατε αργήσει και δεύτερον η ικανότητα σας να συμπληρώνετε ο ένας τα λόγια του άλλου πραγματικά με ξεπερνά, είπα γελώντας

-Ξέρετε μπορώ να σας ακούσω, είπε ο Draco
-Ξέρεις μπορώ ακόμα να σε βαρέσω, είπα ειρωνικά
Ο Draco με πλησίασε με έπιασε από τον λαιμό και μου ψιθύρισε στο αυτί
-Αυτό δεν θα περάσει έτσι mudblood (λασποαιματη),και πίστεψε με την επόμενη φορά που θα με προσβάλεις θα είναι και η τελευταία.
Ο θυμός έβραζε μέσα μου και αυτός συνέχιζε
-Τι μήπως η μικρή μας mudblood θα κλάψει, είπε γελώντας.

Εγώ δεν κρατήθηκα όταν κοιτούσε πίσω στον Blaise με το χέρι του στον λαιμό μου είδα τα δίδυμα να πάνε να κάνουν κίνηση όμως τους έριξα ένα προϊδοποιητικο βλέμμα και δεν κουνηθηκαν. Σε κλάσματα δευτερολεπτων απελευθερωθηκα από το χέρι του με αποτέλεσμα να πέσει κάτω και εμένα από πάνω να τον σημαδεύω με το ραβδί μου.