𝒀𝒐𝒖 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝑴𝒂𝒈𝒊𝒄//𝑫.𝑴

Κεφάλαιο 2

Αυτό συνεχίστηκε για μια εβδομάδα μέχρι που ήρθε η παραμονή της αποχώρησης από την Διαγώνιο Αλέα. Για να πάω στο Hogwarts.

Αν και στην αρχή δεν ήθελα να πάω, ο Χάρι μου είπε για όλα τα καλά του σχολείου και άρχισα να ενδιαφέρομαι να πάω.

-Επιτέλους........ τελευταία μέρα δουλειάς, είπα στο πρωινό στον Χάρι και εκείνος μου χαμογέλασε θερμά.
Δεν ήξερα γιατί αλλά μου φενοταναι πολύ οικείος.
-Σήμερα θα πας στο βιβλιοπωλείο;;; με ρώτησε
-Ναι, γιατί αύριο το πρωί επιτέλους φεύγουμε. Και ελπίζω το hogwarts να είναι έτσι όπως μου το περιέγραψες, του είπα με ένα περίεργο χαμόγελο.
-Είναι πολύ καλύτερο από ότι νομίζεις.
-Ας ελπίζουμε, έριξα μια ματιά στο ρολόι μου και είδα ότι είχα αργήσει για την δουλειά, αποχαιρέτησα τον Χάρι και πήγα στο βιβλιοπωλείο.

Το αφεντικό μου μου έριξε μια θυμομενη ματιά όμως εφτιχως δεν με έβαλε να κάνω έξτρα αγγαρείες.

Μετά από λίγη ώρα ήρθε ο Χάρι :
-Τι κάνεις εδώ;; τον ρώτησα
-Πέρασα απλά για να σου πω πως πάω μια βόλτα και μόλις τελιοσεις θα γνωρίσεις τους δύο κολλητούς μου
-Οκ, καλά να περάσεις, του είπα καθώς έβγαινε από το βιβλιοπωλείο. Ανιπομωνουσα να γνωρίσω τους φίλους του γιατί από τις περιγραφές φενοντουσαν πολύ καλοί.

Μόλις βγήκε ο Χάρι κοίταξα από το παράθυρο και τον είδα να πηγενει κόντρα σε ένα άλλο παιδί όμως δεν έδωσα σημασία.

Πέντε λεπτά μετά ένα ψηλό, ξανθό, με γκρι γυαλιστερά ματιά αγόρι μπήκε μέσα με κοίταξε από πάνω έως κάτω και με πλησίασε.
-Θέλω αυτά τα βιβλία, μου είπε και μου έδωσε την λίστα του χωρίς να σταματάει να με κοιτά.

Μετά από 15 λεπτά του έφερα όλα τα βιβλία.
-Ορίστε, του είπα.
-Ππφφφφ, έκανε θυμομενος, ξέχασες ένα βιβλίο mudblood (λασποαιματη) είναι και το τερατώδες βιβλίο.
-Πως με αποκάλεσες ηλιθιε, του είπα
-Εεεεε, καθησε και με κοιτούσε απωριμενος από ότι φαίνεται κάνεις δεν του έχει ξαναμιλήσει έτσι.
-Τι εκτός από ηλιθιος είσαι και κουφός δύο σε ένα που τέτοια τύχη, είπα με ένα χαζό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χίλια μου.

Πριν προλάβει να μου απαντήσει του πέταξα ένα τερατώδες βιβλίο και γύρισα να φύγω. Όταν έφευγα με έπιασε από το μπράτσο και μου γριλησε :
-Ξέρεις σε ποιον μιλάς μικρή γλωσσού; είπε με ένα ενοχλητικό χαμόγελο.
-Φυσικά και ξέρω, έκανα μια παύση για να πάρω ένα χαμόγελο και να συνεχίσω και του είπα, στον καπετάν ηλιθιο του Hogwarts.
-Πως τολμάς, μου είπε υψονοντας μου το ραβδί του
-Expelliarmus!! είπα και το ραβδί του έπεσε στα χέρια μου.